Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

каланӑ (тĕпĕ: кала) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Юланутӑн пуҫне куртӑмӑр тесе калакан ҫынсем вӗсем тӗрӗс каланӑ.

Те, которые уверяли, что видели его голову, говорили правду.

LXXIII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Нумайӑшӗ ҫине тӑрсах ӗнентерсе каланӑ: пуҫсӑр юланут вӑл шуйттан, тенӗ.

Были и такие, которые упорно утверждали, что всадник без головы был самим дьяволом.

LXXIII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Зеб ним хускалмасӑр шлепкине хывса каланӑ:

Что же вы узнали?

LXXII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Дежурнӑй офицерӗ ӑна кӑмӑллӑн саламланӑ; вӑл килни ҫинчен адъютант ҫавӑнтах майора кайса каланӑ: шӑл килессине кӗтнӗ пулмалла.

Дежурный офицер радушно его приветствовал; адъютант же немедленно доложил о нем майору, который, по-видимому, ждал его прихода.

LXXII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

— Ах, ҫапла, — юри тӑсса каланӑ Зеб, хӑй ним те туман пек.

— Ах да… — протянул Зеб с показным равнодушием.

LXXI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

— Куншӑн урӑх ан пӑшӑрханӑр ӗнтӗ, — тесе шантарсах каланӑ Зеб.

— Можете больше не беспокоиться, — сказал Зеб с уверенностью в голосе.

LХIХ сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Философла сӳтсе-явма юратакан капитан Сломан каланӑ:

Философски настроенный капитан Сломан сказал:

LXVIII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Пулӑҫӑ каланӑ: «Ытла та ухмах ҫын анчах, пысӑка хапсӑнса, сахала аллинчен вӗҫертӗ», — тенӗ.

Рыбак и говорит: «Дурак тот будет, кто станет большой пользы ждать, а малую из рук упустит».

Пулӑҫпа пулӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пулли кӑна каланӑ: «Пулаҫӑ!

Рыбка и говорит: «Рыбак!

Пулӑҫпа пулӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫынни каланӑ: «Тӑрнасемпе пӗрле тытрӑм, вӗсемпе пӗрлех пусап», — тенӗ.

Мужик говорит: «С журавлями поймал, с ними и зарежу».

Тӑрнапа аист // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Аист ҫынна каланӑ: «Эсӗ мана яр: эпӗ тӑрна мар, эпӗ аист; эпир чи чыслӑ кайӑксем; эпӗ сан аҫу пӳрчӗ ҫинче пурӑнатӑп. Манӑн тӗксем те тӑрнанни пек мар», — тенӗ.

Аист и говорит мужику: «Ты меня отпусти: я не журавль, а аист; мы самые почетные птицы; я у твоего отца на доме живу. И по перу видно, что я не журавль».

Тӑрнапа аист // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫапла каланӑ та ҫамрӑк тӑмана мулкача хӑвалама тытӑннӑ.

И пустилась молодая сова за зайцем.

Тӑманапа мулкачӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫамрӑкки каланӑ: «Эпӗ пулсан, пӗр урампа мулкача ҫаклатса илӗттӗм, тепринпе часрах йывӑҫран ҫакӑнӑттӑм», — тенӗ.

А молодая сова говорит: «А я одной лапой вцеплюсь, а другой поскорее за дерево придержусь».

Тӑманапа мулкачӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ватӑ тӑмана каланӑ: «Манӑн ӑна тытма вӑй ҫитес ҫук, вӑл пит пысӑк, эсӗ ӑна ҫаклатса илӗн те, вӑл сана пӗр-пӗр чӑтлӑха сӗтӗрсе кӗрсе кайӗ», — тенӗ.

Старая говорит: «Не по силам — велик русак: ты в него вцепишься, а он тебя уволочет в чащу».

Тӑманапа мулкачӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Шакал каланӑ: «Мӗншӗн вӑй ҫитейми ӗҫ тума хушатӑн? Эпир ӗлӗкхи патшана та вӑй ҫитейми ӗҫ тума хушнӑшӑн хӑваласа ятӑмӑр», — тенӗ.

А шакал и говорит: «Так зачем же ты приказываешь, чего нельзя сделать? Мы и первого царя за то прогнали, что он приказывал то, чего нельзя делать».

Слонпа шакалсем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Слон каланӑ: «Вара эсӗ мана хӳрепе туртса кӑларасси пулас ӗҫ-и ӗнтӗ вӑл?» — тенӗ.

Слон говорит: «Разве можно меня хвостом вытащить?»

Слонпа шакалсем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Слон каланӑ: «Эпӗ сире мана шуртан туртса кӑларма хушатӑп», — тенӗ.

Слон сказал: «Я приказываю вытащить меня отсюда».

Слонпа шакалсем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Шакалӗ каланӑ: «Ӗнтӗ хуш, мӗн хушнине пурне те тӑвӑпӑр», — тенӗ.

шакал и говорит: «Теперь приказывай: что велишь, то и будем делать».

Слонпа шакалсем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Патша вара каланӑ: «Эпӗ хурчӑкана усалпа тавӑртӑм иккен: вӑл мана вилӗмрен хӑтарчӗ, эпӗ ӑна персе вӗлертӗм», — тенӗ.

Царь сказал: «Дурно же я отплатил соколу: он спас мне жизнь, а я убил его».

Патшапа хурчӑка // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Тарҫи пӗр шывсӑрах тавӑрӑннӑ та каланӑ:

Только и слуга не принес воды; он вернулся с пустой чашкой и сказал:

Патшапа хурчӑка // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех