Шырав

Шырав ĕçĕ:

каланӑ (тĕпĕ: кала) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Чарлан каланӑ: «Юрӗ, эппин, сирӗншӗн тӑрӑшса пӑхам, анчах пурсӑра та харӑсах йӑтса каяймӑп, пӗрерӗн йӑтса кайӑп», — тенӗ.
Цапля и говорит: «Пожалуй, постараюсь для вас, перенесу вас, только вдруг не могу, а поодиночке».

Чарлан // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вара мулкач каланӑ: «Эсӗ чӑнах та хытӑ чупатӑн, малашне ӗнтӗ нихҫан та санпа тавлашмӑп», — тенӗ.
Заяц покорился и сказал, что вперед никогда не будет спорить.

Чӗрӗппе мулкачӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Чӗрӗпӗ арӑмне каланӑ:
Еж и говорит жене:

Йытти каланӑ:
Собака сказала:

Мулкачӑпа вӗшле (пурсуй) йытӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑрӑмтуна вара каланӑ: «Вӑйлӑ тискер кайӑка, арӑслана, ҫӗнтертӗм, акӑ халӗ хама начар эрешменех пӗтерет», — тенӗ.
Комар и говорит: «Сильного зверя, льва, одолел, а вот от дрянного паука погибаю».

Вӑрӑмтунапа арӑслан // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пӗр вӑрӑмтуна арӑслан патне вӗҫсе пынӑ та каланӑ:
Комар прилетел ко льву и говорит:

Арӑслан ӑна урипе пусса лапчӑтнӑ та каланӑ: «Кунтан малашне хам куҫӑмпа хам курмасӑр нимӗнрен те хӑрамӑп ӗнтӗ», — тенӗ.
Лев раздавил ее лапой и сказал: «Вперед не рассмотревши, не буду пугаться».

Арӑсланпа шапа // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Тилли вара каланӑ: «Сан пата кӗнӗ йӗр нумай та, каялла тухни пӗртте ҫук, эпӗ ҫавӑнпа кӗместӗп», — тенӗ.
А лисица говорит: «Оттого не вхожу, что по следам вижу — входов много, а выходов нет».

Арӑсланпа тилӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пӗр тилли кӑна хирӗҫ каланӑ: «Э-эх, хӑвӑн хӳрӳ пӗтӗм пулсан, эсӗ ку сӑмаха каламӑттӑнччӗ», — тенӗ.
Одна лисица и говорит: «Ох, не говорила бы ты этого, кабы не была куцая!»

Тилӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл каланӑ: — Хӳренӗн нимӗн усси те ҫук, эпир ахалех ытлашши ҫӗклем сӗтӗрсе ҫӳретпӗр», — тенӗ.
«Хвост,— говорит,— совсем не кстати, только напрасно лишнюю тягость за собой таскаем».

Кашкӑр вара ҫилленсе ҫитнӗ те каланӑ: «Сана сӑмахпа ҫӗнтереймӗн, эпӗ халӗ выҫӑ, ҫавӑнпа ӗнтӗ сана тытса ҫиетӗп», — тенӗ.
Волк рассердился и говорит: «Тебя не переговоришь. Так я натощак, за то и съем тебя».

Кашкӑрпа путек // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Кашкӑр шӑлӗсене шаккаса каланӑ: «Пуҫна ман ҫӑвара чиксен, эпӗ ӑна татса илменни сана сахал-и-мӗн-ха?» — тенӗ.
Волк заскрипел зубами, да и говорит: «Или тебе мало награды, что я тебе голову не откусил, когда она у меня в зубах была?»

Кашкӑрпа тӑрна // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл тӑрнана чӗнсе илсе каланӑ: «Тӑрна тус, санӑн мӑйу вӑрӑм, эсӗ пуҫна ман пыра чиксе яр та, тархасшӑн, унта ларнӑ шӑмма туртса кӑлар. Эпӗ сана ахаль тумӑп», — тенӗ.
Он подозвал журавля и сказал: «Ну-ка, ты, журавль, у тебя шея длинная, засунь ты мне в глотку голову и вытащи кость: я тебя награжу».

Ҫавна илтсен, кашкӑр каланӑ: «Калаҫасса кунта пӗр тӗрлӗ калаҫаҫҫӗ, тӑвасса вара тепӗр тӗрлӗ тӑваҫҫӗ иккен», — тенӗ те ял патӗнчен пӑрахах кайнӑ.
Волк и подумал: видно, тут говорят одно, а делают другое; и пошел прочь от деревни.

Кашкӑрпа карчӑк // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл вӗсене каланӑ: «Эсир каллех ҫӑмарта ӑшне кӗрер; эсир ҫӑмарта ӑшне кӗрсен, эпӗ ӗлӗкхи пек сирӗн ҫие ларӑп та сире сыхласа усрӑп», — тенӗ.
Она и сказала им: «Полезайте опять в скорлупу; когда вы будете в скорлупе, я сяду на вас, как прежде сидела, и уберегу вас».

Пусма ларакан чӑхӑпа унӑн чӗпписем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пӑлан вӑкӑрӗ кулса каланӑ:
Олень засмеялся и говорит:

Пӑлан вӑкӑрӗпе пӑлан пӑрушӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пӑлан пӑрушӗ пӑлан вӑкӑрӗнчен ыйтса каланӑ: «Атте, эсӗ йытӑсенчен пысӑкрах та, ҫӑмӑлтарах та, санӑн вӗсене хирӗҫ тӑма мӑйракусем те пур, мӗншӗн эсӗ вӗсенчен хӑратӑн?» — тенӗ.
Ланчук сказал раз оленю: «Батюшка, ты и больше и резвее собак, да еще и рога у тебя огромные на защиту; отчего же ты так боишься собак?»

Пӗтес патне ҫитсен, пӑлан вара каланӑ: «Ытла та эпӗ ухмах ҫав. Начар, черченкӗ тесе хурланӑ урамсемех хӑтарса пыратчӗҫ, лайӑх тесе мухтанисемех пуҫӑма ҫирӗҫ», — тенӗ.
Как пришло погибать оленю, он и говорит: «То-то глупый я! Про кого думал, что плохи и жидки, те, спасали, а на кого радовался, от тех пропал».

Пӑлан // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ашакӗ лашине каланӑ: «Мана пит йывӑр, эпӗ пурне те туртса ҫитерес ҫук, кӑшт та пулин ман ҫийӗмрен ил-ха», — тенӗ.
Осел сказал лошади: «Мне тяжело, не дотащу я всего, возьми с меня хоть немного».

Ашакпа лаша // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Унтан, хайхи кил ашакӗ ҫине йывӑр тиесе, ӑна ҫынни хыҫалтан чукмарпа хӑваласа пынине курсан, хир ашакӗ каланӑ: «Тӑванӑм, сан пурнӑҫна хапсӑнмастӑп ӗнтӗ, санӑн ырӑ пурнӑҫу варна витнине хамах куртӑм ӗнтӗ», — тенӗ.
Потом, как навьючили ручного осла, да как сзади стал погонщик подгонять его дубиной, дикий осел и говорит: «Нет, брат, теперь не завидую, — вижу, что твое житье тебе соком достается».

Хир ашакӗпе кил ашакӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика