Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хаяррӑн сăмах пирĕн базăра пур.
хаяррӑн (тĕпĕ: хаяррӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Переҫҫӗ ҫеҫ мар, кӑшкӑраҫҫӗ те — хаяррӑн та, хавассӑн та.

И не только стреляла, а и кричала — дико, восторженно.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Унтан сасартӑк хӗрсе кайрӗ: — Пӗлетӗр-и эсир… — терӗ вӑл, анчах пулӗнчӗ те, темӗнле халичченхилле мар кӳренӳллӗн, хаяррӑн каларӗ:

И вдруг закипятился: — А знаете ли вы… — но осекся и сказал с досадой и несвойственной грубостью:

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Выртӑр! — хаяррӑн кӑшкӑрса ячӗ Соколов ҫак вӑхӑтра, эпир унчченех ҫӗр ҫумне лӑпчӑннине пӑхмасӑр.

— Ложись! — дико закричал Соколов, когда мы уже лежали, прижавшись к земле и ничего не видя.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Фанерсемпе е хура каркӑҫсемпе хулласа хунӑ виткӗҫсем витӗр хаяррӑн пӑхать вӑл.

И смотрел прикрытыми глазами зашторенных и просто забитых фанерой окон.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Унччен те пулмарӗ, ялтӑрр! ҫуталса илчӗ те, хаяррӑн шӑхӑрса килсе, пирӗн умрах, ҫӗр кисретсе, снаряд хаплатрӗ!

Вспышка, удар, вой, и перед нами, сотрясая землю, ударил снаряд.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Унччен те пулмарӗ, темскер хаяррӑн шӑхӑрса анни, ҫывӑхрах кӗмсӗртетни хупласа хучӗ.

И вдруг отвратительный вой и грохот совсем близко.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Эсир пурте ыран ҫутӑласпа вилетӗр! — тесе хаяррӑн кӑшкӑрса ячӗ Каи-Куму.

Каи-Куму вскричал: — Вы все умрёте завтра на рассвете!

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Ах, Тогонга тыткӑнра пулман пулсан! — тесе ассӑн сывларӗ Каи-Куму, европеецсем ҫине хаяррӑн пӑхса.

— Ах, если бы Тогонга не был в плену! — вздохнул Каи-Куму, свирепо глядя на европейцев.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Мэри! — тесе хаяррӑн кӑшкӑрса ячӗ ҫамрӑк ҫын.

— Мэри! — отчаянно вскрикнул молодой человек.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫӑварне чалӑштарса вӑл хаяррӑн кулса илчӗ.

Злая улыбка скривила его рот.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Англин ӗмӗтсӗр ҫыннисемпе вӗсем хаяррӑн кӗрешеҫҫӗ, вӗсене тӑтӑшах ҫӗнтерсе илсе нихӑҫан та вилнӗ тӑшмана ҫимесӗр хӑвармаҫҫӗ.

Они ожесточённо борются с английскими захватчиками, часто побеждают их и всегда… поедают убитых врагов.

Улттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Анчах, пуринчен те ытларах вӗсем хӑйсене усал тунишӗн тавӑрнӑ, мӗншӗн тесен вӗсем европеецсем хӑйсене хаяррӑн килсе ҫӗмӗрнисене тӳсме пултарайман.

Но чаще всего они только мстили европейцам за предательские нападение и жестокость.

Иккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Кунта та комсомолецсем стихийӑна хирӗҫ тӑрса, канмасӑр, ҫывӑрмасӑр икӗ тавлӑк хаяррӑн ҫапӑҫса, ҫӗмӗрсе тухнӑ стихийӑна тепӗр хут хурҫӑ хумӗсем хыҫне хӑваласа кӗртеҫҫӗ.

И снова комса бросилась навстречу стихии и после яростной двухдневной схватки без сна и отдыха загнала прорвавшуюся стихию обратно за стальные препоны.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ҫак самантра, шӑп эстрада патӗнчи малти ӗретрен, такам ура ҫине тӑрса, хаяррӑн кӑшкӑрса ячӗ:

В этот момент в переднем ряду, у самой эстрады, кто-то поднялся и яростно крикнул:

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Урамра хӗрарӑмсем ӳлеме пуҫларӗҫ, стариксем хаяррӑн кӑшкӑрса ячӗҫ.

На улице поднялся женский вой, яростно закричали старики.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Вӑл, пысӑк та вӑйлӑ ҫын, сивӗрех сӑн-питлӗскер тата час-часах хаяррӑн пӑхаканскер, вӑтӑр пилӗк ҫулта пекех туйӑнать.

Он, большой и сильный человек, суровый и подчас грозный, выглядит тридцатипятилетним.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Павел юра сарлака йывӑҫ кӗреҫепе хыра-хыра илсе, хаяррӑн ывӑта-ывӑта ярать, хӑй вӑл начарланнӑ, куҫӗсем хӑпарса тухнӑ.

Худой, с воспаленными глазами, Павел яростно взметывал широкой деревянной лопатой, сгребая снег.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Станцирен тӑватӑ километр ҫурӑра кӗреҫесем ҫӗре хаяррӑн кышлама тытӑнчӗҫ.

В четырех с половиной километрах от станции яростно вгрызались в землю лопаты.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Хӗрарӑмсем, пуринчен те ытла карчӑксем, кӗрешӳри ҫынсене хӗтӗртсе тӑраҫҫӗ, суя вилесем ҫине сиксе ӳксе вӗсене хаяррӑн лутӑрканӑ пек тӑваҫҫӗ.

Женщины, преимущественно старухи, подстрекали бойцов, набрасывались на мнимые трупы и делали вид, что терзают их.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫак самантра хаяррӑн шартлатнӑ сасӑ тӑвӑл шавне хупларӗ.

Вдруг пронзительный свист заглушил шум урагана.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех