Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

мӑнкӑмӑллӑн сăмах пирĕн базăра пур.
мӑнкӑмӑллӑн (тĕпĕ: мӑнкӑмӑллӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хутора пырса кӗрсен, вӑл, хӑйне мӑнкӑмӑллӑн тытса, урамра тӗл пулакан хӗрарӑмсем пуҫ тайса саламланине хирӗҫ мӑраннӑн сывлӑх сунса, лашине килӗ еннелле уттарса кайрӗ.

Появившись в хуторе, он, важничая и еле отвечая на поклоны встречавшихся баб, шагом проехал к своему куреню.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Лерен вара — Вешенскине… — сивӗ кӑвак куҫӗсене хӗстерсе, мӑнкӑмӑллӑн ӑнлантарчӗ офицер.

— А оттуда — в Вешенскую… — снисходительно пояснил офицер, щуря холодные голубые глаза.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ирхине, пулӑран таврӑннӑ хыҫҫӑн, Христоня сапӑррӑн та мӑнкӑмӑллӑн ҫӗрпӳрт алӑкӗ умне пырса ларчӗ, унтан каллех тин тытнӑ карассене кӑтӑрт-кӑтӑрт хырса тасата пуҫларӗ, пырши-пакартине кӑларчӗ.

А утром Христоня, возвратясь с ловли, невозмутимый и важный, садился у входа в землянку и снова чистил и потрошил принесенных карасей.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ан кулянӑр! — мӑнкӑмӑллӑн ҫирӗплетсе каларӗ те Дарья кӑштах хӗстернӗ куҫӗсене выляткаласа Григорий ҫине тинкерчӗ, хӑраса ӳкенҫи пулса, пӳрт еннелле ҫаврӑнса пӑхрӗ.

— Будьте покойные! — горделиво подтвердила Дарья и, поглядывая на Григория поигрывающими, прижмуренными глазами, с деланным испугом оглянулась на курень.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Персе вӗлересрен ман патра хӑтӑлса пурӑнчӗ, — мӑнкӑмӑллӑн пӗлтерчӗ кил хуҫи.

У меня от расстрела спасался, — с гордостью сказал хозяин.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Тем-ха курӑнмастӑн эс, тӑванӑм, — чарса хунӑ чакӑр куҫ хӳрипе Дарья ҫине ясаррӑн пӑха-пӑха илсе, сӑмахӗсене килӗшӳллӗ хулӑн сасӑпа тӑсарах каларӗ те Фомин, мӑйӑхне мӑнкӑмӑллӑн пӗтӗрме пуҫларӗ.

— Ты что-то, односум, и глаз не кажешь, — говорил Фомин протяжно, приятным баском, искоса поглядывая на Дарью широко поставленными голубыми глазами женолюба, и с достоинством закручивал ус.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аяккалла мӑнкӑмӑллӑн пӑрӑнса утакан Авдеич хыҫӗнчен хыттӑн ахӑлтатса юлчӗҫ.

Рев провожал отходившего с достоинством Авдеича.

XVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Степан усӑнса тӑракан тӗреклӗ хулпуҫҫисем ҫинчен путтешкесем тӑхӑнчӗ те, хулпуҫҫийӗсене выляткаласа, ал тупанне мӑнкӑмӑллӑн старикӗн кӑштӑркка алли ҫине хучӗ.

Степан одел подтяжками вислые могучие плечи, пошевелил ими и с достоинством вложил свою ладонь в шершавую руку старика.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тачанкинче ӗлӗкхи пекех яштака та мӑнкӑмӑллӑн Артамашов ларса пырать.

А на ней все такой же бравый сидит Артамашов.

XXIX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Э-эй-эй? — тет Прохор, мӑнкӑмӑллӑн йӑл кулса.

— Эге-ге-ге! — протяжно скажет Прохор.

XXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Голубева шӑрт пек ҫӑра симӗс калчана аллипе шӑлса илчӗ те Сергей ҫине мӑнкӑмӑллӑн пӑхрӗ.

Голубева погладила рукой густую щетку игольчатых ростков.

XXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Ҫук, ҫук, ман сана ответ памалла, — Сергей ӑна аллинчен тытрӗ, анчах Лена ун аллине мӑнкӑмӑллӑн сирсе ячӗ.

— Нет, нет, я должен тебе ответить, — Сергей схватил ее за руку, но Лена с гордостью откинула его руку.

XVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пӑхатӑп, ман умран мӑнкӑмӑллӑн начальник иртсе кайрӗ, эпӗ — ун хыҫҫӑн.

Вижу, мимо меня так важно прошел начальник, я — за ним.

II сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Ирина хурас тетпӗр, — мӑнкӑмӑллӑн каларӗ Савва.

— Ириной нарекли, — гордо произнес Савва.

I сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Вӑл ман яланах хатӗр, — мӑнкӑмӑллӑн каларӗ Ванюша.

— А у меня она завсегда готова, — гордо заявил Ванюша.

XXX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Эсӗ Сергейрен ыйт, — терӗ мӑнкӑмӑллӑн Грицько.

— А ты спроси у Сергея, — с достоинством ответил Грицько.

XXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Улӑм силлекен ҫӗрте пӑс пек шурӑ тусан мӑкӑрланать, руль умӗнче штурвальнӑй мӑнкӑмӑллӑн ларса пырать…

Над соломотрясами подымается белая пыль, похожая на пар, у руля стоит штурвальный…

XV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей хӗрпе калаҫса Колхозник ҫуртӗнче шыв кранӗ те, умывальник те пурри ҫинчен ҫеҫ мар, хӑйпе калаҫса тӑракан хӗр ахаль хӗр мар, дежурнӑй пулнине те пӗлчӗ, — ҫавӑнпа иккен вӑл алӑк пуканӗ ҫинче мӑнкӑмӑллӑн пӑхса тӑнӑ, гостиницӑра пур номерсене те ҫулталӑклӑх йышӑнса хунӑ пулсан ҫеҫ дежурнӑйсем ҫапла тӑма пултараҫҫӗ.

Поговорив с девушкой, Сергей узнал не только о том, что в Доме колхозника есть и кран и умывальник, а также и о том, что его собеседница не просто девушка в белом переднике, а дежурная, — потому-то и стояла она на пороге вызывающе гордо, как только и могут стоять одни лишь дежурные гостиниц, когда у них все номера заняты на год вперед.

XIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Апла пулсан, юрӗ, — мӑнкӑмӑллӑн каларӗ Тимофей Ильич.

— Ну, разве что так… — сказал надменно Тимофей Ильич.

X сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Эпир тин кӑна хиртен таврӑнтӑмӑр, — мӑнкӑмӑллӑн каларӗ вӑл, сӳсменне тачанкӑн турти ҫине ҫакса.

— А мы только что примчались со степи, — гордо сообщил он, вешая на дышло хомут.

X сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех