Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

атте сăмах пирĕн базăра пур.
атте (тĕпĕ: атте) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӗр уйӗнче пултӑмӑр, темиҫе хӳме урлӑ сиксе каҫрӑмӑр (малтанах эпӗ сикме хӑраттӑм, анчах атте хӑравҫӑсене юратмасть те — эпӗ шикленме пӑрахрӑм), Мускав шывӗ урлӑ икӗ хут каҫрӑмӑр; эпӗ ӗнтӗ киле таврӑнатпӑр пуль тесеттӗм, атте ман лашам ывӑннине те астутарчӗ, анчах Крым каҫҫи патӗнче сасартӑк аяккалла пӑрӑнчӗ те ҫыран тӑрӑх сиктерсе кайрӗ.

Побывали на Девичьем поле, перепрыгнули чрез несколько заборов (сперва я боялся прыгать, но отец презирал робких людей, — и я перестал бояться), переехали дважды чрез Москву-реку — и я уже думал, что мы возвращаемся домой, тем более что сам отец заметил, что лошадь моя устала, как вдруг он повернул от меня в сторону от Крымского броду и поскакал вдоль берега.

XXI // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Ирхи апатра эпӗ пӗрре атте ҫине, тепре анне ҫине пӑхкаларӑм: атте яланхилле лӑпкӑ, — анне яланхиллех вӑрттӑн тарӑхать.

За завтраком я украдкой взглядывал то на отца, то на мать: он был спокоен, по обыкновению; она, по обыкновению, тайно раздражалась.

XVIII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Хӗр ман атте ят ҫапла ҫӑмӑллӑн та ирӗклӗн асӑннинчен, ӑна аттем лаша кӑмӑлпах парасса шанса тӑнӑ пек каланинчен эпӗ тӗлӗнмеллипех тӗлӗнтӗм.)

Я удивился тому, что она так легко и свободно упомянула его имя, точно она была уверена в его готовности услужить ей.)

XIII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Эпӗ хам туйӑма аннеҫӗм сисесрен хӑраттӑм; вӑл Зинаидӑна питӗ килӗштерместчӗ, ҫавӑнпа пире кӑмӑлсӑррӑн сӑнатчӗ, Аттерен ун пекех хӑрамастӑм: атте мана асӑрхаман пекехчӗ, аннеҫӗмпе вара сахал, анчах темле ӑслӑ-сумлӑ калаҫатчӗ.

Я боялся выдать себя перед матушкой; она очень не благоволила к Зинаиде и неприязненно наблюдала за нами, Отца я не так боялся: он словно не замечал меня, а с ней говорил мало, но как-то особенно умно и значительно.

IX // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Тепрехинче эпӗ, ҫамрӑк демократ пек пулса, атте умӗнче ирӗклӗх ҫинчен калаҫма тытӑнтӑм (вӑл кун атте, эп каланӑ евӗрлӗ, «кӑмӑллӑччӗ», ун пек чухне унпа тем ҫинчен те калаҫма пулать).

В другой раз я в качестве молодого демократа пустился в его присутствии рассуждать о свободе (он в тот день был, как я это называл, «добрый»; тогда с ним можно было говорить о чем угодно).

VIII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Анне хурлӑхлӑ пурӑннӑ: пӗрехмай пӑшӑрханнӑ, кӳлешнӗ, тарӑхнӑ, ҫапах аттене систермен, вӑл унран хытӑ шикленнӗ; атте вара хӑйне ун умӗнче мӑнаҫлӑн, сиввӗн тыткаланӑ.

Матушка моя вела печальную жизнь: беспрестанно волновалась, ревновала, сердилась — но не в присутствии отца; она очень его боялась, а он держался строго, холодно, отдаленно…

I // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Анчах сире хамӑн атте ҫинчен каласа парас пулать, мӗншӗн тесен ку историн сюжечӗ вӑл манӑн атте.

Но надобно вас поскорее познакомить с моим отцом, который между прочим есть настоящий сюжет этой истории.

Иккӗмӗш пай // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96–146 с.

Атте, атте!

Куҫарса пулӑш

Йӗр тӑрӑх // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 86–95 с.

Тӑван атте мар-вӑл, тӗне те кӗртмен вӑл мана, хӑйне хӑех ман атте вырӑнне ларнӑ.

Не родил, не крестил — сам себя в отцы посадил.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Ачасене нумай пулмасть вырттартӑм, аран-аран лӑпланчӗҫ, атте ӑҫта та, атте ӑҫта тесе ҫулӑхрӗҫ, — терӗ вал, Егора салтӑнма пулӑшса.

— А я недавно ребят уложила, насилу угомонились, пристали: где тятька, да и только, — говорила она, помогая Егору раздеться.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ну, вара атте ӑна, пӗчӗк ача пек эсӗ, тесе вӑрҫнӑ, асатте те ҫиленнӗ, аттене ӳпкелеме пуҫланӑ.

Ну, тут тятя обозвал его дитем малым, дедушка тоже рассердился, начал укорять его.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Атте таврӑнсанах, вӑл хӑвӑртрах ун патне пынӑ, вӑл куна Ромкӑ мар, атте пуҫласа янӑ тесе шутланӑ.

Как тятя приехал, он со всей душой прямо к нему — думал, что от него это идет, а не от Ромки.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Атте вырӑнпа выртнӑ чухне эпӗ Шупашкара аттен гонорарӗ пирки кайрӑм.

Куҫарса пулӑш

Раҫҫей ӑслайӗнчи ҫут(ӑ) сӑнар // Леонид Атлай. https://chuvash.org/content/5075-%D0%A0% ... D1%80.html

Колчаксем Хусана килсен, аттене хӑйсемпе илсе каясшӑн пулнӑ, анчах атте вӗсенчен пытанса ҫӳренӗ.

Куҫарса пулӑш

Раҫҫей ӑслайӗнчи ҫут(ӑ) сӑнар // Леонид Атлай. https://chuvash.org/content/5075-%D0%A0% ... D1%80.html

Атте вӗсене тутарла коммунистсем фронтра тесе каланӑ, вӗсем ӑна ӗненнӗ, атте ҫапларах характерлӑ пулнӑ.

Куҫарса пулӑш

Раҫҫей ӑслайӗнчи ҫут(ӑ) сӑнар // Леонид Атлай. https://chuvash.org/content/5075-%D0%A0% ... D1%80.html

Вӑл аттене академик ятне парасшӑн пулнӑ, анчах Марр ура хунӑ; урӑхла каласан, атте член-корреспондент ҫеҫ пулнӑ.

Куҫарса пулӑш

Раҫҫей ӑслайӗнчи ҫут(ӑ) сӑнар // Леонид Атлай. https://chuvash.org/content/5075-%D0%A0% ... D1%80.html

— Эх, атте, атте! — йывӑррӑн сывласа каларӗ Сергей.

— Эх, батя, батя! — глубоко вздохнув сказал Сергей.

XXVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Эй, атте, атте, эй, епле ҫиллес эсӗ! — шухӑшларӗ Сергей.

— Эй, батя, эй, уж больно ты угрюм! — подумал Сергей.

XXVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Эпӗ хӑш енчен атте пек вара, куҫхаршисем аттен пек лӑпсӑркка пулнӑран-и?

Что я решительно ничем не похож на своего отца, разве лишь тем, что брови у меня такие же пучкастые, как и у него.

XXI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Икӗ священник — Виссарион аттепе благочинный Панкратий атте — Сергей Платоновичпа туслӑ пурӑнман, вӗсем хушшинче тахҫантанпах хирӗҫӳ пынӑ.

Два священника — отец Виссарион и благочинный отец Панкратий — дружбы с Сергеем Платоновичем не вели, были у них давнишние счеты.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех