Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӗрӗнсе (тĕпĕ: йӗрӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Йӗрӗнсе те кулса пӑхрӑм эпӗ вӗсем ҫине.

С интересом и отвращением смотрел я на них.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Чӗлхине кӑларса, мӑшӑлтатса, сӗтӗрсе ҫаврӑнать Павлик йывӑр пукана, ун ҫине хӑпарса тӑрать те премӗке ҫыртса пӑхать, йӗрӗнсе сурса пӑрахать, унтан каллех анать те, пукана малалла сӗтӗрет.

Высунув набок язык, кряхтя и сопя, мальчик перетаскивал тяжелый стул вокруг елки, взбирался на него, надкусывал пряник, убеждался, что дрянь, слезал и тащил стул дальше.

XLI. Ёлка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫыртса илнӗ премӗке Павлик йӗрӗнсе каллех турат ҫине ҫакса хучӗ.

Павлик с отвращением повесил обратно на ветку надкушенный пряник.

XLI. Ёлка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унӑн тулли тутисем йӗрӗнсе кулнӑ пек чалӑшрӗҫ.

Его полные губы кривились презрительно, натянутой улыбкой.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Мӑйӑхлӑ ҫын пӗчӗк гимназист ҫине йӗрӗнсе пӑхса илчӗ те, Петяна сумкинчен ярса тытрӗ.

Усатый с отвращением посмотрел на маленькую фигурку приготовишки и взял Петю за ранец.

XXXVII. Бомба // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ашшӗн сюртукӗ ҫинчи пуставпа сӑрнӑ тӳмесем ҫине Петя йӗрӗнсе ҫеҫ пӑхать, вӗсем ним хак та тӑмаҫҫӗ.

Он с отвращением рассматривал пуговицы отцовского сюртука, обшитые сукном и не представляющие ни малейшей ценности.

XXXIII. Ушкисем // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврик йӗрӗнсе кулчӗ.

Гаврик с презрением усмехнулся.

XXIX. Александровски участок // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл хӑйӗн вараланнӑ перчеткисем ҫине йӗрӗнсе пӑхса илчӗ.

Он с отвращением посмотрел на свою испорченную перчатку.

XXVII. Асатте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ашшӗ, йӗрӗнсе, куҫне хӗссе: «Мӗнле намӑс мар чӗлхепе ҫавнашкал сӳпӗлтетме… Хӑлхасем шанса каяҫҫӗ вӗт!» — терӗ.

Папа даже с отвращением зажмурился, сказав: «Как не стыдно языком молоть… Ведь уши вянут!»

XXV «Мана вӑрларӗҫ» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Мӑйӑхлӑ ҫын хирӗҫ нимӗн те каламарӗ, вара вӗсем, тир хуҫин йӗрӗнсе кулнӑ пек пулса хытнӑ пичӗ ҫине пӑхмасӑр, будка патнелле уттарчӗҫ.

Усатый ничего не имел против, и они, стараясь не глядеть на хозяина, на его презрительную и вместе с тем насмешливо-равнодушную физиономию, отправились к будке.

XVIII. Ыйтусемпе ответсем // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Купальня ҫывӑхӗнчен иртсе пынӑ чухне, унӑн касси тӗлӗнче «18» тесе ҫырса ҫапнӑ вараланчӑк хура хӑмана курсан, Гаврик йӗрӗнсе кулса илчӗ.

Проходя мимо купальни, где над окошечком кассы висела замурзанная черная доска с надписью мелом «18°», Гаврик даже презрительно усмехнулся.

XII. «Лаша тейӗн тата!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Чинсемпе орденсем ҫинчен яланах йӗрӗнсе калаҫакан, нихӑҫан та формӑллӑ мундир тӑхӑнма юратман, хӑйӗн «Виҫҫӗмӗш степеньлӗ Аннӑ» орденне нихӑҫан та ҫакман, дворянсене, улпутсене хисеплемен, Россия ҫыннисем пурте пӗртан «граждансем» тесе калаҫакан ашшӗ, халӗ ҫиленнипе темӗн те пӗр каласа пӗтерчӗ.

Отец, который всегда с раздражительным презрением говорил о чинах и орденах, который никогда не носил форменного вицмундира и никогда не надевал своей «Анны третьей степени», который не признавал никаких сословных привилегий и упрямо утверждал, что все жители России суть не что иное, как только «граждане», вдруг, в порыве раздражения, наговорил бог знает чего.

III. Ҫеҫенхирте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Анчах эс таврӑнтӑн — йӗрӗнсе кӑшкӑрчӗ Ромашов, — ҫавӑнтан вара санӑн кун-ҫул пӗтӗмпех ӑнса пычӗ.

Но ты вернулся! — с отвращением закричал Ромашов, — И с тех пор всё пошло хорошо у тебя.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Кайӑр ман умран! — терӗм эпӗ, йӗрӗнсе те тарӑхса.

— Оставьте меня! — сказала я с отчаянием, с отвращением.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Ҫӑкӑрпа улӑштарса илнӗ пуль ӗнтӗ вӗсене ӑҫтан та пулин», терӗм эпӗ, йӗрӗнсе.

«Променял где-нибудь», — подумала я с отвращением.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Шӑпах ҫав кунхине, Петя Сфинксем патӗнче сывпуллашнӑ чухне унӑн мӑнаҫлӑхне, вилӗм ҫине вӑл епле йӗрӗнсе пӑхнине асӑрхарӑм.

Как ни странно, но именно в этот день, прощаясь с Петей у Сфинксов, я почувствовала эту гордость, это презрение.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тьфу! — лач сурса хучӗ вӑл йӗрӗнсе.

Тьфу! — И она плюнула с отвращением.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Салтак ача ҫине сиксе ларчӗ, анчах вӑрӑм офицер кӑшкӑрса ярса майӗпен, утас килменрен утса, вӑрӑм урисене чаркаласа, крыльца ҫинчен анчӗ, унтан салтак аллинчен факела илчӗ те Игорь ҫине тем вӑхӑт йӗрӗнсе пӑхса тӑчӗ.

Солдат бросился к нему, но длинный офицер что-то крикнул и медленно, как бы нехотя ступая длинными ногами, сошел с крыльца, он взял у солдата факел и с тупой брезгливостью рассматривал некоторое время Игоря.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Кирлӗ мар, кирлӗ мар, — йӗрӗнсе каларӗ тухтӑр.

— Не нужно, не нужно, — брезгливо сказал доктор.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах эпӗ сасартӑк калама ҫук йӗрӗнсе кайрӑм.

Но вдруг почувствовал непреодолимое отвращение.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк. Суд // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех