Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

килтисем (тĕпĕ: килтӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Килтисем кашниех хӑй ӗҫӗпе таҫта кайнӑ.

Все члены семьи ушли по своим делам.

Тӑрна шурӗ // Ара Мишши. Ара Мишши. Пиллӗкмӗш чӗрӗк: калавсем/ Ара Мишши. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 64 с. — 37,39,41 с.

Килтисем курмӑш, илтмӗш, чӑп-чӑмӑш!

А домашние опять словно не видят, не слышат, все молчок!

Самӑр хурт // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 73–78 с.

Килтисем курмӑш, илтмӗш, чӑп-чӑмӑш!

Домашние делают вид, что ничего не замечают!

Самӑр хурт // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 73–78 с.

Килтисем шаннӑ ӗҫ харама кайтӑр-им?

Разве можно не оправдать доверие своих родных?

Вӗҫсе курни // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 63–67 с.

Паянах Раиса хӑлхине пӑрса татӑп тесе кӑшкӑрашрӗ вӑл, урӑх пӗр сӑмах та унпа калаҫмӑп терӗ, енчен ӑна килтисем итлеттереймесен, паянах килтен тухса каятӑп, терӗ.

Он кричал, что сегодня же оторвёт Раисе уши, что отныне не скажет с ней ни слова и что, если родители не перевоспитают её немедленно, он уйдёт из дому.

Райка «тыткӑна» илнисем // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 101–108 с.

Эпӗ каяймастӑп акӑ, килтисем ярасшӑн та пулчӗҫ, эпӗ килӗшмерӗм.

А я не поеду, родные посылали, а я наотрез отказался.

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

Килтисем Аксюша пӗрле пынине курасран тӗттӗмленерехпе кайма тивет.

— Надо на вечер выезжать, чтобы не видали наши, что Аксютку беру с собой.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Килтисем ҫывӑраҫҫӗ-и?

— Наши спят?

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пантелей Прокофьевич хӑйне анчахрах ҫеҫ-ха килӗнче никама пӑхӑнман хуҫа пек туятчӗ, килтисем пурте ӑна хирӗҫ сӑмах каламасӑр итлетчӗҫ, ӗҫ кал-кал йӳнеҫсе пыратчӗ, савӑнӑҫа та, хуйха-суйха та пӗрле уйӑратчӗҫ, килти пурнӑҫра кирек ӑҫта та темиҫе ҫул хушшинче майлашӑнса ҫитнӗ килӗшӳлӗх пурри сисӗнсе тӑратчӗ.

Совсем недавно Пантелей Прокофьевич чувствовал себя в доме полновластным хозяином, все домашние ему безоговорочно подчинялись, работа шла ряд рядом, сообща делили и радость, и горе, и во всем быту сказывалась большая, долголетняя слаженность.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫӑкӑр! — ҫилӗллӗн хӑр та хар кӑшкӑрчӗ хушӑран Пантелей Прокофьевич, сиввӗн ҫуталакан куҫӗсемпе килтисем ҫине пӑхкаласа илсе.

Хлеба! — изредка и грозно рычал Пантелей Прокофьевич, обводя домашних сверкающими глазами.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл пӳрте кӗнӗ тӗле килтисем пурте пуҫтарӑннӑ.

Он застал всех домашних в сборе.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Наталья кӑвар пек хӗрелсе кайрӗ, килтисем умӗнче аванмарланнине ҫӗнтерсе, Григорий ҫумне ларчӗ те ун ҫине вӗҫӗмсӗр телейлӗ куҫӗсемпе савса пӑхрӗ, кушӑрхаса пирченӗ вӗри аллипе вӑрахчен унӑн хӑмӑр ӳтлӗ типшӗм аллине ачашларӗ.

Наталья зарделась, преодолевая смущение перед своими, подошла к Григорию, села около, бескрайне счастливыми глазами долго обводила всего его, гладила горячей черствой рукой его сухую коричневую руку.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Килтисем ярасшӑн марччӗ: «Ӑҫта мурне сӗтӗрӗнсе ҫӳретӗн?

Наши не пускали: «Куда тебя понесет?

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Кӗрт йытти! — вӑрҫать вӑл Наталйӑна килтисем умӗнче.

— Сука поблудная, — в семейном кругу ругал он Наталью.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Санӑн пиччӳ Петр Пантелеевичпа унӑн арӑмӗ Дарья Матвеевна та сана салам яраҫҫӗ тата ырлӑхпа сывлӑх сунаҫҫӗ: тата сана йӑмӑку Евдокия тата пӗтӗм килтисем салам яраҫҫӗ.

Кланяется тебе брат Петр Пантелеевич с супругой Дарьей Матвеевной и желает тебе здравия и благополучия; ишо кланяется тебе сестра Евдокея и все домашние.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Килтисем ҫынсене, вӑл ӳсӗрпе урапа ҫинчен ӳксе вилчӗ, тесе пӗлтернӗ.

Людям сказали, что пьяный упал с арбы и убился.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Унтан килтисем вӑл манпа мухтанни ҫинчен каласа кӑтартрӗҫ:

Говорили, что он вовсю меня расхваливал.

Ялти спектакль // Николай Сандров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 53–70 стр.

Тен, сана та ӗлӗкхине асӑнма тивӗ, тен, генерала та ҫитӗн, — шӳт туса илчӗ те Никифор Семенович, куҫӗсемпе килтисем ҫине кӑтартса, шӑппӑн хушса хучӗ: хамӑр калаҫса татӑлнине ан ман эсӗ.

Может, и тебе выйдет старое вспомнить, еще до генерала дойдешь, — отшутился Никифор Семенович и, показав глазами на своих, добавил тихо: — Уговор ваш насчет моих не забудь!

Пӗрремӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Килтисем пӑшӑрханма та пуҫланӑччӗ, ҫав вӑхӑтра Володя чӗриклетекен карлӑкран тытса, пусма картлашкисем урлӑ пӗр виҫҫӗ ярса пусрӗ те, акӑ вӑл хӑй те, савӑнӑҫпа ҫиҫекен сӑн-питлӗскер, зала кӗрсе тӑчӗ.

Дома уже начали беспокоиться, когда на лестнице заскрипели перила, хватаясь за которые Володя в три приема перемахнул через все ступеньки, и вот он сам появился в зале с довольной, улыбающейся физиономией.

Улттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Килтисем пӗлнӗ: таврӑннӑ чух галстукне салтса пытарнӑ пулсан, паллах, инкек пулнӑ.

Дома уже знали, что галстук, снятый при возвращении домой, — знак бедствия.

Улттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех