Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӳлӗ сăмах пирĕн базăра пур.
кӳлӗ (тĕпĕ: кӳлӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Тӑвар нумай, ӑшӑ шывлӑ кӳлӗ, путарман хум, ураран кире пуканӗ ҫакса ярсан та, путма памасть!..

— Густо-солоно, тепло озеро, неутешна волна, хоть гиря к ногам привязана — не даст потонуть!..

11. «Путарман хум» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Кӳлӗ ӑна чӳхентернӗ, вӑл хӑйне пит лайӑх пулнине тата тӗлӗннипе кулнӑ хушӑра Груня инке кӑмӑллӑ та пӗр тикӗс сасӑпа каланине илтнӗ:

Озеро качало ее, она смеялась от удовольствия и удивления и сквозь смех слышала, как тетка Груня добрым, размеренным голосом говорила:

11. «Путарман хум» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Тарӑн кӳлӗ хӗрачана хӑратса пӑрахнӑ, ҫавӑнпа вӑл, хӑюлӑх ҫитереймесӗр, ҫыран хӗрринче сарнӑ хӑма ҫинче тӑнӑ.

Глубокое озеро испугало девочку, и она, оробев, стояла на подмостках.

11. «Путарман хум» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ҫакӑн ҫинчен ашшӗ хӗрне малтанхи кунах пӗлтернӗ, Марфуша малтанах ӗненмен, ашшӗ ахаль ҫеҫ калать пуль, илсе каяс ҫук, ака ыран Буланкӑна кӳлӗ те пӗчченех тухса кайӗ тенӗ, ҫавӑнпа пӗр ҫывӑрмасӑр ҫӗр каҫма шутланӑ.

Он объявил об этом накануне, а Марфушке не верилось, ей казалось все, что отец обманет, не возьмет, запряжет Буланку и укатит один, поэтому она решила не спать всю ночь.

Хуркайӑк // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Ӳссе ҫитӗннӗ Шӑпчӑк вӑл халь, хӑй йӑва ҫавӑрчӗ — малтанхи ҫӗре, ашшӗ вырӑнне мар, кӳлӗ хӗррине.

Стал вполне взрослым Соловьем, свил собственное гнездо — не на прежнем, батькином месте, а возле самого озера.

Шӑпчӑк Ванюшӗ // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Джемма беседкӑран иртсе, сылтӑмалла пӑрӑнчӗ, унтан кӳлӗ хӗррипе утса ҫӳллӗ сиренсен клумби хыҫне кӗрсе, тенкел ҫине ларчӗ; кӳлӗ ҫийӗн тӑрӑшсах пӗр ҫерҫи ҫатӑлтатать.

Джемма миновала беседку, взяла направо, миновала небольшой плоский бассейн, в котором хлопотливо плескался воробей, и, зайдя за клумбу высоких сиреней, опустилась на скамью.

XXVII // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Ун хыҫҫӑн, мана вӗлерсе япаласене ҫаратса кайнӑ вӑрӑ-хурахсене шыраса, ҫӑнӑх йӗрӗпе кӳлӗ патне пыраҫҫӗ, вара леш шурлӑхлӑ ҫырма тӑрӑх каяҫҫӗ.

А там пойдут по мучному следу до озера и по вытекающей из него речке искать преступников, которые убили меня и украли вещи.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Кун хыҫҫӑн миххе курӑк тӑрӑх хӑва тӗмӗсем хушшипе, пӳртрен хӗвелтухӑҫ еннелле ҫӗр утӑма яхӑн, хӑмӑшпа хупланнӑ пилӗк миля сарлакӑш ӑшӑх кӳлӗ хӗррине сӗтӗрсе кайрӑм.

Потом протащил мешок шагов сто по траве и через ивовые кусты к востоку от дома, где было мелкое озеро миль в пять шириной, все заросшее тростником.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Вӗсем пурӑнакан пӳлӗмӗн чӳречисем, Riva dei Schiavoni-рен пуҫласа Джиудекки таранах сарӑлса выртакан анлӑ кӳлӗ енне тухаҫҫӗ.

Комнатка их выходила окнами на широкую лагуну, расстилающуюся от Riva dei Schiavoni до Джиудекки.

XXXIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Унӑн хытах мар тухакан уҫӑ сасси тӗкӗр пек ҫутӑ кӳлӗ ҫийӗн янӑраса кайрӗ; инҫетри вӑрманта кашни сӑмахах хирӗҫ илтӗнсе тӑчӗ; унта та такам уҫӑ мар сасӑпа вӑрттӑн, анчах ҫӗр ҫинчи ҫын сасси пек мар сасӑпа юрланӑн туйӑнать.

Ее небольшой, но чистый голосок так и помчался по зеркалу пруда; далеко в лесах отзывалось каждое слово; казалось, и там кто-то пел четким и таинственным, но нечеловеческим, нездешним голосом.

XV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ниҫта та, ҫыран хӗрринче те пулин, шыв хумханса кӑпӑкланмасть; тип-тикӗс кӳлӗ ҫине ҫил те чӗтрентерсе илмест.

Нигде, даже у берега, не вспухала волна, не белела пена; даже ряби не пробегало по ровной глади.

XV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Сӑрт тайлӑмне, тӗп кӳлӗ патне ҫитиех, ешӗл курӑк витсе тӑни шыва темле ҫутӑ та тӑрна куҫӗ пек тӑрӑ сӑн парса тӑрать.

Мурава, покрывавшая весь скат холма до главного пруда, придавала самой воде необыкновенно яркий, изумрудный цвет.

XV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ҫапла вара вӑл кӳлӗ пулса тӑнӑ.

Она превратилась в озеро.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Пирӗн ҫулҫӳрев, апла пулсан, тӑватӑ куна яхӑнах тӑсӑлать-ха, — терӗ географ, — каҫсенче чарӑнса тӑрсан та кӳлӗ патне часах ҫитетпӗр.

— В таком случае, — сказал географ, — если мы будем останавливаться на ночь, путешествие до озера отнимет около четырёх дней.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вайпа юппинчен кӳлӗ патне ҫитиччен ҫӗр ҫирӗм миле яхӑн каймалла.

Расстояние между озером и местом слияния с Вайпой — около ста двадцати миль.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Сарлака ҫулҫӑллӑ курӑксемпе, шыв вӗлтӗренӗпе витӗнсе тӑракан ыйӑха путнӑ кӳлӗ, юхӑнса кайнӑ сарлака аллейӑсем.

Спящий пруд в покрове лопухов и водяной крапивы, широкие запущенные аллеи.

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ку кӳлӗ «Шурӑ» ята илме тивӗҫли, Хура тинӗс «хура» ята, Хӗрлӗ тинӗс «хӗрлӗ» ята, Сарӑ шыв «сарӑ» ята, юлашкинчен, Сенкер сӑртсем «сенкер» ята илме тивӗҫлӗ пулнинчен пӗрре те ытлашши мар.

Это озеро заслужило название «белого» не больше, чем Чёрное море — «чёрного», Красное море — «красного», Жёлтая река — «жёлтой» и, наконец, Синие горы — «синих».

Вуннӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӑл кӳлӗ океан хӗрринчех.

На самом берегу океана.

Ҫирӗм улттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Икӗ сехет ытлашшипех омбу вӗҫӗ-хӗррисӗр кӳлӗ ҫийӗпе ишсе пырать, анчах хытӑ ҫӗр халь те курӑнмасть-ха.

Уже больше двух часов омбу плыло по огромному озеру, но всё ещё не было видно твёрдой земли.

Ҫирӗм улттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Хӑй тавра ҫавӑрӑнса пырса вӑл, кӳлӗ шывне ӗҫсе илет те, пӗлӗтелле тем пысӑкӑш юпа пек ҫӗклесе ыткӑнтарать.

Он втягивал в себя во время вращения воду из озера, поднимавшуюся к небу гигантским столбом.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех