Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

айӑп сăмах пирĕн базăра пур.
айӑп (тĕпĕ: айӑп) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫав каҫ вӗсен темскер калаҫса пӗтерейменни юлнӑ, ирпе Константин Алексей Макаровичпа ӑшшӑн сывпуллашнӑ пулин те, вӑл ача ҫуртӗнчен хӑй темӗнле айӑп тунӑ пек пусӑрӑнчӑк туйӑмпа тухса кайнӑ.

Что-то осталось в тот вечер недоговоренным, и, хотя наутро Константин душевно простился с Алексеем Макаровичем, он уехал из детского дома с тягостным, смутным чувством какой-то вины перед батей.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл хӑй ҫирӗп туйӑмлӑ пулманнипе асапланнӑ, пуриншӗн те хӑйне айӑп тунӑ, хусахла ирӗк пурнӑҫ тахҫанах йӑлӑхтарса ҫитернӗ пулин те, хӑйӗнпе нимӗн те тума пултарайман.

Он мучился от этого непостоянства, винил во всем себя и, хотя ему давно осточертела холостяцкая свобода, ничего не мог с собой поделать.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ан хӑра, айӑп тумӗҫ, ӑнланӗҫ.

— Ничего, не осудят, поймут.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Айӑп ан тӑвӑр ӗнтӗ! — терӗ Аниҫҫе, хӑйӗн именчӗк йӑл куллипе тӗлӗнмелле хитреленсе кайса.

Уж вы не обессудьте! — сказала Анисья, удивительно хорошея от застенчивой своей улыбки.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кайнӑшӑн никам та айӑп тумасть сана.

Никто тебя не осуждает, что ты уехал.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мур пӗлет-и, тен, суяҫҫӗ те пулӗ ҫынсем, тен, чӑнахах та вӗсем влаҫа хирӗҫ мӗнле те пулин айӑп тунӑ… — аванмарланса мӑкӑртатрӗ казак.

Чума его знает, может, и брешут люди, может, и была за ними какая шкода супротив власти… — смущенно бормотал старовер.

XXXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Эсӗ коммунист, ху тавра мӗн пулса иртнине нимӗн те курман, ҫавӑнта санӑн айӑп

А вина твоя в том, что ты, как коммунист, не видел, что делалось вокруг тебя…

XVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Эсӗ пӗтӗмпех Артамашов ҫине йӑвантаратӑн, хӑвӑн ним айӑп та ҫук пек.

Ты все сваливаешь на Артамашова и клянешься, что ни в чем не виноват.

XVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пӗлетӗп, ӑшӑрта эсир мана айӑплатӑр ӗнтӗ — пур арҫын та хӑйне кӑна юратать, анчах манӑн нимӗн айӑп та ҫук.

Знаю, знаю, в душе вы уже осуждаете меня — все мужчины эгоисты, но я-то ни в чем не виновата…

X сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Чӑнах та пӗр-пӗр айӑп турӑм-ши вара?»

Но, может быть, я и в самом деле в чем виновен?»

VII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Федосеевски станица ҫынни, шурӑ ҫӳҫлӗ те ҫӳллӗ кӗлеткеллӗ казак, ӑна ҫаннинчен тытнӑ та, тем айӑп тунӑ евӗр, пӑшӑрханчӑклӑн калаҫса пырать:

Высокий белобрысый казак Федосеевской станицы держал его за рукав, виновато-растроганно говорил:

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тархасшӑн, айӑп ан тӑвӑр!..

Помилуйте!..

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Шухӑшӗсем те ун хӑйне евӗр айван та ансат: хырӑм выҫӑ — хӑть юлташӗн пултӑр, — вӑрлама юрать, вӑрламалла та (выҫӑ чух чӑн та вӑл кирек камӑнне те намӑс-симӗсе пӗлмесӗр ҫаратса илчӗ); атти татӑлса тухнӑ — тытать те хывса илет тыткӑна лекнӗ нимӗҫ салтакӑнне; мӗн те пулин айӑп турӑн, каҫарттармалла — Митька каҫарттарать вара — разведкӑна ҫӳрет, хытӑ пӑвнипе сывлайми пулнӑ — ни вилӗ, ни чӗрӗ нимӗҫ часовойӗсене постран сӗтӗре-сӗтӗре пырать, хӑй кӑмӑл тунипеле чи хӑрушӑ операцисене тухса каять.

Так же примитивно просты и несложны были его мысли: голоден — можно и должно украсть, хотя бы и у товарища, и крал, когда был голоден; износились сапоги — проще простого разуть пленного немца; проштрафился, надо искупить вину — и Митька искупал: ходил в разведку, приносил снятых им полузадушенных немецких часовых, охотником шел на рискованнейшие предприятия.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Григорий Чубатыйпа юнашар утать, хӑйне тем айӑп тунӑ ҫын пек тыткалать, халичченхи пек мар именчӗклӗн ейӗлсе кулать:

Григорий шел рядом с Чубатым и виновато, небывало застенчиво улыбаясь, говорил ему:

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Ӗненетӗр-и, Сергей Тимофеевич, пӗтӗм айӑп районти ҫыхӑну кантурӗнче.

— Верите, Сергей Тимофеевич, всему виной райконтора связи.

I сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Ҫук, айӑп ҫук манӑн, — калать ҫапнӑ май вӑйран кайса пыракан Кобылин мучи.

— Нет, нет моей вины, — твердит, изнемогая под ударами, дед Кобылин.

Кобылин мучин юлашки сӑмахӗ // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Пирӗн айӑп, — пуриншӗн те сӑмах чӗнчӗ Дарья.

Наша беда, — за всех отвечала Дарья.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Митька пичӗ ҫинче темле айӑп пурри сисӗнет, кӑмӑл тулни темӗнле пӑлхавпала пӑтрашӑнса кайнӑ…

На лице Митьки блудила виноватость, довольство скрещивалось с тревогой…

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кӗтетӗр пулӗ, сӑмахран, тен купец йӑхӗнчи качча, е мӗнле те пулин урӑхне шыратӑр пулӗ те, вара ӗнтӗ, паллах, калаҫмалли те ҫук сирӗнпе, айӑп ан тӑвӑр.

А уж раз вы, к примеру, ищете, может, купецкого звания жениха аль ишо что, то уж, совсем наоборот, звиняйте.

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Айӑп ҫук ҫӗртенех каҫару ыйтнипе аван мар, козакла мар турӗ ман упӑшкам, тесе шухӑшларӗ Катерина.

Передумывая, что худо и не по-козацки сделал, просивши прощения, не будучи ни в чем виноват.

III // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех