Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вилсен (тĕпĕ: вил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Мӗнех вара, Бойчо хӑй те ӑна сывах юлма ӳкӗтлемерӗ, пӗр сӑмах та каламарӗ-ха вӑл… апла пулсан, вилсен те темӗн мар.

Что ж, раз Бойчо не сказал ей, чтоб она жила, не почтил ее ни единым словом, она умрет.

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эп вилсен вара мана асӑнта тытӑн…

И когда я умру, поминай меня…

XII. Симӗс енчӗк // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ашшӗ вилсен, фирма Петербургпа ҫыхӑннине пӗлсе, Лондонри Ходчсон, Лютер тата К° фирмин Нью-Йоркри конторне куҫнӑ, унта хӑйне лайӑх енчен кӑтартсан вара, Российӑна эпӗ хам тӑван ҫӗршыва пӗлнӗ пекех пӗлетӗп тесе, хӑйне унта яма ыйтнӑ.

Когда отец умер, он перешел в нью-йоркскую контору лондонской фирмы Ходчсона, Лотера и Ко, зная, что она имеет дела с Петербургом, и когда успел хорошо зарекомендовать себя, то и выразил желание получить место в России, объяснивши, что он Россию знает как свою родину.

X // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ашшӗ вилсен, Чарльзӑн Российӑна таврӑнас килет, мӗншӗн тесен, Тамбов кӗпӗрнинчи ялта ҫуралса, унта ҫирӗме ҫити пурӑннӑскер, хӑйне вӑл вырӑс ҫынни тесе шутлать.

Когда отец умер, Чарльз захотел возвратиться в Россию, потому что, родившись и прожив до двадцати лет в деревне Тамбовской губернии, чувствовал себя русским.

X // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Арӑмӗ унӑн вилсе кайнӑ; вӑл пысӑк хуласенчен аякра пурӑнма хӑнӑхнӑскер, упӑшкине Петербурга куҫасран чарса тӑнӑ; арӑмӗ вилсен, Полозов Петербурга куҫнӑ, унта ӳссех, ӳссех пынӑ, тата вунӑ ҫултан вара ӑна виҫ-тӑват миллион тытса тӑракан ҫын тесе шутлама пуҫланӑ.

Его жена умерла; она, привычная к провинциальной жизни, удерживала его от переселения в Петербург; теперь он переехал в Петербург, пошел в гору еще быстрее, и лет еще через десять его считали в трех-четырех миллионах.

I // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ашшӗ вилсен ҫуралнӑ икӗ уйӑхри ачине йӑтнӑ та вӑл, Ци-цзинь арӑмӗпе юнашар тӑнӑ май, ҫак пӑтӑрмах ҫине тӗпчесе пӑхать.

Она стояла рядом с женой Ци-цзиня, держа на руках годовалого ребенка, родившегося после смерти отца, и наблюдала за общим оживлением.

Хускану // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 54–66 стр.

Малтан — хӑйпе хирӗҫсе кайнӑ куктӗриллӗ А-сы чирлесен, тепре — ун эрех лавккинче харкашнӑ Лу Да-е вилсен.

Когда заболел скандаливший с ним рябой А-сы и когда умер Лу Да-е, перебивший все в его кабачке.

Хускану // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 54–66 стр.

Давыдов вилсен виҫҫӗмӗш кун ирхине Ростовран Шырланпуҫа крайри ОГПУ управленийӗнче ӗҫлекенсем килсе ҫитнӗ, вӗсем Разметнов персе вӗлернӗ, Островнов кил картинче выртакан ҫынна пӑхнӑ та вӑл тахҫанах шыракан преступник, ӗлӗк Ирӗклӗх ҫарӗнче подпоручик пулнӑ Лятьевский иккенне ҫӑмӑлах палласа илнӗ.

На третьи сутки после смерти Давыдова приехавшие из Ростова в Гремячий Лог сотрудники краевого управления ОГПУ без труда опознали в убитом Размётновым человеке, лежавшем во дворе у Островнова, давно разыскиваемого преступника, бывшего подпоручика Добровольческой армии Лятьевского.

XXIX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

«Тур сыхлатӑрах та-ха, старик вилсен хуторта унсӑр питӗ кичем пулать вӗт!» — шухӑшларӗ вӑл, крыльца картлашкисем тӑрӑх хӑпарнӑ май.

Но, уже поднимаясь по ступенькам крыльца, он подумал: «А ведь, не дай бог, подомрет старик, скучно без него в хуторе станет!»

XXII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Манран виличченех тата вилсен те мӑшкӑлласа кулнӑ пулӗччӗҫ!»

Надо мной смеялись бы до самой моей смерти и даже после нее!»

XIX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Вӑл хӑйшӗн вилсен те хаклӑ пулнӑ ҫынпа сывпуллашнӑ, Давыдов мӗн тума кирлӗ кунта?

Она простилась с тем, кто был ей дорог и мертвый, а при чем здесь он, Давыдов?

XII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Вилсен иксӗмӗр те пӗр пекех шуралӑпӑр».

Помрем, и обое с тобой одинаково побелеем».

X сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Хам вилсен те ҫутӑ тӗнчене ман ӗҫе тӑвакансем темиҫе теҫетке юлаҫҫӗ, ҫавӑнпа савӑнатӑп.

Тем и горжусь я, что хучь и помру, а наследников моему умению не один десяток на белом свете останется.

X сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Кашниех е тухтӑр, е агроном, е тата темле инженер пуласшӑн, эпир, стариксем, вилсен, халӑха кам атӑ, йӗм ҫӗлесе парӗ, лашасене кам таканлӗ?

Каждый то в доктора метит, то в агрономы, то в разные инженеры, а перемрем мы, старики, — кто же народу сапоги тачать, штаны шить, лошадей ковать будет?

X сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Атте пурӑннӑ чухне эпир тӑваттӑн шкула чупаттӑмӑр, вӑл вилсен, вӗренме пурин те пӑрахмалла пулчӗ.

При отце нас четверо бегало в школу, а после его смерти пришлось всем школу бросить.

V сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Унӑн ӗнтӗ эпӗ хамӑн анне вилсен тертленнӗ пек тертленмелле пулмасть. Эпӗ пӗчӗк йӑмӑксене кӗпе-йӗм ҫуса параттӑм, ҫӗтӗк-ҫатӑксене саплаттӑм, апат-ҫимӗҫне пӗҫереттӗм, завода та чупаттӑм…

Ему-то уж, наверно, не придется так, как мне пришлось после смерти матери: и белье сестренкам стирать, и штопать, и обед готовить, и на завод бегать…

31-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Хӑйӗн ӑсӗпе, меллӗхӗпе те хисеп кӳме пултараслӑхӗпе патша ҫыннисене пит килӗшнӗ те Соломон, нумай та вӑхӑт иртмен, ӑна кермене вырнаҫтарнӑ, аслӑ повар вилсен вара вӑл ун вырӑннех йышӑннӑ.

Своим умом, ловкостью и умелым обхождением Соломон так понравился придворным, что в скором времени устроился во дворце, а когда старший повар умер, то он заступил его место.

IX сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Вилсен те тӳрӗ пулса вил, тусусене ан сут!

Умри честно, а друзьев не моги выказать!

25-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ашшӗ вилсен, вӗсем кайнӑ та пӗтӗмпех вӑл хушнӑ пек тунӑ, вара унта акӑ мӗн тупнӑ: ҫӳлти уйрӑм туп-туллиех ылтӑн укҫасемпе тулса тӑрать, ҫав вӑхӑтрах вӑталӑххинче ахаль шӑмӑсем те аялтинче йывӑҫ татӑкӗсем ҫеҫ выртаҫҫӗ.

И когда после его смерти они пошли и сделали, как он завещал, то нашли, что верхнее отделение было наполнено доверху золотыми монетами, между тем как в среднем лежали только простые кости, а в нижнем куски дерева.

V сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Эпӗ вилсен, ҫурт хыҫӗнчи раща варрине кайӑр та ҫавӑнти сӑрт тайлӑмне йӑлтах чавса тухӑр.

Когда я умру, идите за холм, что в средине рощи за домом, и разройте его.

V сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех