Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Нимӗн сăмах пирĕн базăра пур.
Нимӗн (тĕпĕ: нимӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Халь ӗнтӗ вӑл, ҫак таранччен ялан кахалланса, ӳсӗр пуҫпа нимӗн шухӑшламасӑр пурӑнаканскер, шухӑшламан-туман ҫӗртенех ӗҫлӗ, тӑрӑшакан, васкакан, ҫитменне тата ҫутҫанталӑкпа та кӗрешекен ҫын вырӑнне кӗрсе ӳкрӗ.

Беспечный лежебока и пьянчужка очутился ни с того ни с сего в положении человека занятого, озабоченного, спешащего и даже борющегося с природой.

Хуйхӑ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 46–55 стр.

Ку таранччен вӑл нимӗн ҫинчен шухӑшламасӑр тенӗ пек, ҫурри ӳсӗр пурнӑҫпа пурӑннӑ пекех, ни хуйхӑ, ни савӑнӑҫ тӗлне пӗлмесӗр пурӑннӑ, анчах халь сасартӑк чӗрере ҫав тери ыратнине сисет.

Жил доселе безмятежно, ровно, в пьяном полузабытьи, не зная ни горя, ни радостей, и вдруг чувствует теперь в душе ужасную боль.

Хуйхӑ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 46–55 стр.

Хайӗн йывӑр хуйхине кӑшт та пулин пусарас тесе вӑл нимӗн шухӑшламасӑр калаҫса пырать.

Болтает он языком машинально, чтоб хоть немного заглушить свое тяжелое чувство.

Хуйхӑ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 46–55 стр.

Сывлӑшра ӑҫта пӑхнӑ унта юр пӗрчисен пӗлӗчӗсем ҫавӑрӑнса тӑраҫҫӗ, ҫавӑнпа та юр, таҫтан, те пӗлӗт ҫинчен, те ҫӗр ҫинчен ҫӑвать, нимӗн те ӑнланма ҫук.

В воздухе, куда ни взглянешь, кружатся целые облака снежинок, так что не разберешь, идет ли снег с неба, или с земли.

Хуйхӑ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 46–55 стр.

Монахсем малтан хӑйсене хӑйсем ҫирӗп тыткаларӗҫ, нимӗн те чӗнмесӗр, йывӑррӑн сывлани ҫеҫ пулчӗ вӗсен, анчах юлашкинчен Клеопа чӑтса тӑраймарӗ…

Монахи сначала крепились и только громко вздыхали, но скоро Клиопа не вынес…

Арманта // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 34–45 стр.

Пӗр виҫӗ минутлӑха пӗри те нимӗн чӗнмерӗмӗр.

Прошло минуты три в молчании.

Почта уйрӑмӗнче // Митта Петӗрӗ. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 15–17 стр.

Ҫав сӑмахсене калатӑп та вара — баста, арӑмпа иксӗмӗр хушӑмӑра тӑшман кӗреймесси пирки нимӗн иккӗленмесӗр, канлӗн ҫеҫ ҫывӑрма пултаратӑп…

Скажу эти самые слова и — баста, могу спать в спокойствии насчет верности…

Почта уйрӑмӗнче // Митта Петӗрӗ. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 15–17 стр.

Кукша выҫса ҫитнӗ, ҫиесшӗн, анчах чей кашӑкӗпе нимӗн те ӑсса илеймест темелле.

Кукша проголодался, хочет есть, но чайной ложкой ничего не может зачерпнуть, надо сказать.

Кӑштах кулса илмелӗх // Евгений Турхан. http://suvargazeta.ru/news/cn-khyparsem/ ... sa-ilmelkh

Ман ҫине пӑхкалама кирлӗ те мар, нимӗн интерес те ҫук ман ҫумра…

На меня нечего оглядываться… интересного во мне ничего нет…

Ҫул ҫинче // Митта Петӗрӗ. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 3–10 стр.

— Никам, нимӗн те ҫук.

— Ни кола ни двора.

Ҫул ҫинче // Митта Петӗрӗ. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 3–10 стр.

— Ӑҫта ку урапан умӗ, ӑҫта хыҫӗ — нимӗн те ӑнланмалла мар.

— Не разберешь, где у нее зад, где перед…

Ҫул ҫинче // Митта Петӗрӗ. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 3–10 стр.

— Халӗ нимӗн те паллӑ мар-ха, — терӗ Зина.

— Ничего пока не известно, — сказала Зина.

39-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах карчӑк нимӗн те итлемерӗ.

Но бабка ничего не слышала.

37-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Участокри тырӑсем тӗлӗ-тӗлӗпе ҫӗр ҫумнелле выртнӑ, пӗр «Коншаковка» ҫеҫ нимӗн пулман пек пуҫне тӳп-тӳрӗ тытса ларать.

Посевы на участке кое-где были прибиты к земле, только «коншаковка» стояла прямая и невредимая.

36-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Санӑн пирне нимӗн те пулмасть.

— Ничего им не сделается, твоим холстам.

36-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тепӗр самантран хӳшӗрен нимӗн те юлмарӗ.

Через минуту от шалаша не осталось и следа.

36-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Пӗлетни, Маша, атя унтан нимӗн ҫинчен те ыйтмастпӑр.

— А знаешь, Маша: давай его ни о чем не расспрашивать.

35-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Колхоз уншӑн нимӗн те мар.

Что ей колхоз, двор проходной.

34-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӗсем иккӗшӗ те, тӗрлӗ шухӑш шухӑшласа, чылайччен нимӗн чӗнмесӗр тӑчӗҫ.

Они долго молчали, занятые каждый своими мыслями.

34-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Кӑмака умӗнче сирӗн нимӗн ӗҫ те ҫук», терӗ те вӑл ачасене, тухтӑра чӗнсе килме хушрӗ, хай Машӑпа пӗрле ӗҫе тытӑнчӗ.

Резонно заявила, что мальчишкам у печки делать нечего, отправила их за доктором, а сама с Машей занялась хозяйством.

34-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех