Чӑваш чӗлхи корпусӗ

— Йывӑр ӗҫ! — тет те учитель куҫлӑхӗ ҫийӗн ман ҫинелле пӑхать.

— Тяжелая задача! — говорит учитель и бросает на меня взгляд поверх очков.

Шухӑшне калани // Хӗветӗр Уяр. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 112–113 стр.

Шыв ҫийӗн, сывлӑшра, нимӗҫ пӑрҫи, кукуруза тата шыв хӗрринчи хӑмӑшсен шӑрши сарӑлать.

От полей на берегах, засеянных бобами и пшеницей, и от водорослей с реки шел приятный свежий аромат, речная прохлада обвевала лицо.

Ялти спектакль // Николай Сандров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 53–70 стр.

Тинӗс ҫийӗн ирхи шурӑмпуҫ килет.

Над морем уже занималась ранняя заря.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Вӑл «Леонид Красинӑн» ҫӳллӗ борчӗ ҫийӗн шыва сикме пултаратӑп тесе мухтанчӗ.

Он похвастался, что может прыгнуть в воду с высокого борта «Леонида Красина».

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Тинӗс ҫийӗн, хула ҫинче, Митридат тӑвӗ ҫинче ҫурхи сенкер тӳпе саркаланать.

Голубое весеннее небо выгибалось над морем, над городом, над Митридатом.

Иккӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ниҫта та кунти пек, ял хыҫӗнчи сӑртсем ҫинчи пек, пытанмалла вылямалли лайӑх вырӑн пулман; кунта, мӑнкун тӑпӑрчи пӗҫермелли шӑвӑҫ тирӗк евӗр, шахта ҫийӗн пирамидӑллӑ вышка ҫӳлелле кармашса тӑнӑ.

А сколько уголков для игры в прятки таилось на холмах за поселком, где торчала пирамидальная, похожая на форму для творожной пасхи вышка над стволом шахты, лежали сложенные стенами.

Пӗрремӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Пур тӗрлӗ авалхи легенда тусанӗсем Керчь патӗнчи Митридат тӑвӗ ҫийӗн йӑсӑрланаҫҫӗ.

Прах всевозможных древних легенд курится над горой Митридат, высящейся над Керчью.

Керчьри урам // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

— Ӗҫнӗ ӗнтӗ, — чӑн-чӑннипех хирӗҫлерӗ те Золотухин чӳрече витӗр уйӑхӑн ҫурлине, хула ҫийӗн пит аялта та кичеммӗн ҫакӑнса тӑраканскерне, пӑхса илчӗ.

— Пили уж, — серьезно возразил Золотухин и поглядел в окно на узкий серп месяца, который низко и скучно стоял над городом.

XIX // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Кӗнӗ юлташран пытанас тенӗн, кӗленче-туссем пӗр пӗрчӗ сӑмах кӑлармарӗҫ, шӑп-шӑпӑрт ларчӗҫ, лешӗ хӑйсем ҫийӗн пӗшкӗнсен те-ха, вӗсем, тӗттӗмре чеен кулкаласа, таҫта аяккалла пӑхрӗҫ.

Собутыльники молчали, точно притаившись от вошедшего товарища, и когда он нагибался над ними, они, хитро улыбаясь в темноте, глядели куда-то вниз.

XIX // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Хӑйшӗн те кӗтмен ҫӗртенех пулчӗ темелле, чышкисене пуҫӗ ҫийӗн ҫӗклесе те вӗсемпе юнаса-хӑмсарса, урнӑ евӗрлӗн кӑшкӑрса ячӗ Ромашов:

И почти неожиданно для самого себя, подняв кулаки над головою и потрясая ими, Ромашов закричал бешено:

XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Вӑл тӑчӗ, хӗҫне ҫакса ячӗ те, шинельне хулпуҫ ҫийӗн ывӑтса, пухӑва тухса уттарчӗ.

Он встал, прицепил шашку, накинул шинель на плечи и пошел в собрание.

XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Темӗнле тӑтӑрха, хӑюллӑ хум, хӑй ҫийӗн ҫӑмӑллӑн та пылаккӑн ҫӗклентерсе, йӑтса илчӗ сасартӑк Ромашова.

Какая-то бодрая, смелая волна вдруг подхватила Ромашова, легко и сладко подняв его на себе.

XV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Каҫсенче ҫуртсем ҫуннӑ, ҫил вӗрнӗ, такансем ҫинче хура кӗлеткесем сулкаланса тӑнӑ, вӗсем ҫийӗн ҫӑхансем кӑшкӑрнӑ.

— По ночам горели дома, и дул ветер, и от ветра качались черные тела на виселицах, и над ними кричали вороны.

XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫапах та виҫҫӗмӗш кадриль умӗн вӑл уҫӑлса кайрӗ, залӑ тӑрӑх, конькипе пӑр ҫийӗн ярӑннӑ чухнехи евӗр, шуҫкалакан утӑмсемпе хӑвӑрттӑн вӗҫсе ҫаврӑнчӗ те уйрӑммӑнах хыттӑн евитлерӗ:

Но перед третьей кадрилью он оживился и, пролетая по зале, точно на коньках по льду, быстрыми, скользящими шагами, особенно громко выкрикнул:

IX // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Вӑл сан ҫинчен нимӗн те пӗлмест, сан ҫинчен нихӑҫан та илтеймӗ, куҫӗсем унӑн, хӑвна курмасӑр, сан ҫийӗн шӑваҫҫӗ, анчах эсӗ кунта, юнашарах, ялан ҫунса-тӗлкӗшсе тӑраканскер, яланах, кирек хӑҫан та уншӑн — ҫук, мӗн тума уншӑн — унӑн юнтармӑшӗшӗн, ун упӑшкишӗн, еркӗнӗшӗн, ун юратнӑ пӗчӗк йыттишӗн — пурнӑҫна та, чысна та, мӗн май пуррине пӗтӗмпех-пӗтӗмпех пама хатӗрскер!

Она ничего не знает о тебе, никогда не услышит о тебе, глаза ее скользят по тебе, не видя, но ты тут, подле, всегда обожающий, всегда готовый отдать за нее — нет, зачем за нее — за ее каприз, за ее мужа, за любовника, за ее любимую собачонку — отдать и жизнь, и честь, и все, что только возможно отдать!

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Астӑватни, чунӑм, ҫак ҫырма ҫийӗн Мӑн лӑсӑллӑччӗ йӑмра, Эс мана вут-хӗм чуппуна парнелеттӗн, Эп те юлман парӑмра.

Помнишь ли, милая, ветки могучие Ивы над этой рекой, Ты мне дарила лобзания жгучие, Их разделял я с тобой.

III // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Вулкан ҫийӗн, бирюзапа аквамарин евӗр симӗсленсе, ҫурхи каҫӑн йӑп-йӑваш тӳпи ҫӳлелле купол пеклӗн мӑкӑрӑлса ҫӗкленнӗччӗ.

А над вулканом поднималось куполом вверх, зеленея бирюзой и аквамарином, кроткое вечернее весеннее небо.

II // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Кимӗ шыв ҫийӗн хӑвӑрт ишсе кайрӗ.

Лодка быстро неслась по воде.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Вӑл мана шыв ҫийӗн ахаль чухнехинчен мӑкрӑларах тӑнӑн курӑнчӗ.

Мне показалось, что он выступает над водой больше обыкновенного.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Пӑшал пенӗ-пеменех вӑрман ҫийӗн пӗлӗт пек кайӑк-кӗшӗк ҫӗкленчӗ.

Не успел я выстрелить, как над лесом взвилась туча птиц.

Улттӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.