Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӳснӗ (тĕпĕ: ӳс) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пробатов тӳрленсе тӑчӗ те Любушкинӑн хастарлӑх уҫҫӑн тапса тӑракан, ҫилпе кушӑрканӑ хӗрлӗ пичӗ ҫине чунтан савӑнса пӑхса, ун вӑйлӑ аллине хыттӑн чӑмӑртарӗ, — Пробатов шучӗпе, ӗҫре пиҫсе ӳснӗ, хӑйсен хакне пӗлекен ҫынсем яланах ҫавӑн пек хастарлӑхпа уйрӑлса тӑнӑ.

Пробатов выпрямился и пожал по-мужски сильную руку женщины, откровенно любуясь обветренным румяным лицом, полным того открытого, мужественного достоинства, которое, по его мнению, всегда отличало хорошо знающих себе цену людей труда.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тахҫан ача чух вӑл виҫӗ тирек патӗнче ҫунат шӑтса ӗлкӗреймен кайӑк кӑвакал чӗпписем хыҫҫӑн лачака тӑрӑх чупатчӗ, кӑвак шуҫӑмпа тытӑнса каҫ пуличчен Ҫавра кӳлӗре хура карас тытатчӗ… инҫех те мар, ката аяккинчерехре, ҫатракаланса ӳснӗ пӗр-пӗччен ватӑ палан тӗмӗ пурччӗ.

Около трех тополей мальчишкой когда-то гонялся по музгочке за выводком еще нелетных диких утят, в Круглом озере с зари до вечера ловил линей, а неподалеку — шатристое деревцо калины, оно стоит на отшибе, одинокое и старое.

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӗсем ҫӑра курӑк хушшинче каҫ тӗттӗмӗччен выртрӗҫ те унтан тин вӑрманалла чупрӗҫ, каялла ҫаврӑнса пӑхмӑсӑрах ҫурҫӗре, йӑвӑ ӳснӗ ҫирӗксемпе хурӑнсен чӑтлӑхӗ тараватлӑн илӗртекен ҫырма-ҫатраллӑ ката варрине ҫитсе ӳкме хыпаланчӗҫ.

Они лежали в густой траве до сумерек и только тогда на рысях уходили к лесу, без оглядки спешили на север, в ендовы, гостеприимно манившие густейшей зарослью ольшаника и берез.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Йывӑҫсемпе ҫӳллӗ ӳснӗ ҫӳҫе тӗмӗсем казаксене хӗрлӗармеецсен сӑнавҫисем асӑрхасран шанчӑклӑн хӳтӗлеҫҫӗ.

Деревья и высокий белотал надежно укрывали от красноармейских наблюдателей.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Манӑн Дон хӗрринче ӳснӗ казаксем сахал, ҫавна асту.

— У меня ить обдонцев мало, имей в виду.

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Паллах, эпӗ ӑна-кӑна вӗренсе ӳснӗ ҫын мар, наукӑсене юнкерсен шкулӗсенче вӗренмен, тен, ҫавӑнпа-и кирлӗ пек кала пӗлмерӗм пулӗ.

Я, конечно, воспитаниев не получал особых таких, в юнкерских школах не проходил наук и, может, не так объяснялся.

LII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хутор йӑвӑ ӳснӗ ҫирӗк чӑтлӑхӗ варринче, ушах шурлӑхлӑ вырӑнта ларать.

Хутор тонул в густейшей заросли ольшаника, в мочажинной, топкой местности.

XLVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ирхине пӑртакҫах ӳснӗ Мишаткине лаша ҫине утлантарчӗ те ӑна Дон хӗррине илсе кайса шӑварма хушрӗ, хӑй Натальйӑпа пӗрле Гришака мучипе хунямӑшне курма кайрӗ.

Утром он посадил верхом на коня своего подросшего Мишатку, приказал съехать к Дону и напоить а сам пошел с Натальей проведать деда Гришаку и тещу.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хыҫран, сӑрт ҫинчен, батарея Елански хуторӗ хыҫӗнче курӑнакан ҫӑра ӳснӗ тирек катисем ҫинелле снаряд хыҫҫӑн снаряд кӑлара-кӑлара ярать.

Сзади, с горы, батарея посылала очереди по купам тополевых левад, видневшихся за хутором Еланским.

XL // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӳпере хутран-ситрен кӑна ҫак ҫеҫенхир пек, ҫуллахи ҫул айккинчи юр ҫӗлӗклӗ (йӗри-тавра ҫӑра ашкӑрса ӳснӗ хура армути тӗмӗсем ҫав ҫӗлӗке хӗррипе акӑш-макӑш илемлӗ хантӑр тытса ҫавӑрнӑ пек кӑтартаҫҫӗ), ҫӳллӗ куринке пек ватӑ ҫӑхан вӗҫсе иртет.

Изредка пролетит в вышине ворон, древний, как эта степь, как курган над летником в снежной шапке с бобровой княжеской опушкой чернобыла.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лутра ӳснӗ вӑрман улмуҫҫийӗ айӗпе Григорий тӑшманӑн инҫетри речӗсем ҫине бинокльпе пӑхрӗ.

Из-под приземистой дикой яблоньки Григорий глядел в бинокль на далекие цепи противника.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Курӑксем тымарӗсенченех тӗксӗммӗн те ҫӑран ешерсе ӳснӗ, вӗсен пуҫӗсем, хӗвел ҫинче витӗр курӑнса, ҫутӑрах симӗссӗн йӑлтӑртатаҫҫӗ.

Травы от корня зеленели густо и темно, вершинки просвечивали на солнце, отливали медянкой.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ӑҫта ҫуралса ӳснӗ?

— Родом откуда?

Кун пекки ӑҫта пулнӑ... // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

— Ӗҫ урокӗнче нуски-алсиш ҫыхма маҫтӑрччӗ тата! — мӑнаҫлӑн палӑртрӗ пӗрле выляса ӳснӗ, пӗр класра вӗреннӗ Олег Баранов.

— А еще на уроке труда у него хорошо получалось вязать носки-варежки! — с гордостью отметил одноклассник Олег Баранов, который рос вместе с ним.

«Шкулта вӗреннӗ чухнех унӑн лидер паллисем пурччӗ» // Лариса Петрова. Хыпар, 2020.02.07, 13–14№№

Сӑмах май, пӗрле ӳснӗ тусӗсем вӑл чӑваш ташшине питӗ юратнине палӑртаҫҫӗ.

К слову, друзья, которые выросли вместе, отмечают, что он очень любит чувашские танцы.

«Шкулта вӗреннӗ чухнех унӑн лидер паллисем пурччӗ» // Лариса Петрова. Хыпар, 2020.02.07, 13–14№№

Курӑкӗ кунта лутра, пӗтӗмпех выльӑх-чӗрнисемпе таптанса пӗтнӗ; ҫул хӗрринче ҫеҫ ҫеҫкери анра ҫарӑк пӗчӗкҫӗ сарӑ тӗмсем пек курӑнса ларать тата, мамӑк пек шереписемпе ҫемҫен чӑшӑлтатса, ҫӳллӗ ӳснӗ хир сӗлли хумханать.

Трава была низкоросла, ископычена, лишь у дороги желтым мелкокустьем цвела сурепка да шелестел пушистыми метелками ядреный овсюг.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Петро кӗҫӗн чинран ӳснӗ офицер иккенне атаман уттинченех уйӑрса илчӗ.

Атаман еще по походке узнал в Петре офицера — выходца из нижних чинов.

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ӑҫтан паллас-ха ман сана: ав епле ӳснӗ эсӗ, ватӑлнӑ!

Как же мне тебя угадать, коли ты вон как вырос, постарел!

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Унтах ӳснӗ, юлашки ҫулсенче Усть-Калиновскинче пурӑнсаччӗ.

 — Там произрастал, а жил последнее время в Усть-Калиновском.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӗсен ашшӗ те, аслашшӗ те казаксем пулнӑ пулсан та, Мефодийпе Ефим тарҫӑра ӳснӗ.

Выросли они в батраках, хотя и дед и отец у них были казаками.

XXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех