Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

анне сăмах пирĕн базăра пур.
анне (тĕпĕ: анне) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Манӑн та аттепе анне укҫа-тенкӗрен тулӑхах пурӑнмаҫҫӗ: атте — счетовод, анне — ҫӗвӗҫ, мансӑр пуҫне вӗсен ӗнси ҫинче тепӗр тайӑн икӗ хӗр пӗрчи: пӗри вунвиҫҫӗре, тепри ҫиччӗре.

Мои родители тоже люди весьма среднего достатка: отец — счетный работник, мать — швея, а кроме меня, на их шее еще две птички-невелички — одной тринадцать, другой семь лет.

5 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

— Ай, анне, аннеҫӗм…

— Ой, маты моя, маты!..

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Анне, аннеҫӗм!

— Мамо, мамо!

145 полк ялавӗ // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 145–155 с.

Вӗсем мана анне тесе чӗнетчӗҫ, халь эпӗ манӑн виҫӗ ача, фронтра ҫапӑҫаканскерсем ҫеҫ тесе шутлатӑп, тетӗр-и? халь ман ҫемье пысӑк, хама анне тесе чӗннӗ колхозра ачасем те, хӗрсем те нумай.

Они звали меня «мамашей», и что вы думаете, я сейчас чувствую, что у меня не только три сына, которые сражаются сейчас на фронте, пошли бог каждому хорошему человеку таких сыновей! У меня сейчас много сыновей и дочерей там, в колхозе «Будённый», где меня звали «мамашей».

Унӑн ҫемйи // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 55–65 с.

Тӑваттӑ паллӑ илетӗп те аннене кӑтартатӑп, вара анне хӗпӗртет, тесе миҫе хут шухӑшламан-ши!

Сколько раз думал: вот получу четверку и покажу маме, и мама будет довольна мной.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Ларнӑ хушӑра эпӗ анне ҫине пӑха-пӑха илетӗп, каласа парас-и е каласа парас мар-и, тесе шухӑшласа ларатӑп, анне те хушӑран, эпӗ темӗн каласа парасса кӗтнӗ пек, ман ҫине пӑхкаласа илет.

И вот я так сидел и все поглядывал на маму и думал, сказать ей или не сказать, а мама тоже нет-нет да и взглянет на меня, словно ждет, чтоб я сказал.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Манӑн аннене мӗн те пулин каласа кӑтартас килнине анне яланах пӗлет.

Мама всегда знает, когда мне нужно что-то сказать ей.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Манӑн аннепе питӗ канашласа пӑхас килет, анчах эпӗ анне халех шкула кайса каласа кӑтартасран хӑрарӑм, вара пӗтрӗ пуҫ.

Мне очень хотелось посоветоваться с мамой, но я боялся, что мама сейчас же сообщит об этом в школу, и тогда все пропало.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

— Ирхине эпӗ аннене хам чирлени ҫинчен пӗлтертӗм те, анне каларӗ: «Чирлерӗн пулсан, амбулаторие кай, эпӗ сана шкула урӑх хут ҫырса памастӑп, эсӗ унсӑрӑнах нумай сиктертӗн».

— Ну, я утром сказал маме, что болен, а она говорит: «Если болен, то иди в амбулаторию, а я больше не буду тебе в школу записок писать, ты и так много пропустил».

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Ҫав кун шкултан таврӑнсан, аннене иккӗ паллӑ пирки нимле те сӑмах тупса калаймарӑм, анчах анне табель ҫинчен хӑех аса илчӗ те кӑтартма хушрӗ.

А когда в этот день я вернулся из школы, то не знал, как сказать маме про двойку, но мама сама вспомнила про табель и велела показать ей.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Анне те, — йӳҫҫӗн кулса илчӗ вӑл, — анне те ҫавӑpca тытрӗ мана, макӑрма тапратрӗ: кай та кай, вӗлереҫҫӗ, тет.

И мать, — он горько усмехнулся, — мать вцепилась в меня, плачет: иди и иди, убьют!

8 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Танька ӑна аллисемпе ыталаса илчӗ те питҫӑмарти ҫумне ачашшӑн лӑпчӑнса, ӗсӗклесе, куҫҫуль юхтарса, пӑшӑлтатрӗ: «Анне, анне…»

Тонька обвила ее шею руками, прильнула к щеке и, всхлипывая, заливаясь слезами, продолжала шептать: «Мама, мама»…

Чӑмӑр Танька пӑр ирӗлтерчӗ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

«Эсӗ, анне, кӗнчеле авӑрларӑн та, чӳпӗкне чӳсе юпа шӑтӑкне хутӑн, эпӗ ҫавӑнтан тухрӑм: эпӗ Липпунюшка ятлӑ. Кӳр, анне, аттене икерчӗ хам леҫсе парам», — тет ывӑлӗ.

А сыночек и говорит: «Ты, матушка, отпряла хлопочек и положила в столбочек, я там и вывелся. А звать меня Липунюшкой. Дай, матушка, я отнесу блинов батюшке».

Липпунюшка // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Анне ун ҫинче ак ҫапла каласа, уласа йӗчӗ: «Эй мӑнтарӑн аннем! Эсӗ мана, ҫак тӗрлӗ хыпса ҫунаканскерне, кам ҫине шанса хӑвартӑн-ши? Хӑвӑн телейсӗр ачуна кам ҫине шанса пӑрахса хӑвартӑн-ши? Кам мана ӑса-пуҫа вӗрентӗ-ши? Епле ӗмӗре ирттерӗп-ши?» — тесе йӗчӗ.

Помню я, как матушка по ней выла и причитала: «Уже родимая моя матушка! На кого ты меня оставила, горькую, горемычную? На кого покинула свое дитятко бессчастное? Где я ума-разума возьму? Как мне век прожить?»

Салтак арӑмӗн пурӑнӑҫӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Эпӗ анне патне пытӑм та: «Анне, мӗн ятлӑ вӑл?» — терӗм.

Я пошел к матери и говорю: «Ма, как его зовут?»

Салтак арӑмӗн пурӑнӑҫӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Унтан каларӗ: «Капла татӑлсах ан йӗр, анне! Петӗршӗн салтака хам каятӑп, эпӗ унтан аслӑрах. Эпӗ ҫухалмӑп. Вӑхӑт тултарӑп та киле ҫаврӑнса килӗп. Эсӗ, Петӗр, аттепе аннене чипер пӑхса усра; ман арӑма та ан пӑрах, ан хурлантар», — терӗ.

Да и говорит: «Не убивайся, матушка. Я пойду за Петрушку в солдаты, я старше его. Авось не пропаду. Отслужу, да и приду домой. А ты, Петр, без меня покой батюшку с матушкой и жену мою не обижай».

Пӗр ҫын хай пиччӗшне мӗншӗн пит юратни ҫинчен каласа кӑтартни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫапла, анне, пурте эпӗ каланӑ пек пулать, пурте йӗркеллӗ пулать, хаклӑ аннем, пар-ха тутуна, чуптӑвам…

Вот, мама, так и будет, мамочка дорогая, все хорошо будет, дай я тебя поцелую…

9. Ҫемье // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

Аннен чӗри — чи шанчӑклӑ, чи сисӗм-туйӑмлӑ чӗре, вӑл пурне те курать, яланах пулӑшма тӑрӑшать, анне чӗринче юрату нихӑҫан та сӳнмест.

У мамы самое верное и чуткое сердце — в нем никогда не гаснет любовь, оно ни к чему не остается равнодушным.

Умсӑмах // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Анне, анне, — хытах ӗсӗклесе йӗрсе ячӗ Маруська, — мӗн те пулин ҫитер-ха вӗсене!

— Ой, мамо, мамо, — громко всхлипывает Маруська, — дайте ж им хоть трохи покушать!

55 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

«…Анне, анне, Петр Лидов вилнӗ!

«… Мама, мама, Петр Лидов погиб!

Ҫырусем // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех