Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

урайне (тĕпĕ: урай) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Акшар шӗвекӗ сирпӗннипе вараланса пӗтнӗ пӗчӗк электролампочкӑ пушӑ стенасене тата кивӗ хаҫатсемпе хут таткисем сарнӑ урайне тӗксӗммӗн ҫутатнӑ.

Маленькая, забрызганная известью электрическая лампочка скупо освещала пустые стены и пол, застланный старыми газетами и обрывками бумаг.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл темӗнле кӗнекесене урайне ӳкерсе, юлашкинчен ҫутӑ ҫутма тавҫӑрса илчӗ те сӗтел ҫинчи лампӑн кнопкине пусрӗ.

Свалив на пол какие-то книги, он наконец догадался зажечь свет и нажал кнопку настольной лампы.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вут кӗрлесе кайрӗ, алӑкӑн ҫаврака шӑтӑкӗсем витӗр урайне ылтӑн пӑнчӑсем ӳкрӗҫ.

Загудело пламя, и сквозь круглые отверстия в дверце упали на пол золотые шпаки.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл, уксахлакаласа, темиҫе утӑм турӗ те, туратлӑ туя ҫине таянса, сулахай урине урайне пусмасӑр чарӑнса тӑчӗ.

Прихрамывая, тот сделал несколько шагов и остановился, опираясь на суковатую палку, держа на весу левую ногу.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пробатов, кулкаласа, ҫул ҫӳрекен чӑматан умне чӗркуҫленсе ларчӗ, унтан хутпа чӗркенӗ тӗрке кӑларчӗ те, сӑрланӑ урайне ун аллинчен пиҫсе ҫитнӗ чие ҫырли тӗслӗ, пас тытнӑ евӗрлӗ пурҫӑн йӑшӑртатса ӳкрӗ.

Посмеиваясь, Пробатов опустился па колени перед своим дорожным чемоданом, вынул оттуда бумажный сверток, и из рук его скользнул на крашеный пол вишнево-темный, будто охваченный сизоватым инеем, тяжелый шелк.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Нимӗн йӗрки те ҫук, урайне хӗвел ҫаврӑнӑш хуппи сурса тултараҫҫӗ, акӑш-макӑш усал сӑмахсем каласа вӑрҫаҫҫӗ, тепӗр чухне пӗр-пӗринпе ҫапӑҫса та илеҫҫӗ, пит-куҫа ватса пӗтереҫҫӗ.

Порядка никакого, пол семечками заплюют, ругань до потолка, а то и сцепятся кто друг с другом, морду расквасят.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мишка урайне чӗркуҫленсе тӑчӗ.

Мишка стал на колени.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗрлӗармеецсем пӳртре темиҫе кун каялла апатланнӑ пулас: урайне ванчӑк чӳлмек катӑкӗсем, ашне кӑшланӑ чӑх шӑммисем, чӗлӗм тӗпӗсем, хаҫат татӑкӗсем пӑрахса тултарнӑ…

Красноармейцы, видимо, несколько дней назад обедали в хате: на полу лежали черепки разбитых корчажек, обглоданные куриные кости, окурки, затоптанные обрывки газет…

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӗтесре Рябчиков, тӑрмаланчӑк пуҫне сак ҫинчен уснӑ та, аллипе пылчӑклӑ урайне чӗрмелесе, хурлӑхлӑн шӑрантарать:

А в углу, свесив с лавки взлохмаченную голову, чертя рукой по загрязненному полу, Рябчиков жалобно выводил:

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хыттӑн мекеклетсе, путек кӗрӗк ҫинчен урайне сикрӗ те, Григорий патне пырса, кӑштӑрка та ӑшӑ пӗчӗк чӗлхипе вӑрахчен унӑн аллине ҫулласа тӑчӗ.

Пронзительно мекекекнув, козленок скакнул с шубы, потом подошел и долго лизал руку Григория крохотным шершавым и теплым язычком.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мишка шуралса кайрӗ, аллинчи чикарккине урайне ӳкерчӗ.

Мишка побелел, выронил папиросу.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хирӗҫ мӗн те пулин хуравласа калас вырӑнне Лукинична пуҫӗпе ҫӗр урайне ҫапӑнчӗ, вилнӗ упӑшкишӗн шӑппӑн ӑша кайнӑ сасӑпа хӳхлесе йӗрсе ячӗ:

Вместо ответа Лукинична стукнулась головой о земляной пол, глухо, надорванно заголосила по мертвому:

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тытӑнса кайрӗ вара Дарья янкӑсланма, капӑр чӗнтӗр вӗҫӗпе ҫӗр урайне сӗртӗнсе ҫӳреме.

И пошла Дарья щеголять, заметать голландским кружевом земляной пол.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мелеховсем патне тин кӑна Христоня килсе кӗчӗ, урайне кукленсе, чӗлӗм ӗмсе ячӗ.

К Мелеховым только что пришел Христоня, сел на корточки, покурил.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шӑрпӑк ҫутинче урайне тӑрса ларнӑ Александрӑн пит-куҫӗ, сарлака сӑмсипе пирус хыпнӑ сӑнарӗ курӑнса кайрӗ.

Спичка осветила лицо привставшего Александра, широкий обод носа, рот, присосавшийся к папироске.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗрлӗармеецсем курница урайне шинельсем сарчӗҫ.

Красноармейцы постелили себе в горнице на полу.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӳртре ӑнланмалла мар тӗрмешӳ пырать иккен: Петро ҫул ҫине хатӗрленӗ ҫыхӑсене ҫилӗллӗн турта-турта ҫурать, шалаварсене, мундирсене, хӗрарӑмсем уявсенче тӑхӑнакан кӗпе-тумтире тӳрех урайне тыта-тыта ҫапать.

В курене творилось чудное: Петро ожесточенно расшматовывал узлы, приготовленные в отступ, выкидывал прямо на пол шаровары, мундиры, праздничные бабьи наряды.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл, чылайранпа турта хушшинче пулса курман ӑйӑр пек, урисемпе урайне тапа-тапа тапӑртатма тытӑнчӗ, кӑмака умӗнче выртакан качака путеккинчен темле кӑна такӑнса ӳкмерӗ.

Он, как стоялый жеребец, затопал ногами, чуть не упал, споткнувшись о лежавшего у печки козленка.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хуҫисем тӗреклӗ пурӑннӑ курӑнать: урайне сӑрланӑ, венски пукансем лартса тухнӑ, тӗкӗр пур, стенасем ҫумӗнче служивӑйсен ахаль сӑнӳкерчӗкӗсем, вӗренекенӗн хура рамкӑна вырнаҫтарнӑ мухтав хучӗ ҫакӑнса тӑраҫҫӗ.

Хозяева, видно, жили ядрено: полы крашены, стулья венские, зеркало, по стенам обычные фотографии служивых и ученический похвальный лист в черной рамке.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шапкин ҫӗрелле, урайне ҫитиех пӗшкӗннӗ те Суворова ним пытармасӑр каласа панӑ.

Опустил Шапкин голову низко-низко, к самому полу, и во всем признался Суворову.

Медаль // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех