Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тапса (тĕпĕ: тап) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сӑнчӑрне чӑнкӑртаттарса, йӑвинчен йытӑ тапса сикнӗ, анчах Игнат Савельевич ӑна ярса тытса кӑкарса лартнӑ, унтан, килнӗ ҫынсем ҫине тинкерсе пӑхса, крыльца патне пынӑ.

От будки, лязгая цепью, метнулась собака, но Игнат Савельевич перехватил ее на пути, привязал, потом вернулся к крыльцу, сторожко оглядывая пришедших.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Чӑшӑл-пӑшӑл шыв пӗрхӗмӗ хура пӗренесене пырса ҫапнӑ, ҫулӑм пытанма пуҫланӑ, шӑтӑксем витӗр сайрарах та асӑрханарах пӑхнӑ, тӗтӗмпе шурӑ пӑс ҫӑрарах тапса тухнӑ.

Шипучая струя ударила по черным бревнам, пламя стало прятаться, реже и осторожнее выглядывать через пазы, гуще повалил дым и белый пар.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Костя чейникрен пӗр сыпкӑм ӗҫнӗ, йӳҫӗ эрех унӑн ҫӑварне ҫунтарса илнӗ, унӑн сывлӑшӗ пӳлӗнсе ларнӑ, куҫӗсенчен куҫҫуль тапса тухнӑ, куккӑшӗ ахӑлтатса кулса янӑ та, чейникри сӑмакуна тӑккаласа, сӗтел патнелле танкӑлтатнӑ.

Костя хлебнул из чайника, ему опалило острой горечью рот, он задохнулся до слез, а дядя захохотал и, расплескивая из чайника самогон, пошел к столу.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тусем хушшинчи чӑрсӑр та вылянчӑк юхан шыв Ксенин тӑван ялӗ патӗнче ҫеҫен хир уҫлӑхне тапса тухсан лӑпланма тытӑнать, кунта вара, тайгара кӗрлесе юхнӑ хыҫҫӑн, авӑрсем тӗлӗнче юлашки сап-сарӑ ҫулҫӑсемпе выляса, йӑвашшӑн та шӑппӑн юхать, ун ҫинче шурӑ пӗлӗтсем, хӑмӑр тӗс ҫапнӑ кӗрхи ҫырансем курӑнаҫҫӗ.

Своенравно и диковато игривая в горах, река начинала смиряться, когда вырывалась на степной простор около ее родной деревни, а здесь, после своего таежного разгула, текла покорно и тихо, отражая белые облака, порыжелые осенние берега, играя в омутных водоворотах последними яркими листьями.

26 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анохин ҫамкине тар тапса тухрӗ, вӑл ӗнтӗ ҫав мур шӑтӑкне тупас шанчӑкне те ҫухатрӗ, анчах шӑтӑк сасартӑк каллех ура айне лекнине туйса илчӗ те савӑнса кайрӗ, хӑюллӑнрах та хавасрах калаҫма пуҫларӗ.

На лбу Анохина проступил пот, он уже отчаивался найти злополучное отверстие, но вдруг, снова почувствовав его под подошвой, обрадованно одеревенел и заговорил более уверенно и оживленно.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Районти хыпарсене яланах ыттисенчен маларах пӗлекен ерҫӳллӗ тантӑшӗн сӑмахӗсене Ксюша аран итлесе пӗтернӗ, ирӗксӗрех йӑл кулса сывпуллашнӑ та, унтан лашана ура кӗлипе хырӑмӗнчен тапса, куҫран ҫапакан нӳрлӗ ҫиле хирӗҫ вӗҫтернӗ.

Ксюша еле дослушала досужую подружку, всегда раньше других знавшую все районные новости, нашла в себе силы улыбнуться ей на прощанье, потом ударила каблуками в бока коня и поскакала навстречу сырому, хлеставшему по глазам ветру.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кӳлӗ леш енче, йывӑҫсен картлӑ-картлӑ тӗттӗм тӑррисем ҫийӗн, хӗрлӗ-сарӑ уйӑх ҫӗкленнӗ, таҫта ҫывӑхрах, кӑвакарчӑн пек кӑвӑклатса, ҫӑл куҫӗ тапса тӑнӑ.

За озером, над темными зубцами деревьев, поднималась оранжевая луна, где-то поблизости сочился родник.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӗтлӗх вӑрманта тин ҫеҫ тапса тухнӑ симӗс ҫулҫӑ тӗтри карса тӑнӑ, кӑчкине тӑкакан ҫӳҫесем чӑх чӗпписем пек саррӑн курӑннӑ, ӑшӑнса ҫитнӗ ҫӗр шӑрши тата пӗлтӗр тӑкӑннӑ ҫулҫӑсемпе тирек папкисен тӑкӑскӑ та йӳҫенкӗрех шӑрши кӗнӗ.

Перелесок был окутан дымкой первой сквозной зелени, цыплячьим пушком желтели отцветающие вербы, пахло нагретой землей, палым прошлогодним листом и горьковатой терпкостью тополиных почек.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Темиҫе бандит сценӑ патнелле ыткӑннӑ, анчах Пробатов вӗсенчен маларах ӗлкӗрнӗ — чӳрече хашакне аттипе тапса вирхӗнтернӗ те, аллисене кастарса-юнласа, каҫхи тӗттӗмлӗхе сикнӗ.

Несколько бандитов бросились к сцене, но Пробатов опередил их — ударом сапога вышиб раму и, изрезав в кровь руки, вырвался в ночную темь.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ун ҫамкипе ҫӳлти тути ҫине тар тапса тухрӗ, сулахай пит ҫӑмарти валли юн ҫитмен пек, сылтӑм пит ҫӑмартине кӑна чирлӗ ҫыннӑн кӑшт ҫеҫ палӑракан писевӗ тухрӗ.

На лбу и на верхней губе его проступила испарина, слабый, болезненный румянец пробился лишь на одну правую щеку, словно на левую крови уже не хватило.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пробатов тӳрленсе тӑчӗ те Любушкинӑн хастарлӑх уҫҫӑн тапса тӑракан, ҫилпе кушӑрканӑ хӗрлӗ пичӗ ҫине чунтан савӑнса пӑхса, ун вӑйлӑ аллине хыттӑн чӑмӑртарӗ, — Пробатов шучӗпе, ӗҫре пиҫсе ӳснӗ, хӑйсен хакне пӗлекен ҫынсем яланах ҫавӑн пек хастарлӑхпа уйрӑлса тӑнӑ.

Пробатов выпрямился и пожал по-мужски сильную руку женщины, откровенно любуясь обветренным румяным лицом, полным того открытого, мужественного достоинства, которое, по его мнению, всегда отличало хорошо знающих себе цену людей труда.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Унран лӑпкӑ та шанчӑклӑ вӑй тапса тӑнӑ, вӑл сывӑ та хавас ҫын пулнӑ, — ҫакӑ вара ытти ҫынсене те вӑй парса, хавхалантарса тӑнӑ.

От него исходили спокойная, уверенная сила и то избыточное здоровье и жизнелюбие, которое так ободряюще действует на других людей.

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени, ашшӗ кӗҫех кирлӗ-кирлӗ мар сӑмахсем ытлашши каласа тӑкасран, вӑл хӑйне сиен тунисӗр пуҫне, унӑнне те, райком работникӗнне, — ашшӗне вӗрентме пултараймасть тесе, — ятне ярасран хӑраса, хӑвӑрт ун патне тапса сикрӗ.

Ксения быстро метнулась к отцу, страшась, что он сейчас скажет что-то ненужное, лишнее, что может повредить не только ему самому, но и бросит тень на нее как на работника райкома, не способного повлиять на своего отца.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Мӗн итлемелли пур ӑна! — кӗтмен ҫӗртен мӑшкӑлласа калаҫма пуҫларӗ Дымшаков, — колхозра ӑшӑ чухне вӑл кунта хӗрӗнетчӗ, сивӗсем персе ҫитрӗҫ те акӑ — тапса сикрӗ!

— Да чего его слушать! — неожиданно раздался насмешливый голос Дымшакова, — когда ему было тепло в колхозе, он грелся, а как наступили холода — он дал отсюда деру!

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӑй мӗн тунине хӑй те пӗлмесӗр, Ксени сасартӑк малалла тапса сикрӗ те, темскер кӑшкӑра-кӑшкӑра, аллисене сулла-сулла, машинӑ ҫулне пӳлме чупрӗ.

Не отдавая себе отчета, что она делает, Ксения вдруг рванулась и побежала наперерез машине, что-то крича и размахивая руками.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӗр ҫум курӑкне тӑпӑлтаратӑн — ун хыҫҫӑн тепри тапса тухать — пурне те тасатаймӑн вӗсене!

Один сорняк выдерешь, а за ним другой силу кажет — да разве их всех изведешь?

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Малтан тухса кайнисем яла каялла тапса килӗҫ.

А те, кто раньше уехал, побегут обратно в деревню!

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Эй, турӑ, йышӑнсам мирпе… хӑвӑн чуруна… — унтан хӑрӑлтатса сывлама тапратрӗ, шурӑ мӑйӑхӗ айӗнчен юн тапса тухрӗ.

Господи, прими раба твоего… с миром… — и захрипел, под белыми усами его выскочила кровица.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий, хаяррӑн хиклетсе, утне купарчаран вут пек пӗҫертсе каймалла туртса касрӗ те, лаша пӗтӗм пӗвӗпе чӗтренсе илчӗ, хӑлхине вырттарса, хӑвӑртран хӑвӑрт Дон еннелле тапса сикрӗ.

От удара, обжегшего круп, от дикого гика конь дрогнул всем телом, заложил уши и, все больше набирая скорость, птицей понесся к Дону.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Персе янӑ хыҫҫӑн пӗр лаши айӑкӗ ҫине ҫемҫен тӳнсе каять, тепри ҫавӑнтах сӑрт ҫинелле тапса сикет.

После выстрела одна из лошадей мягко завалилась на бок, другая поскакала в гору.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех