Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

текех (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫапла пӑхса ларнӑ май Егорушка пальтине шеллесе пӑрахрӗ, — унӑн пальтине те, ӑна хӑйне те таҫта тӗнче ҫине пӗр-пӗччен кӑларса янине аса илсен тата вӗсем ӗнтӗ пальтӑвӗпе пӗрле текех киле таврӑнаймассине ӑнлансан вара чӑтаймарӗ, ӳлесех йӗрсе ячӗ, кӑшт ҫеҫ киҫак ҫинчен ӳкмерӗ.

Поглядев на него, Егорушка почувствовал к нему жалость, вспомнил, что он и пальто — оба брошены на произвол судьбы, что им уж больше не вернуться домой, и зарыдал так, что едва не свалился с кизяка.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Сӑртлӑхсем текех курӑнмаҫҫӗ ӗнтӗ, пур ҫӗрте те, ӑҫта кӑна ан пӑх, вӗҫсӗр-хӗрсӗр хӑмӑр тӳремлӗх кичеммӗн сарӑлса выртать; хӑшпӗр ҫӗрте кӑна Улӑп тӑприсем тӗл пулкалаҫҫӗ, тата ӗнерхи кураксем вӗҫеҫҫӗ.

Холмов уже не было, а всюду, куда ни взглянешь, тянулась без конца бурая, невеселая равнина; кое-где на ней высились небольшие курганы, и летали вчерашние грачи.

IV // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Текех илтес мар тесе, вӑл, юрласа та урисемпе юриех тапӑртаттарса, хӑях патнелле чупса кайрӗ.

Чтобы заглушить песню, он, напевая и стараясь стучать ногами, побежал к осоке.

II // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Дениска, кӑшкӑркаласа, тур лашисене ҫапа-ҫапа илет, Егорушка та текех йӗмест ӗнтӗ, унталла-кунталла лӑпкӑн пӑхса пырать.

Дениска стегал по гнедым и покрикивал, а Егорушка уже не плакал, а равнодушно глядел по сторонам.

I // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Мӗскӗн хӗр текех чӑтса тӑма хал ҫитереймерӗ.

Душевные силы изменили несчастной девушке.

XV. Курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Апла пулсан эппин текех чарса та тӑмастӑп, — терӗ хутне кӗресшӗн пулнӑ тухтӑр.

— Ну, если так, брат, не смею тебя удерживать, — сказал растроганный доктор.

XIV. Чун патӗнчи калаҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Тухтӑр, текех ҫав хурлӑхлӑ истори пирки асӑнар та мар, мӗскӗн Кандовӑн сӑнарне хуратар мар ҫапла асӑнса.

— Доктор, не будем больше говорить об этой печальной истории, чтобы не оскорблять памяти бедного Кандова.

XIV. Чун патӗнчи калаҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫав ҫамрӑк хӗрӗн пурӑнас тенӗ кӑмӑлӗ хӗрсе вӗркесе илчӗ те ытти пур туйӑмне те хупӑрласа илчӗ, текех ӑна вилӗм те кирлӗ мар пулса тӑчӗ, вӑл ҫӑлӑнасшӑн пулчӗ, иртӗхнӗ юн ӗҫенсем хӑйне мӑшкӑл кӑтартасран сыхланса вӑл тарма шут тытрӗ.

Любовь к жизни с непреодолимой силой проснулась в этой молодой девушке, заглушила в ней все другие чувства, сломила всю ее решимость умереть, порожденную отчаянием, Рада бросилась бежать, чтобы спастись от смерти или от той позорной жизни, которую могли бы подарить ей кровожадные сластолюбцы…

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Текех никам та хӑй вырӑнӗнче ларса тӑмарӗ; пурте ура ҫине тӑрса тавраналла хӑра-хӑра пӑхкаларӗҫ.

Никто не мог усидеть на месте; все поднимались на ноги, пугливо озираясь.

XXXV. Ҫапӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

«Пӳртӗнче хупах хуҫин арӑмӗпе пӗчӗк ачисем кӑна пуль» тесе, текех пӑшӑрханса тӑмасӑр Огнянов шаккаса пӑхма шутларӗ.

«В каморке, наверное, только жена корчмаря с малыми детьми», — подумал Огнянов и, поборов страх, решился постучать.

XXXI. Тата тепӗр ӗмӗт // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Чимӗр, итлӗр-ха, енчен сирӗн геройӑр хӑй юратаканне текех куҫран ан пӑхтӑр тесен, эсир ӑна урӑххине ӑсран каяс пек юраттарӑр та, ӗҫӗ те пӗтрӗ…

— Ладно, слушайте: чтобы ваш герой разлюбил ту, которую он любит, заставьте его так же слепо и страстно влюбиться в другую…

XXIII. Эмел // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Текех вара ҫӗмрӗк ӑрӑм умӗнче чӗркуҫленсе тӑрасшӑн та пулмарӗ.

А преклонять колена перед разбитым кумиром он уже не мог.

XVIII. Кандов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кандов итлесе тӑчӗ-тӑчӗ те текех чӑтса тӑрайми пулчӗ.

До сих пор Кандов терпеливо слушал все эти пересуды, но сейчас он перестал владеть собой.

XVII. Хӑлха чикки // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Каҫхине Рада килӗнче текех лараймарӗ, урама тухрӗ.

Вечером она не усидела дома и вышла на улицу.

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Соколов чирлисене сиплес ӗҫрен те йӑлт сивӗнчӗ темелле; чирлӗ ҫынсем патне текех ҫӳреми пулчӗ, ун патне те пыракансем пулмарӗҫ, мӗн тесен те шанчӑкран тухасран хӑрарӗҫ пулмалла.

Свою врачебную практику Соколов совсем забросил; он больше уже не посещал больных, да и к нему никто не ходил из боязни быть заподозренным в неблагонадежности.

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫитменнине тата тӗрӗк влаҫӗсем те текех шанми пулчӗҫ, хулари тӗрӗксем тавӑратпӑрах тесе ҫунма тытӑнчӗҫ.

Пробудилась не только подозрительность властей — местное турецкое население тоже жаждало мести.

I. Бяла Черква // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Текех, ура утайми пулсан та, вӑл пӗртен пӗр хӑй хавалне ҫеҫ шанать.

Одаренный, необычайно сильной волей, он полагался только на нее, надеясь, что она его спасет, даже если мускулы откажутся повиноваться.

XXXIV. Ҫил-тӑман // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

 — Текех вӑрах кӗтмелле мар ӗнтӗ, е хамӑр пӗтерӗпӗр вӗсене, е вӗсем пире хутлатӗҫ.

 — Теперь уже недолго терпеть, а потом либо мы их, либо они нас, и делу конец…

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Шӑннӑ алли-ури ӑшӑнса ҫитрӗ, текех суранӗ те ытла сурман пек туйӑнчӗ.

Замерзшие руки и ноги его согрелись, и рана болела меньше.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ровоама хаджи текех чӑтса тӑраймарӗ: — Ҫухал куҫ умӗнчен! Тухса кай халех, куҫӑм ан курнӑ пултӑр! — тесе кӑшкӑрса ячӗ те вӑл ҫиллине шӑнараймасӑр ҫавӑнтах Радӑна тӗксе кӑларса ячӗ.

Хаджи Ровоама вскипела: — Вон, проклятая! Чтоб ноги твоей у меня больше не было! — закричала она, чуть не задохнувшись от ярости, и вытолкнула Раду за дверь.

XXVI. Чӗнмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех