Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

курӑнакан сăмах пирĕн базăра пур.
курӑнакан (тĕпĕ: курӑнакан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Акӑ тата вӑрманта такам йынӑшма тытӑнчӗ, куҫа курӑнакан виле евӗр йынӑшать вӑл, лешӗ хӑй чӗринче мӗн пуррине каласа парасшӑн, анчах хӑйне ӑнланакансене тупаймасть, ҫавӑнпа масарта лӑпкӑн выртаймасть вӑл, ҫӗрӗ-ҫӗрӗпе йынӑшса ҫӳрет.

Потом в лесу кто-то застонал, вроде того как стонет привидение, когда оно хочет рассказать, что у него на душе, и не может добиться, чтобы его поняли, и ему не лежится спокойно в могиле, вот оно скитается по ночам и тоскует.

Пӗрремӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Чайка пӗр вырӑнта ҫаврӑнкаларӗ, ҫунаттисене хӗстерчӗ, унтан, персе ӳкернӗ пекех, мӗскӗннӗн ҫухӑрса, таҫта, хуран курӑнакан карап тепӗр енне вӗҫсе анчӗ.

Чайка закружилась на месте, сложила крылья — и, как подстреленная, с жалобным криком пала куда-то далеко за темный корабль.

XXXIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Кӑнтӑр тӗлӗнче те тӗксӗммӗн, хаяррӑн курӑнакан Царихцино замокӗн ишӗлчӗкӗ патне экипажсем ҫитсе чарӑннӑ вӑхӑтра хӗвел ҫӳле хӑпарнӑччӗ ӗнтӗ.

Солнце уже высоко стояло на безоблачной лазури, когда экипажи подкатили к развалинам Царицынского замка, мрачным и грозным даже в полдень.

XV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Унӑн пӗтӗм ӳт-пӗвӗнче, тимлӗ те пӑртак шиклӗрех курӑнакан сӑн-питӗнче, улшӑнса тӑракан таса куҫӗсенче, ирӗксӗртен кулнӑ пек кулнинче, лӑпкӑ та пӗр тикӗс мар сассинче темле ҫилӗллӗ кӑмӑл, электричествӑлла хӗм, сасартӑк килсе тухакан темле васкавлӑх палӑрать, пӗр сӑмахпа каласан, пурне те килӗшсех кайман тата хӑшпӗрисене шиклентерекен паллӑ пур.

Во всем ее существе, в выражении лица, внимательном и немного пугливом, в ясном, но изменчивом взоре, в улыбке, как будто напряженной, в голосе, тихом и неровном, было что-то нервическое, электрическое, что-то порывистое и торопливое, словом что-то такое, что не могло всем нравиться, что даже отталкивало иных.

VI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Унтан сасартӑк пысӑк йывӑҫсен мӗлки айӗнчен ун умне тӑрмаланнӑ ҫӳҫлӗ, уйӑх ҫутине пула кӑвакарса кайнӑ пек курӑнакан ҫӗлӗксӗр Шубин сиксе тухрӗ.

И вдруг перед ним, из черного круга тени, падавшей от большого дерева, без шапки на растрепанных волосах, весь бледный при свете луны, вынырнул Шубин.

V // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ҫитрӗ те, украинецсемпе вырӑссен улӑм витнӗ пӳрчӗсем ҫуннӑ чух чаплӑ ҫуртсемпе газонсем умне тӑрса тӗрлӗрен сӑнӳкерчӗксем ӳкерттерекен, бензоколонкӑсемпе автобус чарӑнмалли вырӑнсене акӑш-макӑш илемлетекен, сӑра ӗҫекен, ҫатра йывӑҫсене касса тикӗслекен, унтан, автомат тытса, инҫетри Хӗвелтухӑҫ фронтне ҫитсе мирлӗ ялсене ҫунтаракан, вӗлерекен, аркатакан, пусмӑрлакан, унтан каллех ҫунтаракан, пере-пере пӑрахакан, асаплантаракан этемсем чӗртсе янӑ вӑрҫӑ вутне ҫак ҫуласа тасатнӑ евӗр, якатса тирпейленӗ евӗр курӑнакан тӑнӑҫ ҫӗр ҫине каялла илсе килчӗ.

Пришла и неумолимо принесла то, что было порождено на этой благополучной, вылизанной, приглаженной земле теми, кто фотографировался на фоне домиков и газончиков, когда горели украинские и русские избы, крытые соломой, теми, кто раскрашивал бензоколонки и автобусные остановки, пил пиво и подстригал кустарники, а затем с автоматом в руках шел на далекий Восточный фронт — и жег, стрелял, пытал, взрывал, унижал, насиловал и опять жег, стрелял, пытал…

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Пӗрре пӑхнипех витӗр курӑнакан ҫын вӑл пит интереслех те мар пулӗ.

Люди, ясные с первого взгляда, наверное, не так интересны.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Хутпа хӗреслесе ҫыпӑҫтарнӑ таса мар чӳрече те, ун витӗр курӑнакан тӗксӗм картиш те, унти путӑк-шӑтӑк стеналлӑ, казарма евӗрлӗ ҫуртсем те, иккӗмӗш уйӑх ӗнтӗ юсанма пӗлмен гипслӑ ура та — пурте…

И мутное окошко с бумажными крестами, за которым я с утра до вечера видел серый двор, окруженный облезлыми стенами казарменной архитектуры домов, и моя собственная нога в гипсе, которая никак не хотела срастаться вот уже второй месяц.

1943-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Батальон командирӗ — пирӗн хушӑри пӗртен-пӗр шинеллӗ, тин кӑна Военторг магазинӗнчен илсе тӑхӑннӑ пек курӑнакан вӗр-ҫӗнӗ карттуслӑ этем — команда пачӗ: — Пилӗк минут перекур! Кайран вӑхӑт пулмасть… — терӗ.

Командир батальона — единственный среди нас в шинели и франтоватой, словно только что приобретенной в магазине Военторга, фуражке с черным околышем — дал команду: — Пять минут перекур! Потом будет некогда…

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Эпир тутӑхнӑ евӗр курӑнакан вараланчӑк ҫулҫӑ-курӑкпа витӗннӗ ҫӗре хӗрсех чаватпӑр.

Мы с еще большим усердием долбили лопатами землю, покрытую грязной ржавой листвой и травой.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Пӑчӑ вагонра пачах ларас килмест, кӑвак инҫет хӗрринче курӑнакан вӑрмансемпе хирсем, улӑхсемпе ҫарансем хӑйсем патнелле илӗртеҫҫӗ.

Из душного вагона тянуло туда, вдаль: в эти поля, и травы, и леса у самого горизонта.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Унта тӗлӗнмелле япаласем пур манӑн: моржӑн асав шӑлӗсем — иккӗ, яшка турилкки пысӑкӑш рак хуранӗ — тинӗс шавӗпе шавлаканскер, ӗнер ҫеҫ пӗҫернӗ тӗлӗнмелле пысӑк, хӗрлӗ те йӗпленчӗк, тинӗс усалӗ пек курӑнакан краб, Ҫурҫӗрпе Инҫет Хӗвелтухӑҫӗнче кӑна сутакан ҫур литр спирт, пралук чӗрки пек кӑшӑлласа чӗркенӗ женьшень тымарӗ, темиҫе банка краб консерви…

А в нем лежали удивительные вещи: два огромных моржовых клыка; гудящая раковина величиной с суповую тарелку; могучий краб, лишь вчера вечером сваренный — красный, колючий, похожий на морское чудовище; пол-литра настоящего спирта, продающегося только на Севере да на Дальнем Востоке; свернутый в круг, как проволока, корень женьшеня и несколько банок крабовых консервов.

1961-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ҫак сӑмахсем хыҫҫӑн боцман пулнӑ ҫын хӗвеланӑҫӗнче курӑнакан ҫыран еннелле ҫавӑрӑнчӗ.

С этими словами бывший боцман повернулся к берегу, видневшемуся на западе.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӗсен тӗксӗмрех тӗслӗ курӑнакан тӑррисем шӗвӗр вӗҫлӗ конус пек лараҫҫӗ.

Их тёмные кроны имели форму остроконечного конуса.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Асӑрхавлӑрах пулас тесе, вӗсем пӗр ҫӗре чӑмӑртанса пычӗҫ, карабинӗсене лайӑх авӑрласа тытрӗҫ, хӗвелтухӑҫӗнчен курӑнакан аякри сӑртлӑ айлӑм ҫинчен куҫӗсене те илмерӗҫ.

Из осторожности они шли тесной кучкой, держа наготове заряженные карабины и пристально всматриваясь в даль, в холмистую равнину, лежавшую на востоке.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Каҫ тӗттӗмлӗхӗ часах ҫаралса ҫитрӗ, вара хӗвелтухӑҫӗнче курӑнакан ҫӗрпе хӗвеланӑҫенчи карап вуҫех курӑнми пулчӗҫ.

Сумерки быстро сгустились в ночь, и скоро и земля на востоке и корабль на западе окутались её непроницаемой пеленой.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Ав ҫавӑнта, — терӗ Элен, пӗр миль аяккарах курӑнакан хура пӑнчӑ ҫине кӑтартса.

— Вот той, — оказала Элен, указывая пальцем на чёрную точку, видневшуюся в миле расстояния.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Унӑн юлташӗсем, вӑл кӑшкӑрнипе вӑранса, палуба ҫине пуҫтарӑнса ҫитрӗҫ те, горизонтра аванах курӑнакан ҫыран ҫине пӗр чӗнмесӗр пӑхма пуҫларӗҫ.

Его товарищи, проснувшиеся от этого возгласа, все собрались на палубе и молча разглядывали берег, ясно видимый теперь на горизонте.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Кӑвакӑн курӑнакан тӳпе хура пӗлӗтсемпе хупланнӑ.

Небо было закрыто иссиня-чёрными тучами.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӑл вара Аркату бухтинчен (бухтине ҫавӑнтанпа ҫапла ят панӑ) тухса кайнӑ, ҫурҫӗрелле Ика-на-Маорин ҫурҫӗр енчи вӗҫӗ курӑнакан пуличчен хӑпарнӑ, вара январӗн 5-мӗшӗнче якӑр ҫине тӑнӑ.

Он вышел из бухты, получившей с тех пор название бухты Разгрома, поднялся к северу и 5 января стал на якорь в виду северной оконечности Ика-на-Маори.

Иккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех