Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӑлтӑртатса (тĕпĕ: йӑлтӑртат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Вӑтам пӳллӗ, сарлака хулпуҫҫиллӗ, ҫӑра куҫ хӑрпӑкӗсем айӗнче хастарлӑн йӑлтӑртатса тӑракан хура куҫлӑ Вася Бабий хӑйӗн хӑюллӑхӗпе, нимрен хӑраманнипе чапа тухнӑ, комсомолецсене хай тавра чӑмӑртанӑ.
Вася Бабий, среднего роста, широкоплечий, с черными, храбро сверкающими под густыми ресницами глазами, прославился своей смелостью и бесстрашием, собрал вокруг себя комсомольцев.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Унӑн сухалӗ ылттӑн пайӑркаран тунӑ пек йӑлтӑртатса илчӗ.
Борода у него сияла точно сделанная из ярко-вычищенного тончайшего золота.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Урисене йӑлтӑртатса ҫеҫ тӑракан шурӑ туфли тӑхӑннӑ, ҫийӗнче шурӑ, клеткӑллӑ кӗпе, шурӑ галстук.
Ослепительно белые туфли и воротничок с белым галстухом.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Борина хӗвел ҫуттипе йӑлтӑртатса ҫутӑлса выртакан урам варрипе ертсе кайрӗҫ.
Шли по середине ярко залитой солнцем улицы.

Боринпа Амо йӑлтӑртатса ҫутӑлса тӑракан алӑк умӗпе иртсе пынӑ чух, шалтан тӑрмаланса пӗтнӗ ҫӳҫлӗ офицер персе тухрӗ.
Когда они уже проходили мимо сияющего подъезда, прямо на них выбежал офицер с растрепанной прической.

Хӗресӗсемпе йӑлтӑртатса ларакан шурӑ чиркӳ умӗнче пӗр ҫирӗме яхӑн кашта каркаланса тӑрать.
Перед ними, на фоне белой базарной церкви, сверкающей крестами, стояли в ряд около двух десятков виселиц.

Вӗсем хыҫҫӑн, лашасен чӗрнисем айӗнчен, темиҫе пин тумламсем сирпӗнсе, ылтӑнӑн-кӗмӗлӗн йӑлтӑртатса юлчӗҫ.
Из под копыт лошадей разлетались во все стороны тысячи сверкающих брызг.

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Михеев йӑлтӑртатса, ташласа тӑракан ҫулҫӑсем витӗр Аронӑн шурӑ кӗпи вӗлтӗртетсе пынине пӑхса юлчӗ.
Михеев смотрел, как среди пляшущей сверкающей листвы мелькала Аронова белая рубаха.

Урапасем ҫийӗнче, унталла та кунталла сулкаланса штык вӗҫӗсем йӑлтӑртатса пыраҫҫӗ.
Над телегами, покачиваясь в разные стороны, торчали сверкающие колючки штыков.

Пӗрремӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Тинӗсре те, таҫта инҫетре-инҫетре, тӑшман карапӗсем ҫинче вут ҫутисем йӑлтӑртатса тӑни курӑнчӗ.
И те же, как и вчера, спокойные, дерзкие огни блестели в море на далеком неприятельском флоте.

27 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Ҫӑлтӑрсем, иртнӗ каҫхинчи пекех, йӑлтӑртатса ҫунаҫҫӗ.
Звезды, так же как и прошлую ночь, ярко блестели на небе.

Питҫӑмартийӗсемпе час-часах именчӗклӗн йӑл кулнине палӑртса тӑракан хӗрлӗ тути хӗррисене тин ҫеҫ-ха мамӑк пек ҫемҫе те сарӑрах тӗк шӑтма пуҫланӑ ун, тутисем кулнӑ чух йӑлтӑртатса тӑракан шурӑ шӑлӗсем курӑнаҫҫӗ.
Русый пушок пробивал по щекам и над красными губами, весьма часто складывавшимися в застенчивую улыбку и открывавшими белые блестящие зубы.

6 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Тӗкӗр пек йӑлтӑртатса выртакан тинӗс ҫийӗпе пӗчӗкҫеҫ хура пӑнчӑсем ярӑнса иртнине куратӑр, кусем шлюпкӑсем.
И на черные небольшие точки шлюпок, движущихся по блестящей лазури.

Севастополь декабрь уйӑхӗнче // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Ҫӑлтӑрсем йӑлтӑртатса ҫунаҫҫӗ.
но звездная ночь.

Унӑн хыҫӗнче тӑракан офицерсем те хӗвел ҫинче йӑлтӑртатса, унпа пӗрле утрӗҫ.
Вся его свита, поблескивая на солнце, продвинулась за ним.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Электричество душӗ вӗҫӗнчен кӑвак хӗлхемсем йӑлтӑртатса юхаҫҫӗ.
На конце электрического душа загорелись синеватые искры.

Кӗреҫе сухал ямшӑк юлташӑн та тутисем йӑлтӑртатса илеҫҫӗ.
Наш кучер, старик бородач т. Микита, и тот снисходительно ухмылялся на выходку Федора.

Хӗвелтухӑҫӗнче сарӑрах хӗрлӗ хӗвел ылттӑн пек йӑлтӑртатса ҫунать.
На востоке горело красное и желтое золото.

Кӑвакарса кайнӑ тута хӗррисем хушшипе шурӑ шӑлсем йӑлтӑртатса тӑнӑ.
Белые зубы сверкали между посиневшими губами.

LХХХI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Вӑл ҫӳлелле пӑхнӑ: пӗлӗт ҫинче ҫӑлтӑрсем йӑлтӑртатса тӑнӑ, шӑтӑк тӗлӗнчех, кушак куҫӗсем пек, Дина куҫӗсем тӗттӗм ҫӗрте ҫутӑлса тӑнӑ.
Поглядел вверх, — звезды высоко на небе блестят; и над самою ямой, как у кошки, у Дины глаза в темноте светятся.

6 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика