Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

аппаланнӑ (тĕпĕ: аппалан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Урама Аниҫҫе сиксе тухрӗ — тӑрмаланчӑк ҫӳҫлӗ, кӑҫаттине чӑлхасӑрах тӑхӑнса янӑ, пичӗ хӗп-хӗрлӗ кӑмака умӗнче аппаланнӑ пулмалла.

На стук выбежала Анисья, простоволосая, в валенках на босу ногу, с красным распаренным лицом — видно, от печки.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Темиҫе хут та тӗксе аппаланнӑ хыҫҫӑн машинӑ, туратсене кустӑрмисем айне пӗтӗре-пӗтӗре чиксе, вӗсене ҫавӑнтах кӑлара-кӑлара пӑрахса, уласа, чӗтресе, лакӑмран тухма пуҫларӗ, Мажаров ҫине каллех пылчӑк сирпӗтрӗ.

После нескольких попыток машина с дрожью и ревом стала выбираться из рытвины, загребая под колеса ветки и тут же выбрасывая их и обдавая Мажарова брызгами.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Эпӗ кӑштах бокспа аппаланнӑ

Я немного занимался боксом…

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эпӗ аппаланнӑ вӑхӑтра эсӗ мана тӗнчере мӗн пулса иртни ҫинчен каласа кӑтарт…

— А пока я буду возиться, ты бы мне рассказал, что па свете творится…

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Сарайпа кӗлете вут тивретсе аппаланнӑ хушӑра пӳртри ҫулӑм тулалла явӑнса тухрӗ, выҫкӑннӑн чашкӑрса хыр чӳрече харшисене ҫуларӗ, вӑрӑм аллисемпе пӳрт тӑрринелле кармашса хыпашларӗ…

И, пока зажег сарай и амбар, огонь в курене уже выбился наружу, с шорохом ненасытно лизал сосновые наличники окон, рукасто тянулся к крыше…

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗрлисем темскер ӑсталаса аппаланнӑ пулсан та, тем тесен те вӑл кӗпер пулман.

Красные если и строили что-то, то, во всяком случае, не мост.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Штокман тараватсӑррӑн кулса Мишка патне пычӗ, темле йывӑр инкеке чунӗпе сиссе аппаланнӑ пек, ӑна хыттӑн ыталаса илчӗ, чӗтрекен сивӗ тутипе вӑйпах чуптурӗ.

Штокман скупо улыбнулся, подошел к Мишке и, словно томимый тяжким предчувствием, крепко обнял его, с силой поцеловал холодными дрожащими губами.

XLVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пулеметпа аппаланнӑ май, Архиповка хуторӗ хӗрринчи пӗр кил умӗнче вӗсем кӑштах тытӑнса тӑчӗҫ, унтан картишне ыткӑнса кӗчӗҫ.

Возле одного из крайних к Архиповке дворов они замешкались, потом вбежали во двор.

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Емельян лашасем патӗнче аппаланнӑ хушӑра Мишка куҫ вӗҫертмесӗр ҫеҫенхир еннелле пӑхрӗ.

Пока Емельян возился с лошадьми, Мишка глаз не сводил со степи.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Авдеич салтӑнса кайнӑ чирикне ҫыхса аппаланнӑ хушӑра кӑшт каярах юлчӗ те, ыттисене хӑваласа ҫитес тесе, ҫамрӑк ҫын пек талпӑнса чупрӗ.

Авдеич приотстал, завязывая чирик, и моложаво побежал догонять.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Утсене тӑварса аппаланнӑ хушӑра вӗсем сӑмахсемпе пӑт-пат перкелешсе калаҫрӗҫ.

Распрягая лошадей, они перебрасывались отрывистыми фразами.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тимофей Ильич тӗпӗ-йӗрӗпе ыйтса пӗлесшӗнччӗ, анчах Савва васканӑ, тулта ӑна ҫуна кӗтсе тӑнӑ, Ниловна пур, парса ярас япалисемпе аппаланнӑ, корзинкӑна тӑварланӑ панулми, тӑварланӑ арбуз, хӑйма чӳлмекӗ, темле кукӑльсем хунӑ.

Тимофей Ильич хотел обстоятельно поговорить, но Савва торопился, у двора его поджидали сани, а тут еще засуетилась, с посылкой Ниловна, укладывая в кошелку и моченые яблоки, и соленые арбузы, и какие-то пирожки…

XX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫуран ҫар вырӑнтан вырӑна куҫса, артиллеристсем — тупӑсемпе тупӑ ураписене йӗркелесе аппаланнӑ хушӑра, такам хушнипе каҫхине лачакана кӑларса янӑ 11-мӗш дивизи наступление кӗрсе кайрӗ.

Пока перетасовывалась пехота и выручали артиллеристы упряжки и орудия, по чьему-то распоряжению направленные ночью в болото, 11-я дивизия пошла в наступление.

13 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Унта пырасса вӑл яланах тенӗ пек Григорий лашасем патӗнче аппаланнӑ вӑхӑтра пыма тӑрӑшать.

Выбирал такое время, когда Григорий был занят с лошадьми.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫапла вара, ыттисем вырӑнти ҫынсен лашисемпе пӗчӗк ҫӗр улпучӗсем патне ҫӳренӗ вӑхӑтра вӑл, хӑйӗн хваттерӗнче ларса, йӑваш та ырӑ чунлӑ ҫынсене пӳрнӗ ӗҫпе аппаланнӑ: е тӳмисене тасатнӑ, е малалла мӗн пулассине каласа паракан кӗнеке вуланӑ, е хваттерӗн кӗтессисене шӑши тапписем лартнӑ, кайран вара мундирне хывса пӑрахнӑ та вырӑн ҫине выртнӑ.

Таким образом, когда другие разъезжали на обывательских по мелким помещикам, он, сидя на своей квартире, упражнялся в занятиях, сродных одной кроткой и доброй душе: то чистил пуговицы, то читал гадательную книгу, то ставил мышеловки по углам своей комнаты, то, наконец, скинувши мундир, лежал на постеле.

I. Иван Федорович Шпонька // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Нимӗҫсем вырӑссен колоннисене час-часах курнӑ, ҫавӑнпа та вӗсем ун пек колоннӑсем ҫине ҫаврӑнса та пӑхман, лӑпкӑн кӑна хӑйсен ӗҫӗсемпе аппаланнӑ: пахчасемпе килхушшисене лартса тултарнӑ зениткӑсемпе танксем патӗнче тӑрмашнӑ, вутӑ тумашкӑн карта вӗрлӗкӗсене тустарнӑ, хӑйсен машинисем патне шӑтӑксенче тата пӳртсенче тупнӑ тӗрлӗрен япаласене ҫӗкле-ҫӗкле пынӑ, е тата, ушкӑнӑн-ушкӑнӑн пуҫтарӑнса, чӗлӗм чӗртнӗ те, мӗн ҫинчен те пулин сӑмахласа ларнӑ.

Не обращая внимания на колонну русских, какие приходилось видеть часто, немцы спокойно занимались своими делами: возились около зениток и танков, расставленных по всем дворам и огородам, растаскивали изгороди на дрова, волокли к машинам разные вещи, найденные в ямах и домах, толковали о чем-то, собираясь группами, разжигали трубки…

VII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Пӗчченех! — васкавлӑн кӑшкӑра-кӑшкӑра илчӗ вӑл, нимӗҫсем ҫакмалли пӑяв йӑлипе темскер аппаланнӑ хушӑра.

Один! — выкрикивал он, торопясь, пока немцы что-то возились с петлей.

XXIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Халь ӗнтӗ вӑл, аппарат патӗнче аппаланнӑ хушӑра, кун пирки темиҫе хутчен те сӑмах тапраткаласа пӑхрӗ, анчах Лозневой пӗрре те шарламарӗ, пӗрмаях, темрен хӑранӑ пек, алӑк ҫинелле пӑха-пӑха ларчӗ.

А теперь, у аппарата, она заговаривала не один раз, но Лозневой молчал и молчал, испуганно озираясь на ворота.

XIX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Хытӑ пӑлханнипе, вӑл хыпӑнса ӳкнӗ, ботинкисене хывса, обмоткисене сӳтсе аппаланнӑ хушӑра Матвей Юргин чӗннине те илтмен.

Сильно переволновавшись, он всполошился, снял ботинки, и, развматывая обмотки, не услышал зов Матвея Юргина.

XXIX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Озеровпа Уралец хура питлӗ вилӗ наводчике бруствер хыҫнелле йӑтса кӑларнӑ вӑхӑтра, виҫҫӗмӗш артиллерисчӗ, — ку та яш ача, анчах шултра йышшискер, вараланнӑ питлӗскер тата шывланакан куҫлӑскер, — замокпа аппаланнӑ хушӑра ударнӑй механизм виткӗҫӗ ҫӗмрӗккине асӑрхарӗ.

Пока Озеров и Уралец оттаскивали в сторону убитого черномазого наводчика, третий артиллерист, тоже молодой парень, но крупной породы, орудуя с замком, обнаружил, что разбита крышка ударного механизма.

XXV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех