Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Чи сăмах пирĕн базăра пур.
Чи (тĕпĕ: чи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Уголовнӑй саккун тӑрӑх чи пахи пуҫ шутланнӑ пулас, ҫавӑнпа ӗнтӗ чи пысӑк айӑпшӑн ҫыннӑнне пуҫне каснӑ, ун хыҫҫӑн — ар хатӗрӗсем, ахальтен мар пӗччен пӳлӗме хупассипе кастарса ярасси самаях хӑратакан мелсем шутланнӑ.

Для них важнее была голова, и ее отсечение считалось тяжким наказанием, не менее тяжелым считалась и кастрация.

Ҫӳҫ ҫинчен // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 46–53 стр.

Пирӗн чи авалхисенчен те авалраххисем ҫӳҫе ним вырӑннех те хуман пулмалла.

Наши далекие предки, судя по их законам, как будто не придавали прическе особого значения.

Ҫӳҫ ҫинчен // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 46–53 стр.

Сасартӑк N господин йӑл кулса ячӗ, вара пуҫне сӑтӑрса илчӗ те: — Маншӑн чи лайӑххи вӑл, — терӗ хыттӑн, — «иккӗллӗ вуннӑ» уявне пӗрремӗш хут уявланӑ хыҫҫӑн урам хушшипе никам йӗкӗлтесе кулнине, вӑрҫнине илтмесӗр ҫӳрени.

Господин N улыбнулся, провел рукой по волосам и неожиданно громко произнес: — А знаешь, что радует меня больше всего? Что с первого же дня революции я могу смело ходить по улицам, не слыша больше ни насмешек, ни ругани.

Ҫӳҫ ҫинчен // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 46–53 стр.

Мана ун ҫинчен аса илме хистеҫҫӗ пулсан, ман асӑма чи малтан Республика кунне пӗрремӗш хут уявличчен тата уявланӑ хыҫҫӑн пулса иртнӗ ӗҫсем килсе кӗнӗ пулӗччӗҫ, ӑна пула канӑҫа та ҫухатӑттӑм.

А когда вспоминаю, что было накануне революции и после нее, то не нахожу себе покоя.

Ҫӳҫ ҫинчен // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 46–53 стр.

Сире дуэле чӗнме чарса тӑракан тепӗр сӑлтав та пур: сирте — плебей юнӗ, а эп — Польша дворянинӗ, чи авалхи йӑхран пӗри, вӑл…

Есть и еще один аргумент против вызова вас на дуэль: вы — плебей по крови, а я — польский дворянин, одной из самых старых фамилий, которая…

I сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Кунне-ҫӗрне Лао-шуань чайнӑйӗнчех ларса ирттерет вӑл, пуринчен ир килет те чи юлашки каять.

Он обычно коротал свои дни в чайной старого Хуа: приходил раньше всех, а уходил последним.

II // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 23–36 стр.

Ҫынҫиекене, чи малтан пиччене, ылханатӑп эпӗ: асӑрхаттарасшӑн вӗсене, чи малтан — хам пиччене.

Я проклинаю людоедов, прежде всего, брата: я хочу отговорить их от людоедства, и начну с брата.

VII // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Вӑл яланах виле япаласем ҫисе тӑранса пурӑнать: чи пысӑк шӑмӑсене те кӑшласа вӗтетсе ҫиме пултарать.

Питается мертвечиной: мелко разгрызает и проглатывает даже самые большие кости.

VII // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Чи лайӑххи — пиҫиххине салтмалла та каштаран ҫыхмалла, лайӑхрах карӑнтарса пӑвӑнмалла.

Самое лучшее для меня — снять пояс, перекинуть его через балку, затянуть потуже и — удавиться.

VII // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Чи тӗлӗнмелли маншӑн — ӗнер урамра тӗл пулнӑ хӗрарӑм хӑйне мӗнле тыткалани.

Особенно странно вела себя женщина, встретившаяся мне на улице.

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Кун хыҫҫӑн патша ура ҫине ҫӗкленнӗ, хӑйне ҫӑвӑнмалли пама хушнӑ та ылтӑн скарабейсемпе тӗрленӗ чи паха, чи капӑр йӗпкӗн-хӗрлӗ хитон тӑхӑннӑ, пуҫӗ ҫине юн теслӗ рубинсенчен тунӑ кӑшӑл хунӑ.

Тогда царь встал, велел дать себе умыться и надел самый роскошный пурпуровый хитон, вышитый золотыми скарабеями, и возложил на свою голову венец из кроваво-красных рубинов.

XII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

— Ҫынсем хӑҫан та хӑҫан пӗр-пӗрне юратма чарӑнмасӑр та, чунпала ӳт-пӳ илемӗ тӗнчере чи лайӑх, чи пылак ӗмӗт пулма пӑрахмасӑр та, тупа тӑватӑп сана, Суламифь, манӑҫӑнмӗ сан яту, ҫемҫе кӑмӑлпа та пысӑк пархатарлӑхпа кала-кала асӑнӗҫ ӑна нумай ӗмӗрсем хушши.

— До тех пор, пока люди будут любить друг друга, пока красота души и тела будет самой лучшей и самой сладкой мечтой в мире, до тех пор, клянусь тебе, Суламифь, имя твое во многие века будет произноситься с умилением и благодарностью.

XII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Пуринчен ытларах вӑтам хресченсем тухрӗҫ, вӗсем колхоза кӗрессе те чи кайран кӗнӗччӗ, пухусенче яланах нимӗн чӗнмесӗр ларса ирттеретчӗҫ, нарядчиксемпе пӗрехмаях тавлашатчӗҫ, ӗҫе тухасшӑнах марччӗ.

Вышли преимущественно середняки, вступившие в колхоз в числе последних, на собраниях обычно отмалчивавшиеся, постоянно спорившие с нарядчиками, неохотно выходившие на работу.

29-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ҫакӑн пек пулса тухать те ӗнтӗ: эпӗ чи малтан каласанах — декретнӑй чиновник тата автор иккен, эпӗ колхозниксене куҫран ӳкерсе тивӗҫсӗре кӑларнӑ тата эпӗ сылтӑм оппортунистсем ҫине шыв ярса тултарнӑ, вӗсен арманне ӗҫе ярса авӑрттарнӑ пулать.

Вот и выходит, что я перво-наперво — декретный чиновник и автор, что я развенчал колхозников и что я воды налил на правых оппортунистов, пустил в ход ихнюю мельницу.

28-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Стенасене сӑрнӑ ҫӗре чи лайӑх хура йывӑҫ кайнӑ.

Лучшее черное дерево пошло на отделку стен.

VII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Хӗрӗх иккӗмӗш палатӑри чи савӑнӑҫлӑ сехет вӑл — Клавдия Михайловна, аллисене хыҫалалла тытса кӗрсе, савӑнӑҫлӑн ҫутӑлакан куҫӗсемпе пурне те пӑхса ҫаврӑннӑ хыҫҫӑн: — Ну, паян кам ташлать-ха ӗнтӗ? — тенӗ сехет пулнӑ.

Самым радостным часом в сорок второй палате было, когда в дверях с таинственным видом, держа руки за спиной, появлялась Клавдия Михайловна и, оглядев всех сияющими глазами, произносила: — А ну, кто сегодня плясать будет?

7 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех