Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вӗлерет (тĕпĕ: вӗлер) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тӳрех ӳкекен хӗвел ури арлана вӗлерет тенине илтнӗччӗ эпир — мӗншӗн тесен вӑл ҫӗр айӗнче пурӑнакан кайӑк.

Мы слышали, что прямой солнечный луч убивает землеройку — она ведь подземный житель.

Арлан // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 104-105 с.

Ҫапла старик пӗр кашкӑра, тепӗр кашкӑра, виҫҫӗмӗш кашкӑра вӗлерет, хӑй ҫаплах: — Мишка, Мишка, алӑка тытса тӑр-ха… — тет.

Так убил одного волка, и другого, и третьего, все время приговаривая: — Миша, Миша, подержи!

Тӑхаллӑ упа // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 43 с.

Вӑл мана, туршӑн та, асаплантарса вӗлерет… атя каяр шырама.

Она меня уморит, ей-богу… пойдемте искать ее.

XVIII // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Пӗр ҫӗрте тӳрӗ кӑмӑллӑ, ӗҫмен ҫын ӗҫке ерет, тепӗр ҫӗрте приказчик хӑйӗн хуҫине ҫаратать; тата тепӗр ҫӗрте темиҫе ҫул хушши ҫынсене лайӑхах турттарса ҫӳренӗ ямшӑк пӗр пусшӑн ҫынна вӗлерет.

Там честный, трезвый человек делался пьяницей; там купеческий приказчик обворовал своего хозяина; там извозчик, возивший несколько лет честно, за грош зарезал седока.

Иккӗмӗш пай // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96–146 с.

Кукӑр чӗрнисемпе кӗтмен ҫӗртен ҫурӑмӗнчен ҫаклатса илсе вӗҫсе пынӑ ҫӗртех пуҫран сӑмсипе сӑхса вӗлерет.

Кривые когти внезапно вонзятся в спину зверьку, крылатое чудовище оторвёт его от земли и ударом клюва прикончит в воздухе.

Вӑрман разведчикӗсем // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 107–116 с.

Вӗлерет — пушмакӗ хӑйне юлать.

Убьет — одними ботинками пользуется.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Чуптарсах вӗлерет ӗнтӗ.

— Загонял до смерти!..

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Арӑмӗ ӑна йӳрӗккӗн пуҫ пӑхса ярать, хура ҫурӑмлӑ пыйтӑсене йывӑҫ тура ҫинче шартлаттарса вӗлерет, ватӑлса кайнӑ «чун варлин» пичӗ ҫине пырса ларакан шӑнасене хӑвалать.

А жена проворно искала его, била на деревянном зубчатом гребне черноспинных головных вшей, отгоняла мух, садившихся на лицо ее престарелого «дружечки».

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Бахарьтен раснах сыхлан, пит ҫывӑха пынӑ ан пул, тапса вӗлерет, — терӗ вӑл, йӗнер йӑранинчен тытса тата урисене улӑштарса тӑракан кӗсрен нӑкӑ-нӑкӑ йӑмӑх хура ҫиллине киленчӗклӗн хыпашласа.

Бахаря особливо опасайся, близко не подъезжай, зашибет, — говорил он, держась за стремя и любовно лапая переступавшую с ноги на ногу кобылку за тугое атласно-черное вымя.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӗлерет, вӗлерет тимӗр тӑлӑллӑ ҫын патша-хӳтӗлевҫе.

— Убьет, убьет колодник царя-заступника.

«Тимлӗ сӑна! Тимлӗ итле!» // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Ҫав юпа ҫинче, тимӗр туя ҫине таянса, пӗр тимер ар ларать; тимӗре те, хурҫа та, кӑвак тӑхлана та, шур тӑхлана та тата пӗтӗм стрелецсене те ҫапа-ҫапа вӗлерет вӑл:

На том столбе муж железный, подпершися посохом железным, и заколевает он железу, булату и синему олову, свинцу и всякому стрельцу:

6 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӗлерет мана Степан… — ыйтнӑ пек те ку ахаль иртмессе пӗлсе каланӑ пек пӑшӑлтатать Аксинья.

— Убьет меня Степан… — не то спрашивает, не то утвердительно говорит она.

12 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Чуптусах вӗлерет ӗнтӗ вӑл мана».

Он зацелует меня насмерть».

Раштав умӗнхи каҫ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Упӑшки арӑмне, ман пек, вӗлерет пулсан, яланах ҫапла тӑваҫҫӗ пулас, ун патне каймаллах пулас.

Вероятно, всегда так делается, что когда муж, как я, убил жену, то непременно надо идти к ней.

XXVII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Вӑл, арӑм, мана вӗлерет.

Она убьет меня.

XXVI // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Тытать те мана та наркӑмӑш парса вӗлерет…»

— Возьмет да и меня еще отравит…»

VIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Ой, эсрелӗ, култарса вӗлерет!

— Ой, окаянный, замертво уморил!

XV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Пӑвса вӗлерет вӗт, — кӑшкӑрчӗ лешӗ, кула-кула.

— Задушит! — кричала она, смеясь.

XIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Вӑл е калама ҫук паттӑрлӑхпа тата пурне те тӗлӗнтерсе ӑсран яракан вӑйпа ту ҫыннисен нумай йышне вӗлерет тата пӑхӑнтарать; е вӑл хӑй ту ҫынни пулса тата вӗсемпе пӗрле вырӑссене хирӗҫ хӑйсен никама пӑхӑнманлӑхӗшӗн кӗрешет.

То с необычайною храбростию и удивляющею всех силой он убивает и покоряет бесчисленное множество горцев; то он сам горец и с ними вместе отстаивает против русских свою независимость.

II // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Каялла нихӑҫан та, нихӑҫан та, нихӑҫан та ҫаврӑнса кӗтме пултарайманнине вӗлерет вӑл.

Он убивает то, что уж никогда, никогда, никогда не возвратится.

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех