Шырав
Шырав ĕçĕ:
Ҫыннӑн ӳчӗпе чунне нимӗн те — ӗҫ те, хӗрарӑмсем те кичем шухӑш чухлӗ ывӑнтарса халтан яраймасть.Но ничто — ни работа, ни женщины не изнуряют тела и души людей так, как изнуряют тоскливые думы.
III сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
Эпӗ унӑн калавне кӗтетӗп, анчах мӗн те пулин ыйтсан, вӑл каллех урӑххи ҫинчен шухӑша каясран хӑраса, нимӗн те чӗнместӗп.Я ждал ее рассказа и молчал, боясь, что, если спрошу ее о чем-либо, она опять отвлечется в сторону.
II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
Эпӗ нимӗн тума та пӗлместӗп, ҫавӑн пирки хама сутма тиветчӗ.
II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
Анчах та вӑл ун чухне ман кӑмӑла кайми пулса ҫитнӗччӗ ӗнтӗ, сивӗнме пуҫларӑм унран — юрлама та чуптума ҫеҫ пӗлет, урӑх нимӗн те ҫук!Но мне уж не нравился он тогда — только поет да целуется, ничего больше!
II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
Пурте ӑмӑрткайӑк ывӑлӗ ҫине тӗлӗнсе пӑхса илнӗ те, вӑл хӑйсенчен нимӗн чухлӗ те лайӑхрах маррине, куҫӗсем ҫеҫ унӑн вӗҫен кайӑк патшинни пек сивӗ те мӑнкӑмӑллӑ иккенне асӑрханӑ.
I сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
Эпӗ тепӗр хут пӑхрӑм та каллех, мӗлкесӗр пуҫне, урӑх нимӗн те кураймарӑм.
I сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
— Чирӗм мӗн пирки пулни ҫинчен калама пӗлместӗп, анчах, кӑмӑлу пулсан, вӗрилентерекен ӗҫмеллисем вӗсем тенорсене сиен кӳреҫҫӗ, бассене нимӗн чухлӗ те сиен кӳреймеҫҫӗ, теме пултаратӑп.
Ялти эмелҫӗсем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 71–80 стр.
Паян улпут панихида тутарнӑ, юрлакансене виҫӗ тенкӗ панӑ, ман тӳпе чир пирки нимӗн те тухман.
Ялти эмелҫӗсем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 71–80 стр.
Темиҫе самант хушши Глеб Глебыч чирлӗ ҫын ҫине пӑхса тӑрать, темӗн ҫинчен пит асапланса шухӑшлать, хулпуҫҫисене сиккелентерсе илет те, нимӗн чӗнмесӗрех, приемныйран тухса каять.
Ялти эмелҫӗсем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 71–80 стр.
Тинӗсӗн пушӑ ҫыранӗ хӗрринчи икӗ ҫын хушшинче пулса иртнӗ пӗчӗк драма ҫинчен асӑнмалли нимӗн те юлман.
III сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
Аскӑнма та пӗлместӗн! — йӗрӗнсе кӑшкӑрчӗ Челкаш; вӑл хӑйӗн куртки айӗнчен кӗпине ҫурса илчӗ те, нимӗн шарламасӑр, сайра-хутра ҫеҫ шӑлне шатӑртаттарса, пуҫне ҫыхма тытӑнчӗ.
III сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
Тинӗс хӗрринче, хӑйӑр ҫинче выртакан вӑрӑм ҫынпа ҫумӑрсӑр пуҫне, чылайччен нимӗн те курӑнмарӗ.Долго ничего не было видно, кроме дождя и длинного человека, лежавшего на песке у моря.
III сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
— Мана — нимӗн те кирлӗ мар.
II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
Фонарь вӑл — урӑх нимӗн те мар.
II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
Анчах Гаврила чӑтрӗ, пӑспа ӗҫлекен машина пек хашкарӗ, нимӗн те шарламарӗ, Челкаш ҫине куҫ айӗн ҫеҫ пӑха-пӑха илчӗ.Но он сдерживался, пыхтел, как паровик, и молчал, исподлобья кидая взгляды на Челкаша.
II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
Ҫак ҫамрӑк пӑру хӑйне кӳрентернипе вӑл вӗресе чӗтресе кайрӗ, хӑйпе калаҫнӑ чухне ҫын вырӑнне шутламанскер, халӗ ӗнтӗ ӑна вӑл — унӑн таса сенкер куҫӗшӗн, хӗвелпе пиҫнӗ сывлӑхлӑ сӑн-пичӗшӗн, кӗске те ҫирӗп аллисемшӗн, унӑн таҫта ялӗ пуршӑн, ялта кил-ҫурт тытнӑшӑн, пуян мужик ӑна хӗрӗ патне киле кӗртсе кӗрӳ тума чӗннӗшӗн, — унӑн мӗнпур иртнӗ тата пулас пурнӑҫӗшӗн, пуринчен ытла ҫак ача, Челкашпа танлаштарсан, пӗчӗкҫӗ ача, — ирӗклӗх хакне пӗлменскер, тата ку ирӗклӗх ӑна хӑйне нимӗн тума та кирлӗ мар пулин те — ирӗке юратнӑшӑн, халӗ ӑна курайми пулса тӑчӗ.
I сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
— Халӗ капла акӑ, хӗр патне киле кӗмесӗр, нимӗн те тӑваймӑн.
I сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
Урӑх нимӗн те ҫук.
I сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
Аслӑраххисем мӗн пуррине илеҫҫӗ, ухмахраххисем — нимӗн те илеймеҫҫӗ, кашни хӑй вӗренсе пырать.Которые умнее, те берут что есть, которые поглупее — те ничего не получают, и всякий сам учится…
Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.
Туйне астӑвать вӑл, анчах туй хыҫҫӑн мӗн тумаллине вӗлерсен те нимӗн те астумасть, астусан та ӗҫнине, выртнине, ҫапӑҫнине ҫеҫ астӑвать.
Хуйхӑ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 46–55 стр.