Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

атте сăмах пирĕн базăра пур.
атте (тĕпĕ: атте) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Килте атте пур, ҫӑра уҫҫине парса ярам та сана, ҫула май аттене кӗртсе парӑн.

Отец дома, я передам с тобой ключи, ты их ему занеси…

II. Ял мыскарисем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Атте, илтетне, атте! — терӗ вӑл майӗпен ҫеҫ.

— Отец, слышишь, отец! — тихо приговаривал он.

XXVIII. Таптанми йӗр // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Унтан ӗнтӗ аттене те шкула чӗнӗҫ… атте ӗнтӗ…»

А там еще отца в школу вызовут… и отец…»

28 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Аттен сӑсӑлне вӗҫтерчӗ, атте вара ним те тӑваймарӗ!

Так отца пугнула, что держись!

26 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Унтан тата пӑхатӑп та аттен чернильницине ман сӗтел ҫине пырса лартнине куратӑп, атте ручкине йӑкӑртнӑ.

А потом, смотрю, на мой стол чернильницу отцовскую поставила, ручку у отца сперла.

24 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Как так не положено, теп, ман атте Испанинче чух тоже не положено было, теп, а ман атте медаль завоевал, теп.

Как же не положено, когда мой отец воевал в Испании, тоже не положено было, а он с медалью вернулся, Родину прославил!

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Аттене мар — атте айккинче юлать.

Не к отцу — отец в стороне…

10. Пленум хыҫҫӑн // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Атте, атте! — ҫул тӑрӑх Катюша пӗтӗм вӑйран чупса килчӗ.

— Папаня, папаня! — по дороге со всех ног бежала Катюша.

5. Килте // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ҫав вӑхӑтрах такам хыттӑн кӑшкӑрса янӑ, ҫамрӑк хӗр тинӗс еннелле туртӑнса илнӗ, Матвей тӑван чӗлхепе хыттӑн кӑшкӑрнӑ сасса илтнӗ: «Атте, атте

Вместе с этим кто-то громко крикнул, молодая девушка рванулась к морю, и Матвей услышал ясно родное слово: «Отец, отец!»

IV // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Атте, — тет вӑл, — манӑн юратнӑ атте, каҫар мана.

— Папа, — сказала она, — милый мой папа, прости меня.

XXI // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Атте сирӗнпех юлтӑр — Надя аппа та ырӑ кӑмӑллӑ ҫын вӗт, атте ӑна юратать.

Пусть отец остается с тобой и с тетей Надей — она ведь тоже добрая, он любит ее.

XXI // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Атте, атте! — терӗ вӑл, кӑшкӑрса.

— Папа, папа! — закричала она.

XV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Вӑл мана эпир Том Сойерпа вуникӗ пин тупни ҫинчен те (тульккӑш ун сӑмахӗ тӑрӑх эпир ҫирӗм пин тупнӑ пулать), манӑн атте ҫинчен те каласа пачӗ: атте пӗтнӗ ҫын иккен, эпӗ те пӗтнӗ ҫын; юлашкинчен мана мӗнле вӗлернине те пӗлтерчӗ.

Она рассказала мне и про то, как мы с Томом Сойером нашли двенадцать тысяч (только по ее словам выходило двадцать), про моего папашу, и про то, что он человек пропащий, и что я тоже пропащий, наконец добралась и до того, как меня убили.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Атте вырӑнӗнче тепри пулсан, пӗрене ытларах тытас тесе, кунӗпех шыв хӗрринче ларнӑ пулӗччӗ, анчах атте ун йышши ҫын мар.

Всякий на месте папаши просидел бы на реке весь день, чтобы наловить побольше, но это было не в его обычае.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Халӗ эпӗ хамӑр пӳрт патӗнчен аякра мар, ҫавӑнпа мана кӗҫ-вӗҫ атте килсе ҫитессӗн туйӑнать, анчах эпӗ кимме пытарма ӗлкӗртӗм, унтӑн тӗм хыҫӗнчен пуҫа вӗлт! кӑларса пӑхрӑм — атте сукмакпа шыв хӗрне аннӑ та иккен, пӑшалӗпе темӗнле кайӑка тӗллет.

От хибарки это было совсем близко, и мне все казалось, будто идет мой старик, но я все-таки спрятал челнок, а потом взял да и выглянул из-за куста; гляжу, отец уж спустился к реке по тропинке и целится из ружья в какую-то птицу.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Тӑлӑх арӑмпа Тэчер судья мана аттерен туртса илсе хӑйсенчен хӑшӗ те пулин пӑхаканӗ пулатпӑр тесе суда панӑ; анчах пирӗн судья, нумай пулмасть килнӗскер, атте мӗнле ҫын иккенне пӗлмен.

Вдова с судьей Тэтчером подали просьбу в суд, чтобы меня у отца отобрали и кого-нибудь из них назначили в опекуны; только судья был новый, он недавно приехал и еще не знал моего старика.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Манӑн атте, манӑн атте!..

Мой отец, мой отец!..

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Хальхинче ҫак сасӑ уҫҫӑнах илтӗннипе вӗсем иккӗшӗ те: — Атте! Атте! — тесе кӑшкӑрса ячӗҫ.

На этот раз иллюзия была так сильна, что оба они вскрикнули: — Отец! Отец!

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Эсӗ унта хамӑр килти пекех пурӑнӑн, эпир аттепе пӗрле киле тавӑрӑниччен, эсӗ унта атте ҫинчен кампа калаҫмаллине те тупӑн.

Ты будешь там у себя дома, и тебе будет с кем поговорить об отце в ожидании того момента, когда мы возвратимся домой вместе с ним.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Таля калать: «Аттен тумтиррине тӑхӑнатӑп та атте патне пырса таратӑп, хӑваласа ярса пӑхтӑр вара мана», — тет.

Таля говорит: «Оденусь во все отцовское и заявлюсь к папане, пусть попробует меня оттуда выпереть».

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех