Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑкӑр сăмах пирĕн базăра пур.
кӑкӑр (тĕпĕ: кӑкӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл, гражданка тата амӑшӗ, хӑйӗн ывӑлӗпе тӑван ҫӗршывӗ ҫинчен шухӑшланӑ: хулана аркатакан ҫынсене пуҫ пулса тӑраканӗ унӑн хаваслӑ та хытӑ чӗреллӗ, илемлӗ ывӑлӗ пулнӑ; нумаях та пулмасть-ха вӑл ывӑлне тӑван ҫӗршыв валли хатӗрленӗ хаклӑ парне вырӑнне, хула ҫыннисене пулӑшма ырӑ хӑват паракан ҫын вырӑнне хунӑ: ҫак хулара — хӑйсен йӑвинче — вӑл хӑй ҫуралнӑ, ҫакӑнтах ӑна та ҫуратса кӑкӑр сӗчӗпе ӳстернӗ.

Гражданка и мать, она думала о сыне и родине: во главе людей, разрушавших город, стоял ее сын, веселый и безжалостный красавец; еще недавно она смотрела на него с гордостью, как на драгоценный свой подарок родине, как на добрую силу, рожденную ею в помощь людям города — гнезда, где она родилась сама, родила и выкормила его.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Шалта тем хӗртет… кӑкӑр хӗртнӗ пек, пӗлетӗн…

Внутри у меня жжет… вроде изжоги, знаешь…

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Шурӑ тутӑрӗ айӑккалла сирӗлсе кайнӑ, кӗпи кӑкӑр тӗлӗнче ҫуркаланнӑ.

Беленький платок был сбит в сторону, грудь лифа разорвана.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

— Йӗрке, — терӗ вӑл, кӑкӑр туллин ассӑн сывласа, унтан, сулахай мӑйӑхне ҫыртса, салхуллӑн пуҫне усрӗ.

— Порядки, — вздохнул он всей грудью и, закусив левый ус, грустно поник головой.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Кантӑк куҫне ҫил ватасран кӑкӑр ҫумне тытрӗ те, килнӗ чухнехи пек васкаса мар, асӑрханса каялла утрӗ.

Завернул стекло в тряпье, прижал к груди, чтобы ветром не развернуло, и понес медленно и осторожно.

Ванчӑк чӳрече // Денис Гордеев. «Халӑх шкулӗ – Народная школа» №5/2019 стр. 56-60

Унтан, ҫунатсене сарса, кӑкӑр туллин сывланӑ, вара, куҫне ялкӑштарса, аялалла персе ҫеҫ аннӑ.

И подошел он, расправил крылья, вздохнул всей грудью, сверкнул очами и — вниз скатился.

Сокол ҫинчен хывнӑ юрӑ // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–74 стр.

Таҫта, хыҫалта, вӑрман ҫинче аслати кӗмсӗртетнӗ, кунта — хӗвел йӑлтӑртатнӑ, ҫеҫенхир кӑкӑр тулли сывланӑ, курӑк ҫинче ҫумӑр тумламӗсем ахах-мерченӗн ҫиҫнӗ, юханшыв та ылтӑнӑн ҫуталнӑ…

Гроза была — там, сзади них, над лесом, а тут сияло солнце, вздыхала степь, блестела трава в брильянтах дождя и золотом сверкала река…

III сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

Кузьма Егорыч Стукотей патне пырса тӑрать, ӑна мӑйӗнчен тытса пӗкӗрӗлтерсе хурать те унӑн кӑкӑр шӑмми айӗнчен чышкипе пусать.

Кузьма Егоров подходит к Стукотею, нагинает его и давит ему кулаком под ложечку.

Ялти эмелҫӗсем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 71–80 стр.

Стукотей кӑкӑр шӑмми айне кӑтартать.

Стукотей показывает под ложечку.

Ялти эмелҫӗсем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 71–80 стр.

Ҫӳҫ пайӑркине аллипе кӑкӑр ҫумне пӑчӑртаса, Радда выртать, унӑн куҫӗсем ҫӳлелле, кӑвак пӗлӗтелле пӑхаҫҫӗ, урисем патӗнче маттур йӗкӗт Лойко сарӑлса выртать.

Лежала Радда, прижав к груди руку с прядью волос, и открытые глаза ее были в голубом небе, а у ног ее раскинулся удалой Лойко Зобар.

Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.

Леш хута та куртӑм, кӑкӑр кӗсйинче чиксе ҫӳрекеннине.

Видела ту бумажку, что ты на груди носишь.

34-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫурӑлнӑ кӑкӑр кӗсйине булавкӑпа тирнӗ.

Карман на груди был разорван и заколот булавкой.

30-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Санька ашшӗ вилни ҫинчен пӗлтерекен хучӗ амӑшӗ аллине лекесрен хӑраса, ӑна яланах хӑйпе пӗрле, кӑкӑр кӗсйинче чиксе ҫӳрерӗ, ҫывӑрма выртнӑ чухне ӑна минтер айне хурать.

Опасаясь, как бы похоронная не попала случайно в руки матери, Санька носил ее постоянно при себе, в грудном кармане, и, ложась спать, всегда клал гимнастерку под подушку.

13-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл гимнастеркӑн кӑкӑр кӗсйинчен шатӑртатакан ҫырӑва хыпашласа тупрӗ, куҫҫуль витӗр сарӑ ҫӳҫлӗ Тимка ҫине пӑхрӗ, инҫетелле тинкерчӗ.

Он нащупал в грудном кармане гимнастерки хрустящее письмо, сквозь слезы поглядел на белоголового Тимку, оглянулся по сторонам.

10-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Немезида! Немезида!» шухӑшларӗ вӑл, пуҫне кӑкӑр ҫине усса.

«Немезида! Немезида!» — думала она, клоня голову к груди.

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Сывлӑх япӑх, Андрей, — терӗ вӑл: — кӑкӑр пӳлӗннипе аптратӑп.

— Здоровье плохо, Андрей, — сказал он, — одышка одолевает.

II сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Эпӗ шӑплантӑм, Олеся та, пуҫне ман кӑкӑр ҫумне йӑпшӑннӑскер, хирӗҫ нимӗн те тавӑрса каламарӗ.

Я замолчал, Олеся тоже не отзывалась, притаившись головой около моей груди.

XI сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Обломов ним чӗнмесӗр унӑн пуҫӗнчен хӑйӗн шлепкине хывса илчӗ те малтанхи вырӑна хучӗ, унтан, аллине кӑкӑр ҫумне хӗреслесе тытса, Тарантьев тухса каясса кӗтрӗ.

Обломов молча снял с его головы свою шляпу и поставил на прежнее место, потом скрестил на груди руки и ждал, чтоб Тарантьев ушел.

I сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Манӑн кӑкӑр тӑвӑрланать, манӑн чӗре ыратнӑ пекех пулчӗ!

— Мне теснит грудь, мне почти больно!

X сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Мӗнле «ҫавӑ ҫеҫ-и»: кӑкӑр хӗртсе аптратать.

— Какое «только»: изжога мучит.

III сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех