Шырав

Шырав ĕçĕ:

иккӗш сăмах пирĕн базăра пур.

иккӗш (тĕпĕ: иккӗш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Анна Федоровнӑпа пирӗн анне иккӗш питӗ килӗштеретчӗҫ, эвакуаципе тухса кайнӑран вара пӗрне-пӗри курманччӗ-ха вӗсем.
Анна Федоровна и мама очень дружили между собой и не виделись с отъезда в эвакуацию.

V сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Иккӗш те Тимоша аллисенчен тытнӑ, леш хӑмине пӑрахса тарма та хӑтланчӗ.
Оба ухватили Тимошку за руки, тот уронил доску и начал вырываться.

III сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Унтан тарӑннӑн сывласа илчӗҫ, пӗр-пӗрин ҫине пӑхрӗҫ, ҫаврӑнчӗҫ те вара иккӗш те алӑк патнелле шӑппӑн утса кайрӗҫ.
Потом они вздохнули, посмотрели друг на друга, повернулись кругом и оба молча зашагали к двери.

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

Тӑвӑр алӑкран тухнӑ чух вӗсем кӑштах мӑшӑлтаткаларӗҫ, алӑкра вӗсем иккӗш те хӗсӗнкелесе тӑчӗҫ, тинех акӑ траншейӑна тухрӗҫ.
Несколько секунд они пыхтели, застряв в узкой двери, в которую сунулись одновременно, и наконец выскочили в ход сообщения.

Иккӗш те лӑпланчӗҫ.
Оба затихли.

Иккӗш те васкавлӑн малалла утрӗҫ, чупас мар тесе те аран чӑтса тӑчӗҫ.
Оба торопливо зашагали, с трудом удерживаясь, чтобы не бежать.

Иккӗш те хӑйсем ҫунӑр ҫинче исленнӗ, пӑшӑхнӑ, ҫапах та ниҫта чарӑнмасӑр утрӗҫ.
Оба промокли от дождя и вспотели, но шли не останавливаясь.

Вара иккӗш те, станцийӗн йывӑҫ карти алӑкӗ витӗр тухса, пӗр самант хушши чарӑнса тӑчӗҫ, унтан ҫумӑр витӗр тӗттӗмелле чупса кайрӗҫ.
Оба крадучись прошли через калитку в деревянной ограде станции, секунду помедлили и бросились бежать в дождь, в темноту.

Иккӗш те вӗсем ытларах та ытларах пӑшӑрхана пуҫларӗҫ.
На душе у каждого становилось все тревожней и тревожней.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Вӑл каллех пирусне туртса ячӗ, аллисене пустав шӑлаварӗ кӗсйине чикрӗ те ҫул ҫине пӑхса тӑчӗ; ӑна курсан, ачасем иккӗш те шӑпланчӗҫ.
Куҫарса пулӑш

Пысӑк хыпар // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 29–33 с.

Гриша акӑ тата мӗн ҫинчен шухӑшларӗ: ӳлӗмрен, вӗсем Аликпе иккӗш те пысӑк пулсассӑн, пӗр-пӗринпе сахал мар ӑмӑртмалла пулать-ха, пӗрне пӗри ҫӗнтересси те, чӑтасси те пулӗ.
Куҫарса пулӑш

Вӗсем иккӗш те тӑлӑппа, иккӗшӗ те пуҫӗсене ӑшӑ тутӑр ҫавӑрса ҫыхнӑ, сӑмсисем ҫеҫ курӑнаҫҫӗ.
Куҫарса пулӑш

Иккӗш те ӳкрӗҫ.
Куҫарса пулӑш

Вӗсем Каштанкӑпа иккӗш кӑмӑллӑн пӗр-пӗрин сӑмсинчен шӑршлаҫҫӗ те урамалла чупса каяҫҫӗ…
Каштанка и он добродушно понюхали друг другу носы и побежали на улицу…

II. Темӗнле палламан ҫын // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Пӗрисем ҫак лайӑххине пуянлӑх тесе ӑнлантараҫҫӗ, теприсем — мораль теме пӑхаҫҫӗ, виҫҫӗмӗшсем вара, вӗсем нумайӑн, иккӗш те пӗрех, теҫҫӗ.
Одни подразумевают под этим лучшим материальное состояние, другие — моральное удовлетворение, третьи, и их большинство, и то и другое.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Вӗсем иккӗш юнашар пычӗҫ: Сергейӑн пуҫӗ, ҫак ҫынсен умӗнче айӑпа кӗнӗ пек, усӑннӑччӗ, Таня вара питне мӑнаҫлӑн каҫӑртнӑ та кулать, хӑй пӗр вӗҫӗмсӗр: — Акӑ эпир те килсе ҫитрӗмӗр! Ак эпир те кунта ӗнтӗ!.. — тет хавассӑн.
А они шли рядом: Сергеи с низко опущенной головой, словно он был виноват в чем-то перед этими людьми, а Таня с гордо поднятым вверх лицом улыбалась и весело повторяла: — А вот и мы!.. Вот и приехали!..

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Вӑл иккӗш кӑнтӑрла утса тухнӑ, Таня ачалӑхне ирттернӗ картише аса илчӗ.
Он вспомнил, как шли они днем по двору, где проходило когда-то детство Тани.

Иккӗш те пӗрлех пулсан вара… —
А если то и другое… —

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Те калаҫу пырса тиврӗ Даша кинемей чӗрине, те урӑх сӑлтав, кӗҫех вӗсем сестрапа иккӗш Таньӑна вӑйпа тенӗ пекех вырӑн ҫине илсе кайса вырттарчӗҫ.
То ли разговор подействовал на тетю Дашу, то ли еще что, но, подговорив сестру, они вдвоем силой уложили Таню в постель.

9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫапах та Клавдине яла кайма ӳкӗте кӗртнӗ, вӑл кайма килӗшнӗ, анчах Корней сасартӑк: юрать, халлӗхе вӗсем арӑмпа иккӗш юлччӑр-ха, тесе шутланӑ.
Но когда Клавдию почти уломали и она согласилась ехать, он неожиданно решил хорошо, пусть они с матерью пока остаются.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика