Шырав

Шырав ĕçĕ:

каланӑ (тĕпĕ: кала) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ват ӗни вара каланӑ: «Ачам, эсӗ, ват ӗне пулнӑ пулсан, чупма ҫӑмӑл ҫӗрте ура ҫинче тытӑнса тӑма хӗннине пӗлнӗ пулӑттӑн», — тенӗ.
Старая корова сказала: «Кабы ты был не теленок, ты бы знал, что, где легче скакать, там труднее держаться».

Пӑру // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Йыттисем пыршӑсене ярса илнӗ те — ҫисе те янӑ, вара каланӑ: «Пирӗн апат пӗҫерекен маттур, апата лайӑх хатӗрлет», — тенӗ.
Собаки подхватили, поели и говорят: «Повар хороший: хорошо стряпает».

Йытӑпа апат пӗҫерекен ҫын // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Авӑрлаканӗ вара каланӑ: «Вӑл пит ҫинҫе, ҫавӑнпа эсӗ ӑна кураймастӑн; эпӗ ӑна хам та курмастӑп», — тенӗ.
Пряха сказала: «Оттого и не видишь, что очень тонки; я и сама не вижу».

Ҫинҫе ҫип // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вара вӑрманта пурӑнакан ҫын каланӑ:
Тогда пустынник сказал:

Тӗнчери усал-тӗсел мӗнтен пулать // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ывӑлӗ каланӑ: «Лаххан тӑватӑп, атте. Эсир аннепе иксӗр ватӑлсан, эпӗ сире ҫак лаххантан ҫитерес тетӗп», — тенӗ.
А Миша и говорив: «Это я, батюшка, лоханку делаю. Когда вы с матушкой стары будете, чтобы вас из этой лоханки кормить».

Аслашшӗпе ача // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вара пуян хуҫа хӑй ывӑлӗ ӑҫта ҫухалнине сиснӗ те каланӑ: «Санӑн тимӗрне шӑшисем ҫисе яман, эпӗ ӑна сутса ятӑм; сана ун вырӑнне икӗ хут ытла тӳлӗп», — тенӗ.
Тогда богатый купец понял и говорит: «Мыши не съели твоего железа, а я его продал и вдвое тебе заплачу».

Икӗ хуҫа // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пуян хуҫа ҫилленсе каланӑ: «Манран мӑшкӑлласа кулма сана намӑс. Хурчӑка ачана йӑтса каясси пулас ӗҫ-и вара вӑл?» — тенӗ.
Богатый купец рассердился и говорит: — Стыдно тебе надо мной смеяться. Разве статочное дело, чтоб ястреб мог мальчика унесть.

Чухӑн хуҫа каланӑ: «Курмасӑр, куртӑм! Ӗнер, эпӗ сан патӑнтан тухнӑ чух хурчӑка сан ывӑлу ҫине ярӑнса анчӗ те ҫаклатса йӑтса кайрӗ», — тенӗ.
Бедный купец и говорит: — Как же, видел. Только стал я вчера от тебя выходить, вижу: ястреб налетел прямо на твоего мальчика, схватил и унес.

Вӑл каланӑ: «Мӗн пӑхасси пур, эпӗ ахаль те ӗненетӗп, шӑшисем яланах тимӗр кӑшлаҫҫӗ», — тенӗ.
Он сказал: «Чего смотреть. Я и так верю. Я знаю, мыши всегда железо грызут. Прощай».

Епле те пулин сӑлтав тупса, айӑпне хӑй ҫинчен сирсе ярасшӑн каланӑ: «Сан тимӗрӳ сиенлӗ пулчӗ», — тенӗ.
И, чтобы отговориться чем-нибудь, сказал: «С твоим железом несчастье случилось».

Ывӑлӗн ӗҫлесси килмен, вӑл ашшӗне хирӗҫ каланӑ: «Эпӗ ҫырӑва вӗрентӗм, хура халӑх сӑмахӗсене пӗтӗмпех манса пӗтрӗм, кӗрепле мӗн вӑл?» — тенӗ.
А сыну не хотелось работать, он и говорит: «Я учился наукам, а все мужицкие слова забыл; что такое грабли?»

Нумай вӗреннӗ ача // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вилес умӗн вӑл вӗсене чӗнсе каланӑ: «Ачасем, эпӗ вилсен, эсир иҫӗм ҫырли пахчине кайӑр та унта мӗн пытарнине шыраса тупӑр», — тенӗ.
Когда он стал умирать, позвал их и сказал: «Вот, дети, когда я умру, вы в виноградном саду поищите, что там спрятано».

Пахчаҫӑпа унӑн ывӑлӗсем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вара вӑл хӑйне пуҫӗнчен ҫапса каланӑ: «Мӗнле эпӗ ухмах иккен! Кӑлӑхах темиҫе кулач ҫисе ятӑм. Малтанах манӑн пӗр пӗремӗк илсе ҫимеллеччӗ», — тенӗ.
Тогда мужик ударил себя по голове и сказал: «Экой я дурак! что ж я напрасно съел столько калачей? Мне бы надо сначала съесть одну баранку».

Виҫӗ кулачӑпа пӗр пӗремӗк // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Тарҫӑ каланӑ: «Пӗрне астивнипех пурте аваннине ӑҫтан пӗлӗп?» — тенӗ.
«Как я узнаю,— сказал слуга,— что они все хороши,— если отведаю только одну?»

Чи аван улмасем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Лавккаҫӑ каланӑ: «Пӗрне астивсе пӑх-ха, эппин, пӗри аван пулсан, пурте аван пулӗҫ», — тенӗ.
Купец сказал: «Отведай одну, ты увидишь, что они хороши».

Тарҫӑ каланӑ: «Эсӗ мана чи аваннисене пар», — тенӗ.
Но слуга сказал: «Нет, дай мне самых лучших».

Вара кӳрши каланӑ: «Апла пулсан, эсир мӗнпур тумтирӗрсене ҫурмаран ҫурӑр, савӑт-сапасене ҫурмаран касса ҫурӑр, выльӑх-чӗрлӗхӗрсене те пусса ҫурмаран уйӑрӑр», — тенӗ.
Сосед сказал: «Так разорвите пополам все платья, разбейте пополам всю посуду и пополам разрежьте всю скотину».

Ашшӗнчен юлнӑ пурлӑха уйӑрни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Кусем каланӑ: «Вӑл пире мӗнпур пурлӑха ҫурмаран уйӑрма хушса хӑварчӗ», — тенӗ.
Они сказали: «Он велел делить все пополам».

Вилес умӗн вӑл ачисене каланӑ: «Эпӗ вилсен, эсир мӗнпур пурлӑха пӗр пек ҫурмаран уйӑрӑр», — тенӗ.
Он сказал им: «Умру — разделите всё пополам».

Амӑшӗ, кӗҫӗн ывӑлне хӗрхенсе, упӑшкине тимлесе каланӑ: «Пӑртак тӑр-ха, апла уйӑрасси ҫинчен вӗсене халех ан кала», — тенӗ.
Мать жалела меньшого сына и просила мужа не объявлять до времени сыновьям, как их разделят.

Икӗ пӗр пек пурлӑх // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика