Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Йӑлтӑртатса тӑракан Гнедок пӗрмаях Генка хыҫҫӑн ҫӳрет.

Начищенный до блеска Гнедко ходил за ним по пятам.

56 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӗсен хӗвелпе пиҫсе хуралнӑ пит-куҫӗсем савӑнӑҫпа йӑлтӑртатса тӑраҫҫӗ:

Их обветренные, загорелые лица сияли от радости:

56 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Генка кӗҫех ачасем патне таврӑнчӗ, куҫӗсем хӑйӗн хӗрелсе кайнӑ, анчах та йӑлтӑртатса ҫеҫ тӑраҫҫӗ, халь ӗнтӗ вӑл питех салху мар пек курӑнчӗ.

Когда Генка вернулся к ребятам, глаза у него были красные, но блестели и хмурое выражение лица смягчилось.

56 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ҫӗрӗшнӗ тункатасем ҫинче вӗтӗ кӑмпасем ылтӑн пек йӑлтӑртатса лараҫҫӗ.

На полусгнивших пнях золотились россыпями опята.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Атьӑр ишсе каятпӑр? — сӗнчӗ Саша ачасене, вӗресе тӑракан шыв ҫине хӑйӗн йӑлтӑртатса тӑракан куҫӗсемпе тинкерсе.

— Поплывем?.. — предложил Саша, горящими глазами глядя на кипевшую речку.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Хӑйраса якатнӑ пек шурӑ шӑлӗсем йӑлтӑртатса ҫеҫ тӑраҫҫӗ.

Блестят белые ровные зубы.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ун чӗрӗ куҫӗсем куҫхаршисем айӗнче йӑлтӑртатса кӑна тӑраҫҫӗ.

Его живые глаза жарко блестят из-под бровей.

50 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ун умӗнче ҫамрӑк ҫыннӑн ҫутӑ сӑнарӗ тӑрать, питҫӑмарти ҫинче хура турпалли пур, кӑвак куҫсем йӑлтӑртатса тӑраҫҫӗ.

Перед ней стояло молодое лицо с темной родинкой на щеке и лучистыми серыми глазами.

45 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Мирониха кулса ячӗ те, унӑн илемлӗ шурӑ шӑлӗсем йӑлтӑртатса илчӗҫ.

Мирониха засмеялась, на красивом лице ее блеснули ровные белые зубы.

40 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Лидӑн куҫӗнче куҫҫуль йӑлтӑртатса тӑрать.

У Лиды блестели в глазах слезы.

40 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Сасартӑк тӗмсен хушшинчен куҫсем ҫеҫ йӑлтӑртатса илеҫҫӗ, курӑк ӑшӗнчен кӑтра пуҫ ҫӗкленет те каллех пытанса курӑнми пулать, тӗттӗм ҫӗрте алӑ хускалса илет те пит тӗлӗнчи турата сирсе ярать.

Только вдруг блеснут из кустов внимательные глаза, вынырнет из травы и спрячется вихрастая голова, зашевелится в темноте рука, отведет от лица назойливую ветку.

35 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ҫӑра ҫулҫӑсем хушшинчен шурӑ пӳрт чӑмса тухрӗ, хупӑ чӳречесен кантӑкӗсем йӑлтӑртатса илчӗҫ, крыльца ҫине шупка ҫутӑ ӳкрӗ.

Вынырнула из густой листвы белая хата, заблестели стекла закрытых окон, упал на крыльцо желтый круг света.

35 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӑл хӑйӗн йӑлтӑртатса тӑракан винтовкине ҫӗклесе силлесе илчӗ.

Он встряхнул начищенной до блеска винтовкой.

34 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Автомобиле Сашӑсен картишне пырса лартсан, вӗсем каллех каялла, хӗвел шевли ҫинче йӑлтӑртатса выртакан Вырка хӗррине кӗпӗрленсе чупаҫҫӗ.

Прикатив автомобиль на двор к Саше, они гурьбой устремляются вниз, на берег сверкающей в солнечных бликах Вырки.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Эпир пухнӑ кӗл урамах выртса юлмӗ-ши? — шикленчӗ Саша; пӗлӗт пӑтранчӑк, тӗксӗм, сехетрен сехете пӑсӑлса пыракан ҫул ҫинче ӗнтӗ ҫурхи шыв йӑлтӑртатса юхни курӑнкалать.

— Останется наша зола неубранной, — беспокоился Саша; тревожило серое, хмурое мартовское небо и разбухавшая с каждым часом дорога, по которой синеватыми змейками уже струились ручейки.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Учителӗн куҫӗсем йӑлтӑртатса илчӗҫ.

Глаза учителя глядели строго.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Уйӑхпа ҫӑлтӑрсем йӑлтӑртатса тӑракан сивӗ тӳпере кӑвак тӗтӗм ҫӑмхисем майӗпен саланса пӗтрӗҫ.

Клубы серого дыма медленно таяли в звездном и светлом от луны морозном небе.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Йӑрӑ та йӑлттам Пузанпа унӑн тусӗсен куҫӗсем, кӗвӗҫнӗ пирки пулмалла ӗнтӗ, йӑлтӑртатса ҫеҫ тӑраҫҫӗ.

У юркого, пронырливого Пузана и его двух приятелей горели глаза от любопытства и, наверное, от зависти.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ҫутӑ шӑлӗсем, кӑвак куҫӗсем илемлӗн йӑлтӑртатса тӑраҫҫӗ.

Сверкают белке зубы, блестят голубые глаза.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Аслашшӗн хура та ҫӑра куҫхаршисем айӗнчи куҫӗсем кӑмӑллӑн йӑлтӑртатса илчӗҫ.

Глаза дедушки довольно поблескивали под черными кучковатыми бровями.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.