Шырав

Шырав ĕçĕ:

кустӑрмисем (тĕпĕ: кустӑрма) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Хӑйӗн ачалӑхне аса илсе, Мишатка валли хӑмӑш тунинчен ҫил арманӗ турӗ, ҫерҫисем тытма ут хӳри хӗлӗхӗнчен серепе ҫыхрӗ, хӗрачи валли кустӑрмисем ҫаврӑнакан, акӑш-макӑш хитре турталлӑ пӗчӗк кӳме майлаштарчӗ, ҫитса татӑкӗсенчен пукане тума та хӑтланса пӑхнӑччӗ, анчах кунпа нимӗн те тухмарӗ: пуканине тума Дуняшка пулӑшрӗ.
Вспомнил детство и смастерил Мишатке ветряную мельницу из камышинок, ссучил из конского волоса силки для ловли воробьев, дочери искусно сделал крохотную коляску с вращающимися колесами и причудливо изукрашенным дышлом, пробовал даже свернуть из лоскутов куклу, но тут у него ничего не вышло; кукла была сделана при помощи Дуняшки.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чӳрече умӗнчен урапа кустӑрмисем палланӑ сасӑпа хӑлтӑртатса иртнӗ чухне Натальйӑпа ваттисем ирхи апат ҫисе ларатчӗҫ, Наталья йӑпӑр-япӑр чӳрече патне ыткӑнса пычӗ, куҫӗ таранах тутӑрпа кӗптеннӗ Дарья ывӑннӑ тата ырханланса кайнӑ вӑкӑрсене кил хушшине ҫавӑтса кӗнине курчӗ.
Старики и Наталья завтракали, когда мимо окон — со знакомым перестуком — загремели колеса брички, Наталья проворно подбежала к окну, увидела закутанную по самые глаза Дарью, вводившую усталых, исхудавших быков.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лакӑм-тӗкӗмсемпе ланкашкасенче тупӑ ураписемпе снаряд тиенӗ лавсен кустӑрмисем кӗмсӗртетсе илеҫҫӗ, ҫӑлсем патӗнче утсем кӗҫенеҫҫӗ, пластунски сотньӑсем пӗр харӑссӑн майпен те ҫемҫен таплаттарса утса иртеҫҫӗ, фронт линийӗ патне вӑрҫӑ хатӗр-хӗтӗрӗсемпе ҫар япалисем турттарса каякан кӳмеллӗ урапасемпе ахаль лавсем хӑлтӑртатса пыраҫҫӗ, поход кухнисем ҫывӑхӗнче пиҫсе сарӑлнӑ вир пӑттин, лавр ҫулҫи ярса техӗмлетнӗ какай яшкипе тин ҫеҫ кӑмакаран кӑларнӑ ӑшӑ ҫӑкӑрӑн тутлӑ шӑрши кӗрет.
Гремели на выбоинах колеса орудий и зарядных ящиков, возле колодцев ржали кони, согласно, глухо и мягко гоцали шаги проходивших пластунских сотен, погромыхивали брички и хода обывательских подвод, подвозящих к линии фронта боеприпасы и снаряжение; возле походных кухонь сладко пахло разопревшим пшеном, мясным кондером, сдобренным лавровым листом, и свежеиспеченным хлебом.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Темиҫе хут та тӗксе аппаланнӑ хыҫҫӑн машинӑ, туратсене кустӑрмисем айне пӗтӗре-пӗтӗре чиксе, вӗсене ҫавӑнтах кӑлара-кӑлара пӑрахса, уласа, чӗтресе, лакӑмран тухма пуҫларӗ, Мажаров ҫине каллех пылчӑк сирпӗтрӗ.
После нескольких попыток машина с дрожью и ревом стала выбираться из рытвины, загребая под колеса ветки и тут же выбрасывая их и обдавая Мажарова брызгами.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Машинӑ кустӑрмисем пӗр вырӑнта ҫаврӑнса тӑчӗҫ, хыҫалти кустӑрмисем ҫул хӗрринех йӑкӑртатса ҫитрӗҫ.
Пробуксовывая и заносясь задними колесами к самой обочине.

Ҫӗр каҫа вакун кустӑрмисем ҫӗр километр ҫеҫ шутламаҫҫӗ-ха, вӑранасса та вӑл Рязаньтен нумай иртсе кайсан ҫеҫ вӑранать.
За ночь колеса вагона отсчитают не одну сотню километров, и он проснется уже далеко за Рязанью.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Донӑн тепӗр енче ҫӗр каҫипех уҫӑмсӑр шӑв-шав тӑнӑ иккен, мӑлатуксемпе шакканӑ, урапа кустӑрмисем лӑчӑртатнӑ сасӑсем илтӗннӗ.
Всю ночь на той стороне Дона слышались гомон, стук молотков, скрип колес.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Гетман шляхӗ тӑрӑх двуколкӑсемпе кӑрмансен кустӑрмисем кӑлтӑртатса иртрӗҫ, вӗсем хыҫӗнчен, варкӑшса пыракан вӑрӑм аркӑ пек тӑсӑлса тусан мӑкӑрланса юлчӗ.
По Гетманскому шляху цокотали колеса двуколок и фурманок, за ними длинным клубящимся подолом тянулась пыль.

Чие сачӗсем хушшине вӑрттӑн пытанса ларнӑ пек курӑнакан хуторӑн тӑнӑҫ чӗмсӗрлӗхне урапа кустӑрмисем чӗриклетнӗ, лашасем тулхӑрлӑ, сурӑхсем чӑхлатса ӳсӗрнӗ, ӗнесем мӗкӗрнӗ, ача-пӑча йӗнӗ тата тифпа чирленисем — вӗсене те пӗрле илнӗ — йынӑшнӑ сасӑсем хупласа хучӗҫ.
Скрип колес, фырканье лошадей и овец, рев коров, плач детишек, стон тифозных, которых тоже везли с собой в отступ, опрокинули нерушимое безмолвие хутора, потаенно захоронившегося в вишневых садах.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Урапа кустӑрмисем Гетман шляхӗ тӑрӑх татти-сыпписӗр лӑчӑртатса пычӗҫ.
По Гетманскому шляху неумолчно поцокивали колеса бричек.

Кустӑрмисем ҫавӑрӑнса та ӗлкӗреймеҫҫӗ, пулемет хӑяккӑн сӗтӗрӗнсе пырать, сикӗпе ӗрӗхекен лаша ӑна енчен-енне ывтӑнтарса ҫапкалантарать.
Колесики не успевали крутиться, пулемет волочился боком, его трепал из стороны в сторону шедший карьером конь.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Туй-шилӗксенче те урапа кустӑрмисем ҫакӑн пеккине чӑтса-тӳссе курман!
Даже на свадьбах не доставалось так колесам брички!

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пылчӑк, урапа кустӑрмисем ҫумне чӑлханса, хура мамӑк ярӑмӗ пек явӑнса пырать.
Грязь цеплялась на колеса, наматывалась черными ватными хлопьями.

XXVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Кустӑрмисем йывӑррӑн кӗмсӗртетсе пынипех лав тулли тырӑ тиени сисӗнет.
По твердому стуку колес можно было догадаться, что она была доверху нагружена зерном.

XII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Кустӑрмисем кӗр-кӗр кӗрлесе, урапине сиктереҫҫӗ, пичкесем тӑрринче кӑвакрах тӗтӗм явӑнать.
Колеса гремели, сотрясали подводу, и над бочонками вспыхивал сизый дымок.

I сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пулемечӗсен пӗчӗк кустӑрмисем вӗттӗн кӑлтӑртатса пыраҫҫӗ, йӗпе чулсем ҫинче кӑчӑртатса шӑваҫҫӗ.
Колесики мелко поскрипывали, тарахтели по мокрым камням.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пурте савӑнтарать: чӳречерен шӑхӑракан ҫиле те, пӗр кӗвӗпе шакӑлтатса пыракан кустӑрмисем те, шпалсем тӑрӑх хӗлхем сапса, тӗттӗм каҫ ҫеҫенхир тӑрӑх чупакан пӑравус сасси те…
Радует все: и свист ветра за окном, и равномерный стук колес, и волнующий гудок паровоза, когда он, рассыпая по шпалам искры, несется в степи глубокой ночью…

XXVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Кустӑрмисем хушшинче пӗчӗк пӳлӗм пулса тӑчӗ.
Между колесами образовалось удобное местечко, наподобие небольшого чуланчика.

XXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Акӑ ӗнер ӗмӗтленнӗ пӗчӗк телей ҫитсе те тӑчӗ, — вӗсем пасара каякан упӑшкипе арӑмӗ пек, иккӗш урапа ҫинче лараҫҫӗ, хирте — пӗр чун та, пӗр сасӑ та ҫук, урапа кустӑрмисем анчах шӑлтӑртатаҫҫӗ.
Ну, вот и сбылось то маленькое счастье, о котором вчера мечтали, — они сидели вдвоем на бричке, как могут только сидеть муж и жена, выезжая рано поутру на базар.

XXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӑкӑрсем ытла та ерипен утаҫҫӗ, урапа кустӑрмисем: «Ӑҫта, ӑҫта васкас пирӗн», — тенӗ пек мӗскӗнӗн чӗриклетеҫҫӗ.
Бричка двигалась томительно медленно, колеса плакали так жалобно, точно выговаривали: «А куда, куда нам спешить».

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика