Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӗме (тĕпĕ: йӗм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Манӑн пиччене тата ыттисене вӑрмантан ҫыхса пӑрахса турттарса килсен тата ещӗклӗ урапа вӗсене ҫакма хатӗрленӗ такан айне ҫитсе чарӑнсан, хӗрарӑмсем уласа йӗме тытӑнчӗҫ, анчах манӑн пичче йӗри-тавралла пӑхрӗ те ҫапла каларӗ:

Когда моего брата и других привезли из лесу связанных и подъехала бестарка уже под самую виселицу, чтоб их вешать, то бабы все заголосили, а он поглядел вокруг и сказал:

VIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ҫакӑнта пирӗн штурман хӑйне арҫынла тытма пултараймарӗ: вӑл манӑн «вилнӗ ӳтӗме» ыталаса тытрӗ те ҫав териех йӗме тытӑнчӗ, хӑйӗн куҫҫулӗпе вӑл мана тӑна кӗртрӗ.

Тут наш штурман повёл себя не по-мужски: она кинулась на мой «труп» и так разревелась, что привела меня своими слезами в сознание.

Фрося штурман // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Поляр лётчикӗ: калавсем; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 248 с.

Лерочка йӗме пуҫласанах Валерий Павлович аптраса ӳкнӗ: унӑн хӗвелпе пиҫсе тӗксӗмленнӗ паттӑр сӑнӗнче кӑмӑлӗ хуҫӑлни палӑрнӑ.

Если Лерочка начинала плакать, Валерий Павлович терялся: на его мужественном загорелом лице появлялось страдальческое выражение.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Валерий Чкалов: повесть; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 214 с.

Йывӑҫсем хыҫӗнче хӗрарӑмсем ҫухӑрашрӗҫ, ача-пӑчасем хыттӑн йӗме пуҫларӗҫ.

За деревьями завизжали женщины, громко заплакали дети.

Ҫӗнӗ ял // Михаил Рубцов. Чумаченко А.А. Уйӑх ҫынни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Эпӗ хӑвӑрт йӗме хывса пӑрахрӑм та шыва сикрӗм.

Я рванул с себя штаны и кинулся за борт.

Ҫирӗм улттӑмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Хӑшпӗр ачасем сӳрӗкленнӗ, теприсем йӗме тытӑннӑ, каялла хулана яма ыйтнӑ.

Часть ребят впала в апатию, некоторые не удержались от слез и просили вернуть их в город.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Серафима, пире кура, хурланчӗ, сасӑпах йӗме тытӑнчӗ.

Серафима, глядя на нас, расчувствовалась, заревела в голос.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Мана чармасан, эпӗ ыранчченех йӗме пултаратӑп.

Если меня не остановить, я могу плакаться до завтра.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Феня ӑна хӑйӗн алли ҫине илчӗ, сасӑсӑр йӗме пуҫларӗ.

Феня взяла ее на руки и беззвучно зарыдала.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Карчӑк ачине калана: «Асту, йӗме чарӑнмасан, эпӗ сана кашкӑра парса ярӑп», — тенӗ.

И старуха говорит: — Не перестанешь плакать, я тебя волку отдам.

Кашкӑрпа карчӑк // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Фелим ун тӗлӗнче уласа йӗме тытӑннӑ.

Фелим принялся громко причитать над ним.

LIV сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Амӑшӗ йӗме тытӑннӑ: «Ах, ачасем хамӑрпа пӗрле пулсанччӗ», — тенӗ.

Мать стала плакать и говорит: «Ах! если бы только дети с нами были!»

Пӳрнеккей // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Кӑшкӑрсан-кӑшкӑрсан, пыракан ҫуккине кура, йӗме тытӑннӑ, пӗр Пӳрнеккей анчах йӗмен.

И когда увидали, что никто нейдет, стали плакать, только один мальчик с пальчик не плакал.

Пӳрнеккей // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пурте кулса янӑ; ача шӗлепкесӗр тӑрса юлнӑ, кулма та, йӗме те пӗлмен, аптӑраса тӑнӑ.

Все засмеялись, а мальчик остался без шляпы и сам не знал, смеяться ли ему, или плакать.

Шыва сикни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Атте татах кулса ячӗ те: «Эсир Хӗветюкпа иксӗр те куҫҫульне чараймастӑр, часах йӗме тытӑнатӑр», — терӗ.

Отец засмеялся и говорит: «Вот вы с Федькой какие на слезы слабые, сейчас и плакать».

Салтак арӑмӗн пурӑнӑҫӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл вара йӗме чарӑнса, кула пуҫларӗ.

А он перестал плакать и стал смеяться.

Салтак арӑмӗн пурӑнӑҫӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Эппин, Явраҫ ҫӗре кӗчӗ тесе (Явраҫах тейӗпӗр ӑна), ӗрлесе йӗме те кирлӗ мар.

А если какой-нибудь Яврась жить надоест, что же мне — за нею в омут?

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ульяна ҫырӑва вуласа тухрӗ, ҫутӑ ҫинче ҫавӑркаласа пӑхрӗ, йӗме чарӑнчӗ.

Ульяна уже не плакала, а дочитывала письмо, разглядывая его при свете лампы со всех сторон.

40 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Пӗчӗк ачасем хӑраса йӗме тытӑнчӗҫ.

Малыши испугались, начали плакать.

40 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Коля Ивга асаннен сассине итлесе ерипен йӗме чарӑнчӗ.

Коля вслушивался в мягкий голос бабушки, и плач его постепенно затихал.

37 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех