Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ыранхи (тĕпĕ: ыран) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тур ҫырлахах, мӗн сӗннӗ… мӗн-мӗн кӑна сӗнмен-ши ҫак ку таранччен пулман, пулма та пултарайман, пӗртен-пӗр, пурпӗрех пулмалли ыранхи кун!

И, боже мой, что сулил… чего не сулил этот небывалый, единственный, невозможный — и несомненный завтрашний день!

XXVI // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Вӑл ҫак ыранхи кун ҫинчен шутлать, ун чӗри каллех хаваслӑн тапма пуҫлать, вӑл вӗҫӗ-хӗррисӗр кӗтет ҫав куна, анчах унччен кичем-ха ӑна!

Он думает об этом завтрашнем дне — и душа его опять радостно замирает в млеющей тоске беспрестанно возрождающегося ожидания!

XXVI // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Пӗр сӑмахпа каласан, вӑл ун ҫинчен шутламарӗ те — ыранхи кун, халиччен ҫын курман телей илсе килекен ыранхи асамлӑ кун ҫинчен шутларӗ!

Собственно говоря, он даже о ней не думал — а о завтрашнем дне, о том таинственном завтрашнем дне, который принесет ему неведомое, небывалое счастье!

XXVI // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Вӑл Эмиле ыранхи кун пӗрле ҫӳреме чӗнме чухласа илнӗшӗн хавасланчӗ; Эмиль сӑнран аппӑшӗ пек, «Джеммӑна аса илтерӗ» тесе шухӑшларӗ Санин.

Санин был очень доволен тем, что возымел мысль пригласить на завтрашний день Эмиля; он походил лицом на сестру, «Будет напоминать ее», — думалось Санину.

XXV // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

— Юратнӑ анне, кӑштах кӗтме пултаратӑр-и эсир… кӑшт ҫеҫ — ыранхи кунччен?

— Милая мама, можете вы подождать немножко, крошечку… до завтрашнего дня?

XXIV // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Вӑл ҫак ырлӑха пӗтӗм чунтан юратса йышӑнчӗ, ӗнерхи куна та аса илмерӗ, ыранхи ҫинчен те шутламарӗ, паянхи кунран та нимех те ытлашши ыйтмарӗ.

И он предавался им с наслаждением, не требуя ничего особенного от настоящего дня, но и не думая о завтрашнем, не вспоминая о вчерашнем.

XIII // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Ирхи апат ҫисен эпир пит хаваслӑ кӑмӑлпа манӑн кимӗ ҫине лартӑмӑр та юханшыв леш енне пулӑ тытма кайрӑмӑр, кӑнтӑрла ҫиме апат-ҫимӗҫ хамӑрпа пӗрлех илсе кайрӑмӑр; вӑхӑта пит аван ирттертӗмӗр вара, сулла пырса пӑхрӑмӑр, вӑл тӗрӗс-тӗкелех ларать, киле каҫхи апат тӗлне тин таврӑнтӑмӑр; пӑхатпӑр та — пурте хӑраса ӳкнӗ, шуйханчӑк, анкӑ-минкӗсем пек ҫӳреҫҫӗ; пире каҫхи апат ҫисенех ҫывӑрма выртӑр теҫҫӗ, мӗншӗнне каламаҫҫӗ, ҫӗнӗ ҫыру пирки те пӗр сӑмах та шарламаҫҫӗ; пире кирлӗ те мар-ха вӑл, хамӑрах вӗсенчен лайӑхрах пӗлетпӗр; Салли аппа пире пусма тӑрӑх хӑпартса ярса хӑй каялла кайсанах, эпир йӑпӑшт ҫеҫ нӳхрепе чӑмрӑмӑр, унти шкапран йӑпӑр-япӑр ыранхи кӑнтӑр апачӗ валли тӗрлӗ ӗҫме-ҫиме илтӗмӗр те хамӑр пӳлӗме таврӑнтӑмӑр, ҫакӑн хыҫҫӑн тин ҫывӑрма выртрӑмӑр, вунпӗр сехет ҫурӑра каллех тӑтӑмӑр.

После завтрака мы, в самом отличном настроении, взяли мой челнок и поехали за реку ловить рыбу, и обед с собой захватили; очень хорошо провели время, осмотрели плот, нашли, что он в полном порядке, и домой вернулись поздно, к самому ужину; смотрим — все ходят такие перепуганные, встревоженные, что совсем ничего не соображают; нам велели, как только мы поужинаем, в ту же минуту идти спать, а почему — не сказали, и про новое письмо — ни слова; да мы и не нуждались, потому что и так все знали не хуже ихнего; а как только мы поднялись на лестницу и тетя Салли повернулась к нам спиной, мы сейчас же юркнули в погреб, к шкафу, нагрузились провизией на целый обед, перенесли все это к себе в комнату и легли, а около половины двенадцатого опять встали.

Хӗрӗхмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Чӑн-чӑн ӗҫ пуҫланасси ҫывӑрма памасть пулас, ыранхи кун пирки хамӑр нимӗн калаҫмастпӑр пулин те, кашниех ун ҫинчен шухӑшлатпӑр курнать.

Ожидание настоящего дела, видимо, мешало уснуть, и хотя мы и словом не обмолвились о завтрашнем дне, думали, наверно, об одном и том же.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Мӗскер кӳрет мана ыранхи кун — пӗлместӗн.

Что принесет мне завтра — неизвестно.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Пирӗн ыранхи пурӑнӑҫ ун пек пророкланисем мӗн хака тӑнине лайӑх кӑтартса парӗ.

Наше завтра покажет цену тому пророчеству.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Кун хыҫӗнчен ирхи апат пуҫланчӗ, ыранхи кун ҫинчен те шухӑшлас пулать тесе, апатне питӗ пӗчӗккӗн пайларӗҫ: мӗншӗн тесен икӗ енчен те вашмӑкланса килекен тӳремлӗхре пулса тӑнӑ тем пысӑкӑш бассейн вӗсем ӗмӗтленсе тӑнинчен майӗпенрех пушанма пултарӗ, апат-ҫимӗҫ хатӗрӗсем те питӗ сахал.

После этого они приступили к обеду, ограничив порции минимумом, так как нужно было помнить и о завтрашнем дне: огромный естественный бассейн, образуемый двусторонней покатостью равнины, мог опорожниться медленней, нежели они рассчитывали, а запас провизии был очень невелик.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Шухӑшсем каллех ыранхи кун мӗнле пуласси ҫинчен.

Опять мысли о неизвестном завтра.

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Атьӑр-ха хуларан килнӗ хӑнасем умӗнче хамӑр мӑнаҫлӑха мӗскӗнлетер мар, ыранхи туя савӑнӑҫлӑ, пуҫа усмасӑр ирттерер.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Пӗр котелок ҫеҫ ҫаклатса килмелли юлчӗ, ӑна ыранхи каҫ илсе килме йышӑнчӗҫ, котелока пахчаналла тухакан пӗчӗкҫӗ чӳречерен вӗҫне пӑта ҫапнӑ вӑрӑм туяпа ҫаклатса илме килӗшрӗҫ.

Оставалось теперь стащить котелок, что и решено было сделать завтра вечером при помощи длинной палки с насаженным гвоздем через маленькое окошко, выходящее в огород.

2 // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 3–53 с.

Малта питех те лайӑх вырӑнсем пур, ыранхи куна пире ултӑ пусалӑх кайӑк пулать тесе шантараҫҫӗ…

Самые лучшие места впереди — на завтрешний день нам обещали шесть выводков…

Тӑнкӑртатать // Василий Хударсем. Тургенев И.С. Тӑнкӑртатать: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 36 с. — 3–27 с.

Аслати те, ҫиҫӗм те, хӗвел тухни те хӑйӗн савӑнӑҫлӑ сассисемпе, хӗвел анни те хӑйӗн килес ыранхи ырӑ кунӗпе — нимӗн те, ҫутҫанталӑкӑн нимӗнле хӑвачӗ те халӗ шурлӑхра Травкӑпа пулнӑ ӗҫрен ытла пулма пултарайман: вӑл этем сассине илтнӗ, мӗнле сасӑ пулнӑ ӗнтӗ вӑл!

Ни гром, ни молния, ни солнечный восход со всеми победными звуками, ни закат с журавлиным обещанием нового прекрасного дня — ничто, никакое чудо природы не могло быть больше того, что случилось сейчас для Травки в болоте: она услышала слово человеческое — и какое слово!

XI // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Пӗлекен сукмак тӑрӑх хаваслӑн утатӑп, аякранах шуррӑн курӑнакан пӗчӗк ҫурт ҫине пӑха-пӑха илетӗп, малашлӑх ҫинчен мар, ыранхи кун пирки те шухӑшламастӑп эпӗ; мана ҫав тери ырӑ.

Бодро шел я по знакомой дороге, беспрестанно посматривая на издали белевший домик; я не только о будущем — я о завтрашнем дне не думал; мне было очень хорошо.

XI // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Ун чухне ун умӗнче чуна савӑнтаракан пурнӑҫӑн алӑкӗ, ыранхи кун алӑкӗ, вӗҫӗ-хӗррисӗр аслӑн уҫӑлнӑччӗ.

Тогда перед ней раскрывалась жизнь — волнующее завтра с бескрайными горизонтами.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ыранхи Мӑнкун ҫинчен асӑнмаҫҫӗ те, «калӑм эрни» те «калӑм эрни» теҫҫӗ.

О завтрашней Пасхе даже не упоминают, а называют ее все Калым праздником да Калым праздником.

Лешкас ачисем // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 19–22 с.

Ковчегов юлташ пирӗнпе сулӑпа каять те хулана ыранхи поездран маларах ҫитет.

Товарищ Ковчегов поедет с нами на плотах и приедет в город раньше, чем с завтрашним поездом.

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех