Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хур сăмах пирĕн базăра пур.
хур (тĕпĕ: хур) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Лайӑхрах чиксе хур.

Хорошенько спрячь ее за пазухой.

VI. Хыпарҫӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вара хӑй умӗнчи хӑрнӑ вӗтлӗх турачӗсене сирсе пӑхрӗ, халь-халь йытӑ вӗрсе ярасса кӗтсе тӑчӗ — ҫав выльӑхсем ун кун-ҫулӗнче нумай-нумай хур кӑтартӗҫ ӗнтӗ, — ак халӗ те йытӑсен тӑсмака сӑмсисене курас пур, вӑл выртакан шӑтӑка чарӑнса пӑхӗҫ.

Он впился глазами в лощину и засохший кустарник, шуршавший на берегу, ожидая, что вот-вот увидит в отверстии пещеры морду гончей — это животное играло роковую роль в его судьбе — или услышит ее лай.

II. Шур кӗрӗклӗ ҫыннӑн ҫӑкӑр чӗлли // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тарса кайсан хур пулмастӑн!

Бежать — горя не видать.

ХХХIII. Каҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эп телейлӗ тесе тӑнипе вӑл кӳрши-аршисем витерсе пӑхнинче те тӗрлӗрен тӑхлачӑсем чееленсе кулнинче хӑйне хур кӑтартакан хаяр элек пытанса тӑнине асӑрхайман.

Поглощенная своим счастьем, она не могла угадать ни по взглядам соседей, ни по лукавым усмешкам кумушек, что стала жертвой жестокой клеветы.

XVII. Хӑлха чикки // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Калатӑп-ҫке, ют ҫын вырӑнне ан хур ӑна тетӗп.

— Я уже сказал тебе, не смотри на него как на чужого человека.

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ӗнтӗ тияккӑн ахаль те ытла шӑппӑн пусса утать-ха, вӑл иртнӗ чух чи сисӗмлӗ кайӑк та — хур та ури сассине илтсе юлас ҫук…

Впрочем, дьякон ступал так тихо, что даже гуси, эти чуткие птицы, не пошевельнулись, когда он проходил мимо…

XI. Викентий // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Никама та хур кӑтартман эп, Калчо!

— Никому ничего плохого не сделал, Калчо!

XXXV. Хӗл каҫмалли вырӑнта // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Вӑл пире хур кӑтартманшӑн турра шӗкӗр-ха, — терӗ Огнянов.

— Слава богу, что хоть вы от нее не пострадали, — сказал Огнянов.

XXXV. Хӗл каҫмалли вырӑнта // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Куҫна хӗс те укҫуна кӑларса хур.

Зажмурь глаза и выкладывай денежки.

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кӗҫӗр ху валли хӗр суйласа хур… ялавна ҫӗклекенне, — шӳтлерӗ Цанко.

Нынче вечером присмотри себе девушку… в знаменосцы, — пошутил Цанко.

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӗрача пуҫне хур кӑтартас ҫук-ха ҫакӑн пек чух.

К тому же грех навлекать беду на голову девушки.

XX. Пӑшӑрхану // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Стефчов кураймасть сана, путсӗр ҫын вӑл, пултарнӑ пулсан, вӑл сана тахҫанах хур кӑтартнӑ пулӗччӗ те, пултараймасть ҫав.

— У Стефчова на тебя зуб, и он такой негодяй, что давно уже подложил бы тебе свинью, если б мог.

XX. Пӑшӑрхану // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах та, ман шутпа, хур тӑвасшӑн мар, кирлӗрен, ырӑ кӑмӑлпа каланӑ сӑмахсемшӗн нимӗн те кӳренмелли ҫук.

Но я нахожу, что не следует обижаться ничем, что говорится добросовестно, вовсе не с целью оскорбления, а по надобности.

XXIX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Анчах малтан хура вӑкӑра лайӑхрах шӑлса тасат та йӗнере хӗвел ҫине тухса хур.

Только сперва просуши на солнце седло и вычисти черного вола.

Застава хыҫне // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 75–89 стр.

Пӳрт тӳпине бамбук туйипе ҫапнӑ сасӑ кӑна илтӗнет, — Гэнсан Чу унта ҫакса янӑ кушӑхтарнӑ хур ашне илесшӗн тӑрмашать иккен.

Ее нарушил только стук бамбукового шеста о карниз крыши: это Гэнсан Чу достал подвешенного под стрехой гуся.

Застава хыҫне // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 75–89 стр.

Конфуций кӳрсе панӑ хур ашӗ кушӑхтарнӑскер пулчӗ мар-и ҫав.

А не вяленого ли гуся преподнес мне Конфуций?

Застава хыҫне // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 75–89 стр.

Хур курмастӑп эпӗ, хуть ҫисе яччӑр мана, луччӑ чӳречерен сикетӗп эпӗ, ыйткалама каятӑп… анчах ирсӗр те сӗмсӗр ҫынна качча тухма — ҫук, тухиччен вилни лайӑхрах!

Я не унижусь, пусть меня съедят, я брошусь из окна, я пойду собирать милостыню… но отдать руку гадкому, низкому человеку — нет, лучше умереть.

VI // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Сана тепӗр япала хушмалли, тӗрӗсрех каласан — приказ пур: ман ятпа килекен пакетсене ил, вара вӗсене кӗлет умӗнче выртакан арман чулӗ айне хур.

Есть еще одна просьба к тебе, вернее — приказ: пакеты, которые будут поступать на мое имя, получай и, как только получишь, клади их под молотильный камень, что лежит возле амбара.

XXVI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Тӑн ҫӗтӗк кӗсьеллӗ йӗм пек пулса тӑчӗ: кирек мӗн хур — пӗтӗмпех тухса ӳкет, ним тума ҫук!

Память стала — как штаны с порватыми карманами, что ни положи — наскрозь проскакивает, да и шабаш!

XXII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Эпир улттӑн, хут ҫинӗ ҫырса хур пире.

Нас шестеро душ, запиши нас на бумажку.

XXII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех