Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӗме (тĕпĕ: йӗм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫав йӗме ниепле те хӑнӑхаймарӗ вӑл.

К белью он так и не привык.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Чупса ҫитнӗ, хӑй чӗлхипе тем каласа, аллисемпе сулкаласа, йӗме пуҫланӑ.

Подскочила, затараторила на своем языке, руками машет и причитает.

Патаксем // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Вӑл асаплӑн пӑчӑртанса тухакан куҫҫулӗсене тумлатса, ҫӑнӑх авӑртма пынӑ казаксене хӑй хутне кӗме тилмӗрсе, хурлӑхлӑн тӑрӑлтатса йӗме тытӑнчӗ:

Насильно выдавливая слезы, ища сочувствия у завозчиков, голосила:

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ун хыҫҫӑн ҫӗр ҫын йӗме пуҫлать:

И следом сотни людей:

Хир, аслӑ хир // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

— Ай, ай, Ванюкӑм, тупӑкран тӑрса тухнӑ пекех… — сасӑпах йӗме тапратнӑ.

— Ой, ой, Ванечка мой из гроба явился, — заголосила.

Вавилӑпа ыттисем // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Григорий ӑна мӗн киленичченех йӗме ирӗк пачӗ те: — Мӗн нӗшкесе выртатӑн? Ай эп килнӗшӗн хавас мар-им? — тесе ыйтрӗ.

Григорий дал ей выплакаться, спросил: — Чего ж ты кричишь? Аль не рада мне?

24 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Влаҫа ӑна хуралнӑ йӗме улӑштарнӑ пекех улӑштарас пулать.

Власть треба, як грязные портки, скынуть.

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Унтан вӑл пӑшӑлтатма тытӑнчӗ, вара, сас-чӗвсӗр йӗрекен Аксинья пӗтӗм кӗлеткипе чӗтренине, ӗсӗклесех йӗме пуҫланине илтсе, унӑн куҫҫулӗпе йӗпеннӗ питҫӑмартийӗсене, куҫӗсене чуптума тытӑнчӗ…

Он перешел на шепот и, слыша, как Аксинья вся сотрясается в заглушенном плаче и плач переходит в рыдание, стал целовать ее мокрые от слез щеки, глаза…

22 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ӑна кутник ҫине вырттарчӗҫ те Андрее «За отвагу» медальне наградӑлани ҫинчен аран-аран каласа ӑнлантарчӗҫ; унтан, Андрей ячӗ мӗншӗн хаҫатра пулни ҫинчен ӑнланса илсен, вӑл кӗтмен ҫӗртен ӗсӗклесе йӗме тапратрӗ, хӗрарӑмсем мӗнле лӑплантарсан та ӗсӗклеме чарӑнаймарӗ.

Ее уложили на нары и кое-как растолковали, что Андрей награжден медалью «За отвагу»; поняв наконец, почему значится имя Андрея в газете, она внезапно расплакалась навзрыд, и сколько затем ни успокаивали ее женщины, не могла остановить своих рыданий.

XVI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ют ҫын ачи те, ачашши те, чирли те — ман алӑра йӗме чарӑнать…

Ведь любой ребенок перестает плакать у меня на руках — и чужой, и шибко ласковый, и больной...

Геннадий Волков: «Пурне те ашшӗ-амӑшӗн чӗлхине упрама пиллетӗп» // Тантӑш. http://yaltch.cap.ru/news/2010/02/02/gen ... -am258sh27

Килхуҫи хӗрарӑмӗ ӑна вилнӗ упӑшкинчен юлнӑ йӗме пачӗ.

которые хранились у хозяйки еще от покойного мужа.

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хӗрарӑмсем пурте, йӗме чарӑнмасӑр, Марийка хыҫҫӑн юрларӗҫ:

И все женщины, плача, повторили:

III // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Акӑ мӗншӗн, пиччем; ҫав кунсенче эпӗ, ҫак юханшыв урлӑ йӗме тавӑрса каҫса, ҫыран хӗрне пӗчӗк турат лартнӑ чухне, вӑрман ӑстаҫиччӗ, наука ҫинчен, этем аллипе лартса ӳстерес вӑрмансем ҫинчен ӗмӗтленеттӗмччӗ…

— Потому, братуха, что в те дни, когда я, засучив штанины, перешел эту речку и воткнул на берегу прутик, был я тогда лесоводом, мечтал о науке, о больших лесах, которые будут посажены рукой человека…

XV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл йӗме тинӗсре арканнӑ карап ҫинче тупнӑччӗ; халӗ ӑна кӑштах улӑштарса ҫеҫ ҫӗлерӗм.

В одном из сундуков, взятых мною с погибшего корабля, нашлась готовая пара холщовых штанов; их пришлось только слегка переделать.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Йӗме эпӗ ҫав тери ватӑ качака тирӗнчен ҫӗлерӗм, ҫӑмӗ ытла та вӑрӑмччӗ вӑл ура хырӑмне ҫурри таран витсе тӑратчӗ.

Штаны были из шкуры очень старого козла с такой длинной шерстью, что они закрывали мне ноги до половины икр.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Тепӗр чухне тата, калӑпӑр, тӗмсем ӳсекен пӗчӗк тип вар ҫумӗпе иртсе пыратӑн та ҫеҫенхирте пурӑнакансем ҫывра тесе ят панӑ кайӑк такама: «Ҫыврас, ҫыврас, ҫыврас!» — тесе кӑшкӑрнине илтетӗн, тепри вара ахӑлтатса кулма, антӑхса кайсах йӗме тытӑнать — ку ӗнтӗ тӑмана.

А то, бывало, едешь мимо балочки, где есть кусты, и слышишь, как птица, которую степняки зовут сплюком, кому-то кричит: «Сплю! сплю! сплю!», а другая хохочет или заливается истерическим плачем — это сова.

IV // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Пӗчӗк ачисем пур чухне Иаков йӗнӗ, вӗсем ӳссе ҫитсен, тата ытларах йӗме пуҫланӑ!

Когда у Иакова были маленькие дети, он плакал, а когда они выросли, еще хуже стал плакать!

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Аптраса ӳкнӗ Марийка нӑшӑклатса йӗме тытӑнчӗ, унӑн пӗтӗм шанчӑкӗ татӑлчӗ, анчах сасартӑк такам хӑйне ҫурӑмран тӗкрӗ те, вӑл ҫаврӑнса пӑхрӗ.

Марийка оторопела и разрыдалась, подавленная безнадежностью, но вдруг почувствовала толчок в спину и обернулась.

VII. Марийка ӗҫӗ ӑнӑҫмарӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Юнашар пӳлӗмре сасартӑк чӗрене ҫурса ыраттаракан-ҫинҫе сасӑ илтӗнсе кайрӗ, хӗрарӑм йӗме тытӑнчӗ.

Но вдруг в соседней комнате раздался душераздирающий визгливый крик, потом женский плач.

XXXII. Аврам // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Картишӗнче кӑшкӑрса йӗме тытӑнчӗҫ.

Во дворе послышались крики и рыдания женщин.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех