Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тултарнӑ (тĕпĕ: тултар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫавӑн пек кунсенчен пӗринче вӑл, тулли чиксе тултарнӑ портфельне косынкӑпа хулпуҫҫи урлӑ ҫакса, Черемшанкӑна кайма тухнӑ.

В один из таких дней, перекинув через плечо привязанный за косынку туго набитый портфель, она отправилась в Черемшанку.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Иван кунне-ҫӗрне Советра — чӗлӗм туртса тултарнӑ тӑвӑр пӳртре — ирттернӗ, час-часах ҫӗр каҫма та унтах юлнӑ, катрашка наган аврине аллинчен ямасӑр, хытӑ ҫара тенкел ҫине киленсе тӑсӑлса выртнӑ.

Дни и ночи проводил Иван в Совете — тесной, прокуренной избе, часто тут же оставался ночевать, с наслаждением вытягивался на жесткой и голой лавке, не выпуская из руки рубчатой рукоятки нагана.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кроватьпе юнашар эмелсемпе, кӗнекесемпе, хаҫатсемпе, ҫырусемпе тултарнӑ ҫаврака сӗтел ларать, ун хыҫӗнче авса тунӑ этажеркӑ курӑнать; ҫыру сӗтелӗ ҫинче кукурузӑ пуҫӗсем, темӗнле курӑк ҫыххисем выртаҫҫӗ: пӗр стенине пӗтӗмпех кӗнеке ҫӳлӗкӗ йышӑннӑ, ун карнисне вӗҫен кайӑксемпе мамӑк тирлӗ тискер кайӑксен кӗлеткисем сырса илнӗ; кровать тӗлӗнчи пӗчӗк кавир ҫинче икӗ кӗпҫеллӗ пӑшал чалӑшшӑн ҫакӑнса тӑрать: тепӗр стена ҫинче — килте тунӑ кӑнттамрах хашакаллӑ, тусан витнӗ картинӑ, ӑна ҫамрӑк чухне Бахолдин хӑй ӳкернӗ пулмалла: уҫнӑ чӳрече умӗнче, хӗвел ҫап-ҫутӑ ҫутатнӑ ешӗл картиш ҫине пӑхса, хӗр ларать.

Рядом с кроватью стоял круглый столик, заваленный лекарствами, книгами, газетами, письмами, за ним высилась плетеная этажерка; па письменном столе валялись початки кукурузы, пучки каких-то трав; одну стену целиком занимала книжная полка, на карнизе ее ленились чучела птиц и пушистых зверьков; коврик над кроватью наискосок перечеркивала двустволка; на другой стене висела запыленная картина в самодельной грубоватой раме, кажется, написанная самим Бахолдиным в молодые годы: девушка сидит у раскрытого окна и смотрит на залитый солнцем зеленый двор.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫапла шухӑшласа тӑнӑ хушӑра ун куҫӗсем ирӗксӗрех кровать ҫинче выртакан ҫынна тата сӗтел-пуканпа тӗрлӗрен кирлӗ мар япаласем лартса тултарнӑ пӳлӗме пӑхса тухрӗҫ.

И пока он раздумывал, глаза его невольно обшарили и лежавшего на кровати человека, и тесно заставленную мебелью, забитую разными ненужными вещами комнату.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл текех упӑшки ҫине пӑхмарӗ, ҫӳҫне тирпейлесе ҫыхрӗ те, типшӗмскер, ҫӳлӗ те курпунлӑрахскер, крем сӗрсе тултарнӑ питне йӑлтӑртаттарса, ура ҫине тӑчӗ.

Не обращая больше внимания на мужа, она стянула в узелок волосы и поднялась — сухопарая, высокая и сутулая, блестя жирно смазанным лицом.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Любушкина пӗр самант чӗнмерӗ, аллисене сӗтел айне пытарчӗ те хӗрри таранах тултарнӑ чей чашки ҫине пӑхрӗ.

Любушкина помолчала, спрятала под стол руки и загляделась в налитое до краев блюдце.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Корнейран вӑл мӗнле пурӑнни ҫинчен, ун ахаль чухне е уявра тӑхӑнмалли ҫи-пуҫ пуррипе ҫукки ҫинчен никам та ыйтман, тата вӑл кунсерен тӑраниччен апат ҫинӗ-и е хырӑмне ҫӗр улмипе ҫеҫ тултарнӑ — ҫакӑ та никама интереслентермен.

Никто из них ни разу не поинтересовался, не спросил Корнея, как он живет, есть у него что надеть в будни и праздники и, наконец, бывает ли он каждый день сыт или набивает живот одной картошкой.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫавӑнпа вара пӗр председателе мӗн пур колхозниксенчен ытларах шаннӑ пек пулса тухнӑ, мӗншӗн тесен Аникей районта та, облаҫра та лайӑх председатель шутланнӑ; вӑл пур плансене те вӑхӑтра е ыттисенчен маларах та тултарнӑ, чи малтисемпе пӗрле рапортланӑ, район хаҫачӗ сайра номерӗ унӑн ятне асӑнмасӑр тухнӑ.

И выходило так, что ему одному верили больше, чем всем колхозникам, потому что в районе и области Аникей Лузгин уже слыл за хорошего председателя: он вовремя и даже раньше, чем другие, выполнял все планы, рапортовал одним из первых, имя его почти не сходило со страниц районной газеты.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лузгин часах хӑй тавра тӑванӗсене, йӑпӑлтисене лартса тултарнӑ, районти тата облаҫри работниксем хушшинче хӑйне кирлӗ ҫынсемпе паллашса пӗтнӗ те тепӗр ҫултан хӑй те хӑй мар пулса кайнӑ — каппайчӑклӑн мӑнаҫланса ҫӳренӗ, унӑн Ази ҫыннисен пек хӗсӗк куҫӗсем сивӗ кулӑпа ялкӑшнӑ.

Довольно быстро Лузгин обставил себя родственниками, подхалимами, завел нужные ему знакомства среди районных и областных работников, и через год его было не узнать — ходил наглый, самоуверенный, с жесткой веселинкой в азиатски темных, узких глазах.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл хӑйне тӗкӗр витӗр куҫ хӗссе илчӗ, урайӗнчен сӑмавара ҫӑмӑллӑн йӑтса сӗтел ҫине лартрӗ, ӑна чӗр ҫиттипе шӑлкаласа илчӗ, Корней ҫаврӑнса пӑхма та ӗлкӗреймерӗ — сӗтел ҫине чей куркисем, ванчӑк сӑмсаллӑ чейник, рафинад тултарнӑ пластмассӑ савӑт тухса ларчӗҫ.

Подмигнув себе в зеркале, она легко подхватила с полу самовар, поставила его на стол, обмахнула фартуком, и не успел Корней оглянуться, как появились чашки, чайник с отбитым носиком, желтая пластмассовая сахарница, полная рафинада.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени формулӑсем ҫырса тултарнӑ пӗрремӗш тетраде интересленсе уҫса тухрӗ, тепӗрне илчӗ, унтан хунарне струпил ҫумне хучӗ те чӗркуҫленсе ларчӗ, ытларах та ытларах хумханса, страницисене хӑвӑрт пӑхса тухма тытӑнчӗ.

Ксения с любопытством перелистала первую тетрадь, исписанную формулами, подняла другую, потом приставила к стропилам фонарик, опустилась на колени и, все более волнуясь, стала быстро просматривать страницы.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӗрлӗармеецсем пӳртре темиҫе кун каялла апатланнӑ пулас: урайне ванчӑк чӳлмек катӑкӗсем, ашне кӑшланӑ чӑх шӑммисем, чӗлӗм тӗпӗсем, хаҫат татӑкӗсем пӑрахса тултарнӑ

Красноармейцы, видимо, несколько дней назад обедали в хате: на полу лежали черепки разбитых корчажек, обглоданные куриные кости, окурки, затоптанные обрывки газет…

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ку Микишка-ҫке ман! — савӑнса кӑшкӑрса ярать ҫие темтепӗр тӑхӑнса тултарнӑ ватӑ хӗрарӑм.

— Да это мой Микишка! — обрадованно вскрикивает распокрытая пожилая баба.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Йӗри-тавралла ним ӑнланмасӑр пӑхкаласа, вӑл япалисене урапа айӗнче шырасшӑнччӗ, анчах шӑп ҫав тӗле килсе тухнӑ батарейӑри ездовойсемпе лавҫӑсем, утсем ҫинчен анса, урапана ун ҫине купаласа тултарнӑ арчасемпе пӗрле ним шеллесе тӑмасӑр тӳнтерсе ячӗҫ, тупӑсене иртме пӗр самантрах ҫул хатӗрлерӗҫ.

Недоумевающе оглянувшись, хотел было поискать под арбой, но соскочившие с лошадей ездовые и номера подошедшей батареи безжалостно опрокинули арбу вместе со стоявшими на ней сундуками, вмиг очистили проход для орудий.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Эсир тата ӑҫта ҫӑва мимине? — ыйтрӗ Прохор килти ӑпӑр-тапӑр япаласене тем ҫӳллӗш чыхса тултарнӑ кӑрман ҫинче ларса пыракан беженец-старикрен.

— Ну, а вас куда нечистая сила несет? — спросил Прохор у одного старика беженца, восседавшего на мажаре, доверху набитой разным скарбом.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Штабра кивелсе кайнӑ машинка шӑкӑртатать, халӑх нумай, чӗлӗм туртса тултарнӑ.

В штабе дребезжала старенькая пишущая машинка, было людно и накурено.

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Выпряжкин, пирус чыхса тултарнӑ сӑран портсигара илсе, пӗр пирус кӑларчӗ те портсигара хӑйӗн кӗсйине чиксе хучӗ.

Выпряжкин взял кожаный походный портсигар, набитый папиросами, достал из него папироску, а портсигар сунул себе в карман.

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Сана чӑн пулни ҫумне темтепӗр хушса суйса тултарнӑ пулас.

— Тебе, видно, больше набрехали, чем на самом деле было.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӑрса хунӑ винтовка штыкӗсем ҫинче апат-ҫимӗҫ тултарнӑ пир хутаҫҫисем сулланса пычӗҫ, ҫил ҫинче ҫеҫенхир юррисем чапӑр шӑрши пек салхуллӑн вӑркӑшса юхрӗҫ, казаксем хушшинчи калаҫу сӳрӗккӗн сӳтӗлсе тӑсӑлчӗ…

На привинченных штыках винтовок болтались холщовые сумочки с харчами, по ветру веялись грустные, как запах чабреца, степные песни, вялый тянулся промеж казаков разговор…

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӗрме тулли ҫын лартса тултарнӑ

Полну тюрьму понасажали людей…

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех