Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тытӑнать (тĕпĕ: тытӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Житомир патӗнче утлӑ ҫар саланса, хӗрсе кайнӑ лашасене нимӗн чармасӑр, хӗвел ҫинче хӗҫсене йӑлтӑртаттарма тытӑнать.

Развернулись веером у Житомира, не осаживая горячих коней, заискрились на солнце серебряным блеском сабель.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Тупӑн хура ҫӑварӗ ҫилӗллӗн те хӑрушшӑн кахлатма тытӑнать.

Черная пасть орудия злобно и страшно кашляла.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Тавралӑх тӳрех ҫуталса каять, ҫӗр пӑсланса сывлама пуҫлать, кайӑксем юрласа яраҫҫӗ, курӑк ешерме тытӑнать, чечексем ҫурӑлаҫҫӗ.

И сразу всё вокруг светло стало, радостно, птицы запели, земля задышала, трава зазеленела, цветы распустились,

Юрӑпи // Галина Матвеева. Суслин, Д. Ю. Юрӑпи: этнографи юмахӗ: [кӗҫӗн ҫулхи шкул ачисем валли] / Дмитрий Суслин. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2014. — 64 с.

Тӑнлӑ-пуҫлӑ ача ҫакӑн хыҫҫӑн Эдексейпе Кӗтернене тата та вӑйлӑрах юратма тытӑнать.

Куҫарса пулӑш

Эпилок // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Яштах ҫӗклет пуҫне Ҫеруш, мӑнаҫлӑн утма тытӑнать кӑна «купцасем» хапха умне ҫитсе те тӑраҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Ял ҫыннин хӗрӳ ӗҫӗсем ҫуркуннерен тытӑнаҫҫӗ те мӗн кӗркуннечченех пыраҫҫӗ: ҫур аки вӗҫленет, утӑҫи тытӑнать, сывлӑш ҫавӑрса илет хресчен, тыр-пул пухма тухать, каярахпа сахӑр кӑшманне, ҫӗр улмине кӑлармалла.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Арҫын ачасем клайла вылянӑ чух хӗрпӗрчи вӗсем ҫине ӑмсанса пӑхса тӑрать, кам та пулсан шара тӗксе пыракан ачана юри такӑнтарса ӳкерсен пӗчӗк Ҫинук самантрах лаптӑка сиксе тухать те ҫинҫе сассипе янрашма тытӑнать:

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Ҫак хурҫӑпа тимӗр ӗрнешки пӗр кӗмсӗртетмесӗр-тумасӑр, меллӗн тапранса каять те ерипен-ерипен хӑвӑртлӑхне ӳстерме тытӑнать.

Ровно, без толчков, без лязга вся эта броневая громада трогается и плавно набирает скорость.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Лешӗ вара, ырӑ кӑмӑллӑ юлташӗсенчен хӑтӑлас тесе, туйипе ҫапкаланма тытӑнать.

И этой палкой он должен был вслепую отбиваться от добрых собратий своих.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Йытӑ вӗрме чарӑннине илтсен, мулкачӑн пӗчӗкҫӗ чӗри хытӑ тапма тытӑнать, — йытӑ «тӑрӑннӑ», урӑхла каласан, ниҫталла кайма пӗлмест, вӑл пырса тӑрӑннӑ ҫӗрте пӗр сасӑсӑр йӗри-тавра ҫаврӑнса ҫӳреме тытӑннӑ.

И как же, значит, бьется сердчишко у зайчишки, когда он слышит — лай собаки прекратился, собака скололась и начала делать у места скола молча свой страшный круг…

XI // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Акӑ ӗнтӗ каҫ пулма тытӑнать, сывлӑш та, пӗтӗм тавра та сулхӑнланать.

Вот уже начинает вечереть, и воздух и все кругом охлаждается.

IX // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Вара шӑллӗ хӑяр ҫумлама, е кашмана кӑпкалатса ҫемҫетме, е ҫӗрулми лартма тытӑнать.

И брат тоже начинает полоть огурцы, или свеклу мотыжить, или картошку сажать.

I // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Хирӗҫекен шӑллӗне ҫапла асаплантарнӑ хыҫҫӑн, Настя ӑна пуҫӗнчен ҫупӑрлама тытӑнать.

Так, помучив строптивого брата, Настя оглаживает его по затылку.

I // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Ун пек чухне вара «Кӗске турта» ҫиленме, хирӗҫме тытӑнать, сӑмсине каҫӑртать те: — Акӑ тата! — тесе кӑшкӑрса ярать.

Тогда Мужичок в мешочке начинает злиться и хорохориться и всегда говорит, задрав нос: — Вот еще!

I // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Ҫын хӑйне валли хурӑн хуппи сӗвсе илсен, вӑл каснӑ тӗлтен пӗтӗрӗнме тытӑнать.

Когда человек вырежет себе кусок берёсты на берёзе, остальная берёста около пореза начинает свёртываться в трубочку.

Хурӑн хуппи пуракӗ // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 94 с.

Вара Курак Пике вӗсем ҫине шанмасӑр пӑхнӑ пек пӑхма тытӑнать.

Тогда Пиковая Дама начинает поглядывать в их сторону, как нам кажется, с некоторой долей подозрения.

Юпа ҫинче ларакан чӑхӑ // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 21–22 с.

Аркадий вара, унӑн ҫывӑхӗнче пулма тӗл килнӗшӗн савӑнса, унӑн куҫӗсене, хӳхӗм ҫамкине, мӗнпур ырӑ та чаплӑ ӑслӑ пит-куҫне пӑхса, каллех пакӑлтатма тытӑнать.

А Аркадий опять принимался болтать, весь проникнутый счастием находиться в ее близости, говорить с ней, глядя в ее глаза, в ее прекрасный лоб, во все ее милое, важное и умное лицо.

XIV // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Вӑл кӗнекесем вулама тытӑнать.

Она бросилась на книги.

VIII // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Вӑл ӗлӗкхиллех ним ҫукран савӑнса ӳкет, ним ҫукранах сасартӑк хуйхӑрма тытӑнать.

Он так же ненужно восторгался и так же внезапно падал духом.

XXII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Сӗтел хушшинче ларакан пӗр-пӗр господин аллипе темле кирлӗ-кирлӗ мара та тытнӑ пулӗ, хӑй вара ҫӑкӑр илет те тытӑнать ӑна ҫемҫетме, унтан сана чӗнсе илет те ҫав йӑвана ҫӑвара хыптарать.

Какой-нибудь сидящий за столом господин, который в руках своих держал всякую дрянь, начнет мять этими руками хлеб, подзовет тебя и сунет тебе в зубы шарик.

Ухмаха ернӗ ҫын ҫырса пынисем // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 75–95 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех