Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑсать (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах та ун пек калаймасть вӑл — хӗрӗн хаяртарах сӑнӗ, унӑн хупса лартнӑ тути, ялан ӗҫлӗн те сиввӗн калаҫни ачашлӑха малтанах аяккалла сирсе янӑ пек пулать, амӑшӗ, ассӑн сывласа илсе, ним каламасӑрах аллине тӑсать те хӑй ӑшӗнче: «Телейсӗр эсӗ…» — тесе шухӑшлать.

Но не решалась — суровое лицо девушки, ее плотно сжатые губы и сухая деловитость речи как бы заранее отталкивали ласку; вздыхая, мать безмолвно жала протянутую ей руку и думала: «Несчастная ты моя…»

VII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Куҫне хӗссе тата окопӑн тӑм стени ҫумне ҫурӑмӗпе таянса ларнӑ та, Фисташкин Архангельск таврашӗнче юрлакан хурлӑхлӑ юрра шӑппӑн тӑсать:

Полузакрыв глаза и прислонившись спиной к глинистой стенке окопа, Фисташкин тихо напевал старинную протяжную архангельскую песню:

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Кулнӑ чухне вӑл куҫне мӑч-мӑч-мӑч хупкалать те тутине малалла тӑсать, ку вара ӑна ҫав тери ӑшӑ кӑмӑллӑ кӑтартать.

Улыбаясь, он быстро моргал глазами и выдвигал вперед губы, что придавало ему очень добродушный вид.

XIV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Пӗр икӗ минут иртсен, Берсенева макӑрни илтӗннӗ пек туйӑнчӗ; вӑл чӳречине уҫса пӑхрӗ, анчах тулта шӑпах-мӗн: таҫта инҫетре ҫеҫ, пӗр-пӗр иртсе ҫӳрекен мужик пулас, Моздок ҫеҫенхирӗ юрра тӑсать.

Минуты две спустя Берсеневу даже почудились рыдания: он встал, отворил окно; всё было тихо; только где-то вдали какой-то, должно быть, проезжий мужичок тянул «Степь моздокскую».

XII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Анчах кашниех шухӑшӗпе пуҫланӑ сӑмаха малалла тӑсать.

Но мысленно каждый продолжал начатый разговор.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Анчах, ӑна-кӑна нимӗн те асӑрхамасӑр, вӑл каллех йӗнер ҫине ларса чарӑннӑ ҫула малалла тӑсать.

Но, не заметив ничего подозрительного, он опускался в седло и продолжал прерванный путь.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Пӑхса тӑрӑр, — малалла тӑсать вӑл, — Америка ҫӗрӗ урлӑ уҫӑлса ҫӳреме тухса каятпӑр, манран ан юлнӑ пултӑр.

— Глядите, — продолжал он, — следуйте за мной в этой прогулке через американский континент.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Пӗри ун патнелле кӗнеке тӑсать, тепри — картинка.

Протягивали ей книжки, картинки.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Пуҫне тӑсать те кӗтсе тӑрать.

Голову вытянет и ждет.

Ӑсан // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 63–66 с.

Вӑл кирлӗ мар ҫӗртенех хӑйӗн сӑмахне вӑрӑма тӑсать, «папаша» сӑмаха каламасӑр хӑварать, пӗрре тата, ун вырӑнне, шӑл витӗр кӑна пулин те, «отец» тесе те ячӗ; хӑйне ытлашши ирӗклӗнтерех тытнипе вӑл кирлинчен чылай ытларах эрех тултарчӗ те, ӑна пӗтӗмпех ӗҫсе ячӗ.

Он без нужды растягивал свою речь, избегал слова «папаша» и даже раз заменил его словом «отец», произнесенным, правда, сквозь зубы; с излишнею развязностью налил себе в стакан гораздо больше вина, чем самому хотелось, и выпил все вино.

IV // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Вӑл кӑшт та тӗк тӑмасть: пӗрре кӗлтунӑ пек пуҫ таять, тепре пӗтӗм пӗвӗпе тӳрленет, чӗрне вӗҫҫӗн те тӑрать; пӗрре аллисене ерипен те сарлакан сарса ярать, тепре вӗсене Муций еннелле тӑсать; такама юнанӑ е тем хушнӑ пек, куҫ харшисене пӗрет, урипе урайне тапать.

Но он не был неподвижен; он только благоговейно кланялся и словно молился, то опять выпрямлялся во весь рост, становился даже на цыпочки, то мерно и широко разводил руками, то настойчиво двигал ими в направлении Муция, и, казалось, грозил или повелевал, хмурил брови и топал ногою.

XII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 64–83 с.

Клавдин ытла ывӑнса ҫитнипе куҫӗсем хупӑнчӗҫ, лампа ҫути патне илӗртӗннӗ ача хӑйӗн имшеркке аллине ҫутӑ еннелле тӑсать.

У Клавдии устало слипались глаза, а ребенок, заинтересовавшись коптилкой, тянулся дряблой ручонкой к огню.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Пӑхать сан ҫине те, кӑпӑшка аллисене тӑсать, чавсисем ҫинче путӑксем… вара вӑрӑммӑн: «Анне», тесе каласа хурать…

Посмотрит на тебя, протянет ручонки — кругленькие, на локтях, ямочки… и протяжно так скажет: «Ма-ма…»

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Хӗрлӗ ҫӳҫлӗ каччӑ баянне хаваслӑн тӑсать, кимӗре ларакан виҫӗ мӑшӑр ҫамрӑксем кӑшкӑрса юрлаҫҫӗ:

Рыжеголовый парень лихо растягивал мехи баяна, а трое ребят и девушки, сидевшие в лодке, громко пели:

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ман атте хамӑр ялтан тухмасӑрах паттӑр, — ман енне пӗр канфетне тӑсать Ленук.

А мой папа герой, хотя всю жизнь живёт в деревне, — Ленка протягивает в мою сторону конфету.

Ҫара тихасем // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 98–104 с.

Вӑл хура кӗрӗкне янӑ, кубанкине куҫ харшисем ҫине антарса лартнӑ, пуҫне чалӑштарнӑ та тӑсать те тӑсать купӑсне.

Он шагал в черном полушубке нараспашку, в сдвинутой на самую бровь кубанке и, склонив набок голову, безжалостно раздирал цветистые мохи гармони.

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Етӗрнере вӑл пӗчӗк суту-илӳ ӗҫӗ пуҫлать, малалла ун ӗҫне асатте, Иван Федорович, тӑсать.

Куҫарса пулӑш

Раҫҫей ӑслайӗнчи ҫут(ӑ) сӑнар // Леонид Атлай. https://chuvash.org/content/5075-%D0%A0% ... D1%80.html

— Эй-эй-эй! — тӑсать Прохор.

— Эге-ге-ге! — распевает Прохор.

XIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Йышӑн, турӑҫӑм, хӑвӑн чурун ӳтне, Соколов Григорий ачана, ӑна ӗмӗр ӗмӗр пӑхса пурӑн! — тӑсать сывпуллашу кӗллине Иван священник.

— Упокой, господи, душу новопреставленного раба твоего, отрока Соколова Григория, и сотвори ему вечную па-а-амять! — вытягивает прощальную молитву священник Иван.

Хир, аслӑ хир // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Аллине тӑсать те — хут.

Потянул он — бумага.

«Халӑх юн тумламӗ» // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех