Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

каланӑ (тĕпĕ: кала) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ермак каланӑ:

Ермак и говорит:

Ермак // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӗсем каланӑ: «Эсӗ, Ермак, пиртен ӑсли курӑнсах тӑрать, пиртен, ухмахсенчен, мӗн ыйтса тӑмалла. Ху пӗлнӗ ҫӗре илсе кай пире. Икӗ хут вилес ҫук, пӗр вилӗмрен хӑтӑлас ҫук», — тенӗ.

Говорят: «Видно ты, Тимофеич, умнее нашего; нас, дураков, и спрашивать нечего. Веди, куда знаешь. Двух смертей не бывать, а одной не миновать».

Ермак // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ермак каланӑ:

Ермак и говорит:

Ермак // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Кольцо каланӑ: «Эпӗ акӑ мӗн шухӑшлатӑп: паян вӗлермесен, ыран вӗлерӗҫ, ыран та вӗлермесен, кӑмака ҫинче выртса пӗр усӑсӑр вилӗпӗр. Ман шухӑшпа: типӗ ҫӗре тухас та, нимӗне пӑхмасӑр ушкӑнпа тутарсем ҫине ӳкес, мӗн турӑ парӗ», — тенӗ.

А Кольцо и говорит: «А я что думаю? Не нынче убьют, так завтра; а не завтра, так даром на печи помрем. По мне — выйти на берег, да и валить прямо лавой на татар — что бог даст».

Ермак // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ермак хусахсене хӑй патне пухса каланӑ: «Итлӗр-ха, ачасем, эпир ку хулана туртса илеймесен, тутарсем тем пек савӑнӗҫ, вара вӗсем пире текех ҫул парас ҫук. Атьӑр, часрах кайса хулана туртса илер. Часрах туртса илсен, хамӑрах аван пулӗ. Пурте пӗрле харӑс сиксе тухса вӑрҫма тытӑнар», — тенӗ.

Ермак собрал казаков и говорит: «Ну, ребята, если не возьмем этого городка, татары запируют. И нам ходу не дадут. Что скорее страха зададим, то нам легче будет. Выходи все. Кидайся все разом».

Ермак // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Тӑлмачӑ тутарсем патне кайса килнӗ те Ермака каланӑ: «Унта Кучум чури Атик-Мурза-Качара пурӑнать. Унӑн ҫарӗ темӗн чухлӗ: вӑл хулине нимӗнпе те парасшӑн мар», — тенӗ.

Переводчик пошел, вернулся и говорит: «Тут живет Кучумов слуга Атик Мурза Качара. У него силы много, и он говорит, что не сдаст городка».

Ермак // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Тӑлмачӑ каялла таврӑнсан каланӑ: «Вӑл Кучум ҫарӗ. Ҫар пуҫлӑхӗ Кучум кӗрӳшӗ Маметкул. Вӑл мана хӑй патне чӗнсе илчӗ те: каяҫҫӗ пулсан, каялла кайччӑр, унсӑрӑн эпир вӗсене йӑлтах вӗлерсе пӗтеретпӗр, тесе калама хушрӗ», — тенӗ.

Приходит назад переводчик, говорит: «Это войско Кучумово собралось. А начальником над войском сам зять Кучумов — Маметкул. Он меня призывал и велел вам сказать, чтобы вы назад шли, а то он вас перебьет».

Ермак // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вара Ермак каланӑ: «Эсӗ ху патшу патне кай та мӗн курнине ӑна каласа пар. Эсӗ ӑна кала: вӑл пире ирӗккӗнех парӑнтӑр, парӑнмасан эпир ӑна пӗтерӗпӗр», — тенӗ.

Ермак и говорит ему: «Ступай же ты к своему царю Кучуму и скажи ему, что ты видел. Пускай он покоряется, а не покорится, так и его погубим».

Ермак // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ермак каланӑ: «Эпир вырӑссем, Кучумпа вӑрҫма килтӗмӗр. Эпир унӑн хулине туртса илсе, халӑхне вырӑс патшине пӑхӑнтарасшӑн. Пирӗн ҫар темӗн чухлӗ. Манпа пӗрле пыракан ҫарсем малтанхисем анчах-ха. Хыҫалта тата кимӗсемпе вӗҫӗ-хӗррисӗр килеҫҫӗ, пурин те алӑра пӑшал. Пирӗн пӑшалсем ухӑпа ҫӗмӗрен йышши мар, йывӑҫа витӗр шӑтарса тухаҫҫӗ. Акӑ пӑх-ха», — тенӗ.

А Ермак говорит: «Мы, русские, пришли сюда твоего даря завоевать и его город взять; русскому царю под руку подвести. Силы у нас много. Что со мной пришли — это только передние, а сзади плывут в стругах — счету, им нет, и у всех ружья. А ружья наши насквозь дерево пробивают, не то что ваши луки, стрелы. Вот, смотри».

Ермак // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл каланӑ: «Кучум пек вӑйлӑ патша тӗнчере те ҫук. Унӑн Сибирь хули тӗнчере чи пысӑк хула. Вӑл хулара халӑх, выльӑх-чӗрлӗх пӗлӗт ҫинчи ҫӑлтӑр пек йышлӑ. Кучум патшанӑн ҫарӗ хисепсӗр нумай, ӑна пӗтӗм тӗнчери патшасем пӗрле тытӑнсан та ҫӗнес ҫук», — тенӗ.

Говорит: «Кучум первейший царь на свете. Город его Сибирь — самый большой город на свете. В городе этом, говорит, людей и скотины столько, сколько звезд на небе. А силы у Кучума-царя счету нет, его все цари вместе не завоюют».

Ермак // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Лешӗ каланӑ: «Эпӗ Таузик, хамӑр Кучум патшанӑн чури: вӑл мана ҫак хулара пуҫлӑх туса хучӗ», — тенӗ.

Он говорит: «Я Таузик, я своего царя Кучум а слуга и от него начальником в этом городе».

Ермак // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Лешсем каланӑ: «Ак ҫак сӑрт урлӑ каҫмалла та пӗр 200 ҫухрӑм типӗпе каймалла, вара каллех шывпа каймалла», — тенӗ.

И узнали, что надо им тут перевалиться через горы и верст двести сухопутьем пройти, а потом пойдут опять реки.

Ермак // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл хӑй хусахӗсене пухнӑ та каланӑ: «Эсир, йӗркесӗр ҫаратса ҫӳресе, мана хуҫа умӗнче намӑс анчах кӑтартатӑр. Малашне те каплах пурӑнсан, вӑл сире хӑваласах ярӗ, эсир вара ӑҫта кайса кӗрӗр? Атӑл ҫинче патша ҫарӗ нумай; вӗсем пире пурне те тыта-тыта пӗтерӗҫ, вара ӗлӗкхи ӗҫӗмӗрсемшӗн пире пит усал пулӗ. Сире кунта ӗҫсӗр пурӑнма кичем пулсан, акӑ епле сире ӗҫ тупса парам», — тенӗ.

Собрал казаков и говорит: «Вы меня срамите перед хозяином — всё без толку грабите. Если не бросите, он вас прогонит, а куда пойдете? На Волге царского войска много: нас переловят и за прежние дела худо будет. А если скучно вам, то вот вам работа».

Ермак // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Строгонов каланӑ: «Эсир Урал тӑвӗн тепӗр енне кайӑр та, Кучумпа вӑрҫса, унӑн ҫӗрне туртса илӗр, вара сире патша та юратӗ, ахаль те тумӗ», — тенӗ.

Строгонов и говорит: «Идите за Урал воевать с Кучумом, завладейте его землею. Вас и царь наградит».

Ермак // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ермак каланӑ: «Манӑн хамӑн та апла тӑвас килмест, анчах нимӗн тума ҫук, халӑха чармалла мар, пит иртӗнсе кайрӗҫ. Эсӗ пӗр-пӗр ӗҫ тупса пар пире», — тенӗ.

А Ермак и говорит: «Я и сам не рад, да с народом моим не совладаешь — набаловались. Дай нам работу».

Ермак // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Строгонов Ермака чӗнсе илнӗ те каланӑ: «Эсир капла иртӗнетӗр пулсан, эпӗ сире текех тытмастӑп», — тенӗ.

Призывает Строгонов Ермака и говорит: «Я вас теперь больше держать не стану, если вы так шалить будете».

Ермак // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӗсене каланӑ: «Кунта хусахсем нумай. Вӗсем пире кун ҫути те кӑтартмаҫҫӗ. Кунта Мишка Черкашенин хӑй хусахӗсемпе ҫӳрет, Сары Азман ҫӳрет, Ермак ҫӳрет. Ермак пек усалли тата урӑх пулмӗ те. Унӑн ушкӑнӗ пӗр 1000 ҫынна яхӑн. Унран хура халӑх мар, хуҫасем те хӑраҫҫӗ. Патша ҫарӗсем унӑн яхӑнне те пыраймаҫҫӗ», — тенӗ.

Им и говорят: «Казаков много. Житья от них не стало. Есть Мишка Черкашенин; есть Сары-Азман… Но нет злее Ермака Тимофеича, атамана. У того человек 1000 народа, и его не только народ и купцы боятся, а царское войско к нему приступить не смеет».

Ермак // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл хӑй ҫӗҫҫине кӑларнӑ та, унти ҫынсем ҫинелле пӑхса каланӑ: «Вӑл ман пуля пулсан, — ун ҫинче ман инициалсем пӳлӗҫ — «К.К.К».

Он достал свой нож и, обратившись к присутствующим, сказал: — Если эта пуля моя, то на ней будут мои инициалы — «К. К. К.».

XL сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

— Хӑвӑрах курӑр ак, ӑна эпӗ персе ӳкертӗм, — тесе шантарсах каланӑ капитан, лаша ҫинчен анса.

— Я вам докажу, — уверенно заявил капитан, слезая с лошади.

XL сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

— Юрать, эсӗ каланӑ пек пултӑр, — тесе ответленӗ майор.

— Хорошо, пусть будет по-твоему, — ответил майор.

XXXIX сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех