Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пуян сăмах пирĕн базăра пур.
пуян (тĕпĕ: пуян) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Е Егорыч Сергейпа пӗрле шахтӑна аннӑ, штрексем, забойсем тӑрӑх утнӑ, ун юлташӗсемпе тӗл пулнӑ, е Сергей Егорыч хыҫҫӑн тайгана кӗре-кӗре кайнӑ, хаклӑ минералсем шыранӑ, пуян вырӑнсем тупса, ҫынсене парнеленӗ.

То Егорыч спускался за Сергеем в шахту, шел по штрекам, забоям, встречался с его друзьями, то Сергей вслед за Егорычем уходил далеко в тайгу, искал ценные минералы, открывал и дарил людям богатые залежи.

9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Пӳртне хӑмӑш ҫеҫ витнӗ те-ха, ҫапах та пуян пурӑнаҫҫӗ пулас.

Курень, хотя и камышом крытый, но, видно, богатый.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ман ҫурма сотньӑри пӗр пӑшатанӗ жидсенне кӗсье сехечӗсем вунсаккӑр таран тӑпӑлтарса илнӗ вуннӑшӗ — ылтӑн: кӑкӑр умне ҫакса тултарнӑ та, кӗрт аҫи, каснӑ-лартнӑ чи пуян купца пек сулланса ҫӳрет!

Из моей полусотни один ловкач по жидам восемнадцать штук карманных часов насобирал, из них десять золотых, навешал, сукин кот, на грудях, ну прямо самый что ни на есть богатейший купец!

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ну, ӑҫта унта, эсӗ пуян вӗт пирӗн! — тӳсеймерӗ нумайччен чӗнмесӗр тӑнӑ Иван аслашшӗ.

— Ну ты у нас мужик широкий, куда там! — не вытерпел долго молчавший дед Иван.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫавӑнпа командировкӑна нумайлӑха кайнӑ чухне вӑл лайӑх, пуян колхозсенче пулма тӑрӑшнӑ, начаррисенче хӑй валли нимӗн вӗренмелли те тупас ҫук, тесе шутланӑ.

Поэтому, отправляясь в длительные командировки, он старался бывать в хороших, богатых колхозах, заранее полагая, что в слабых он не найдет для себя ничего поучительного.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ку ҫурт хулана темӗнле пуян купцаран тӑрса юлнӑ, нумай ҫулсем хушшинче унта тӗрлӗ ҫынсем сахал мар пурӑннӑ, анчах юлашки вунӑ ҫул кунта райкомӑн пӗрремӗш секретарӗсем ҫеҫ пурӑннӑ, вӗсенчен кама та пулин урӑх ӗҫе куҫарсан, йӑлана кӗнӗ йӗркепе ҫурта ҫӗнӗрен суйланӑ секретарь йышӑннӑ.

Дом этот достался городку в наследство от какого-то богатого купца, за долгие годы в нем перебывало немало разных жильцов, но последние десять лет здесь жили только первые секретари райкома.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мишка Донец леш енне тарса кайнӑ Моховпа Атепин-Цаца купцасен, Виссарион пуппа таса атте Панкратийӑн тата тепӗр виҫӗ ҫӗрме пуян казакӑн килӗсене черечӗпе вут тивертрӗ те унтан тин хутортан кайма тапранчӗ.

Мишка зажег подряд семь домов, принадлежавших отступившим за Донец купцам Мохову и Атепину-Цаце, попу Виссариону, благочинному отцу Панкратию и еще трем зажиточным казакам, и только тогда тронулся из хутора.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пуян пурӑнакан темле казак килӗнчи арчара пӗрре-иккӗрен ытла тӑхӑнман лампаслӑ шӑлавар, хӗрарӑмсем ҫыхса ҫӳрекен ултӑ ҫӑм тутӑр тупрӗ.

Из богатого казачьего сундука раздостал почти новые шаровары с лампасами, полдюжины бабьих шалек.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Утлӑ разведка тӑшман хӑварнӑ хуторсене пуринчен малтан пырса кӗчӗ; пехота килсе ҫитиччен вара Кошевой чи пуян килсене кӗл купи туса хӑварма ӗлкӗрчӗ.

Конная разведка первая вступила в покинутые противником хутора; а пока подходила пехота, Кошевой уже пускал по ветру самые богатые курени.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ун хыҫӗнчен купцасемпе пупсен ҫиелтен хӑма ҫапса сӑрланӑ капӑр керменӗсем, пуян казаксен ҫурчӗсем — шӑпах ӗнтӗ «тӗттӗм казаксене сӗмсӗррӗн улталаса хӗҫпӑшаллӑ пӑлхава ҫӗкленӗ» хуҫасен килӗсем — йӳҫӗ тӗтӗм-ҫулӑмпа мӑкӑрланса юлчӗҫ.

А следом за ним горьким дымом и пламенем занимались ошелеванные пластинами, нарядные, крашеные купеческие и поповские дома, курени зажиточных казаков, жилье тех самых, «чьи плутни толкнули на мятеж темную казачью массу».

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ротӑра хут пӗлмен ҫамрӑксемпе ялсенчи пуян кулаксен ывӑлӗсем ытла та нумай пулнӑ.

В роте было удручающе много неграмотных и выходцев из зажиточно-кулацкой части деревни.

XLVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӗсен айӗнче вӑл вӑрах хушӑ пӗкӗ пек авкаланчӗ, шӑнӑр хутлатнӑ чухнехи пек тӑсӑла-тӑсӑла тӳрленекен урисемпе кӗрпеклӗ юра хырса чаваларӗ; йынӑша-йынӑша ярса, ут чӗрнисем алтӑкласа пӗтернӗ, пулӑхлӑ хура тӑпрапа йӑлтӑртатакан ҫӗр ҫинче — хӑй ҫуралнӑ, пурӑннӑ, хуйхӑ-суйхӑпа пуян та телей-савӑнӑҫран чухӑн пурнӑҫ мӗн хатӗрлесе панине хӑй йӑлтах илнӗ ҫӗр ҫинче — пуҫӗпе ҫапкаланчӗ.

Но он долго еще выгибался под ними дугой, рыл судорожно выпрямлявшимися ногами зернистый снег и, стоная, бился головой о взрытую копытами, тучную, сияющую черноземом землю, на которой родился и жил, полной мерой взяв из жизни — богатой горестями и бедной радостями — все, что было ему уготовано.

XLIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пуян ҫын пек, вӑрҫӑлла та ним теветкелленмесӗр выляма юрать.

И в войну можно играть без риску, как богатому.

XLII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

«Ав мӗнле пуян!

«Ишь богачи какие!

XXXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Эсир ак вӑйлӑ та, пуян та.

А вы и сильные и богатые.

XXXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пуян хуҫасем пӑтратса пӗтерчӗҫ!

Господа спутали!

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий вырӑнти ҫӗрме пуян Каргин хуҫан кӗрӗс-мерӗс пысӑк пӳртӗнче хваттерте тӑчӗ.

Григорий стал на квартире в огромном доме местного богача Каргина.

XXXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Коршунов Мирон Григорьевич атаман пулнӑскер, тарҫӑсене ӗҫлеттерсе мул пухнӑ, ҫӗрме пуян.

Коршунов Мирон Григорьевич Б. атаман, богатей, нажитый от чужого труда.

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тепӗр кунне юланутлӑ хыпарҫӑ Вешенскинчен приказ илсе килчӗ: чи пуян килсем ҫине контрибуци хумалла.

На другой день из Вешенской коннонарочный привез предписание: обложить контрибуцией богатейшие дома.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ан тив, пуян казаксем хӑйсен тутӑ ҫӑварӗсенчен чухӑнсене касса паччӑр.

Нехай богатые казаки от сытого рта оторвут кусок и дадут голодному.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех