Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӑвӑрттӑн сăмах пирĕн базăра пур.

хӑвӑрттӑн (тĕпĕ: хӑвӑрттӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Лагерьтен хулана пурӗ те пӗр ҫул — ку вырӑнта чӑнкӑ та тарӑн хушӑкпа иртекен чукун ҫул урлӑ хывнӑ ҫул кӑна илсе каятчӗ Ромашов сакӑлтаран ҫакӑннӑ пекех выртакан, таптаса хытарнӑ тӑвӑр сукмакпа аялалла хӑвӑрттӑн чупса анчӗ те тепӗр енчи хысакпа йывӑррӑн хӑпарма пуҫларӗ.
Из лагеря в город вела только одна дорога — через полотно железной дороги, которое в этом месте проходило в крутой и глубокой выемке Ромашов по узкой, плотно утоптанной, почти отвесной тропинке быстро сбежал вниз и стал с трудом взбираться по другому откосу.

XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Куҫӗсемпе хӑвӑрттӑн шуҫӑнтарса иртет вӑл пӗрремӗш шеренгӑри питсем тӑрӑх.
Быстро скользит он глазами по лицам первой шеренги.

XV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ку мел-ӑслайсене корпус командирӗ шӑпах хӑй шутласа тупса практикӑна кӗртнӗччӗ, вӗсен тӗп пӗлтерӗшӗ — строя тӗрлӗ майпа хӑвӑрттӑн ҫаврӑнтара-ҫаврӑнтара тӑратма пултарассинчеччӗ, ун пек тесессӗн вара начальниксен кирек хӑҫан та тавҫӑруллӑ, пур чухне те пуҫаруллӑ, яланах шухӑшлавлӑ пулмалла.
Приемы эти были изобретены и введены в практику именно самим корпусным командиром и заключались в быстрых перестроениях, требовавших всякий раз от начальников находчивости, быстрой сообразительности и широкой личной инициативы.

«Тӑнлавӗсем унӑн кӑвакарнӑ, мӑйӑхӗ вара хура, сӑрланӑскер пулас», — хӑвӑрттӑн вӗлтлетсе илчӗ Ромашов пуҫӗнче.
«У него виски седые, а усы черные, должно быть нафабренные», — мелькнула у Ромашова быстрая мысль.

Ромашов сылтӑмалла куҫ хӳрипе ҫеҫ тинкерсе илчӗ те инҫетрен-инҫетрен, уйӑн чи вӗҫӗнчен, пӗчӗк юланутсен пысӑках мар ушкӑнӗ, сарӑрах тусана ҫӑмӑллӑн ҫӗклетсе, строй патнелле хӑвӑрттӑн ҫывхарса килнине курчӗ.
Скосив глаза направо, Ромашов увидел далеко на самом краю поля небольшую тесную кучку маленьких всадников, которые в легких клубах желтоватой пыли быстро приближались к строю.

Пысӑк утӑмсемпе хӑвӑрттӑн та ҫирӗппӗн пусса, ура айӗнчи ҫӗре пӗр-тикӗссӗн кисретсе-чӗтретсе, пӗтӗм полк куҫӗ умӗпе танлӑн вашлаттарса иртсе кайрӗ ҫак ҫӗр ҫын, хӑйсем пуртех те, ятарласа суйласа илнӗ тейӗн, вӑр-вар, маттур, тӳп-тӳрӗ, лайӑх ҫӑвӑнса тасалнӑ пит-куҫлӑ, сӑмсасӑр карттусӗсем вара кашнийӗнех сылтӑм хӑлха ҫинелле шуххӑн тайӑлса ларнӑ.
Твердо, большим частым шагом, от которого равномерно вздрагивала земля, прошли на глазах у всего полка эти сто человек, все, как на подбор, ловкие, молодцеватые, прямые, все со свежими, чисто вымытыми лицами, с бескозырками, лихо надвинутыми на правое ухо.

Кӑвайт кунтан курӑнмастчӗ, анчах та вӗлтӗрти хӗрлӗ ҫутӑ, инҫетри шуҫӑм шевли евӗр, вӑхӑтран вӑхӑта ҫывӑхри юмансен ҫийӗпе хӑвӑрттӑн йӑкӑр та йӑкӑр чупа-чупа иртрӗ.
Костра отсюда не было видно, но изредка по вершинам ближайших дубов, точно отблеск дальней зарницы, мгновенно пробегал красный трепещущий свет.

XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Вӑл каланӑ-им сана? — хӑвӑрттӑн ыйтрӗ Шурочка.
— Он говорил тебе? — спросила Шурочка быстро.

Ун хыҫӗнче туратсем ҫӑмӑллӑн чӑлтлатса хуҫӑлни, унтан хӑвӑрттӑн тӑплатакан ура сассипе аялти пурҫӑн юбка чӑштӑртатни илтӗнчӗ.
Сзади него послышался легкий треск веток, потом быстрые шаги и шелест шелковой нижней юбки.

Ҫакна вӑл пач шутламан ҫӗртен тата питӗ хӑвӑрттӑн турӗ, ҫавна пула нумайӑшсем шартах сикрӗҫ, пӗр хӗрарӑмӗ хӑранипе кӑшкӑрсах та ячӗ.
Он сделал это так внезапно и так быстро, что многие вздрогнули, а одна из женщин вскочила в испуге.

«Вӑл мана юратмасть, — хӑй ӑшӗнче хӑвӑрттӑн шут турӗ Ромашов.
«Он меня не любит, — решил быстро про себя Ромашов.

XIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Килнӗшӗн, Ромочка, тавтапуҫ, — ҫурма сасӑпа хӑвӑрттӑн калаҫрӗ вӑл ҫав вӑхӑтрах.
И в это время она говорила быстро и вполголоса: — Спасибо, Ромочка, что приехали.

Хӑвӑрттӑн мӗлтлетрӗ Ромашов пуҫӗнче ҫурхи хура каҫ, пылчӑк-лапрака, йӗпеннӗ йӑкӑрти ҫатан, — вӑл ун ҫумне ҫыпӑҫса тӑнӑччӗ, — Степанӑн тӗттӗмрен каланӑ сӳрӗк сасси: «Ҫӳрет, ҫӳрет кашни кун…»
Быстро промелькнула в памяти Ромашова черная весенняя ночь, грязь, мокрый, скользкий плетень, к которому он прижался, и равнодушный голос Степана из темноты: «Ходит, ходит каждый день…»

XII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Начальство ыйтать пулсан, пружина пекех, хӑвӑрттӑн сиксе тӑмалла.
Если начальство спрашивает, то вставать надо швидко, как пружина.

XI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Овечкин, Орел енчи чӗп-чӗрӗ, ҫивӗч ҫын, киленӗҫпе пӳлӗне-пӳлӗне, хӑвӑрттӑн та вӗҫкӗнленсереххӗн тавӑрать, сассинче унӑн вак-тӗвек сутуҫӑн хыпаланчӑк ҫепӗҫлӗхӗ сисӗнсех тӑрать:
Разбитной орловец Овечкин, в голосе которого слышится слащавая скороговорка бывшего мелочного приказчика, отвечает быстро и щеголевато, захлебываясь от удовольствия:

Бондаренко, ик урипе те урай ҫумне шаклатса ҫапӑнса, хускаткӑҫлӑ йывӑҫ пуканӗ евӗр, тӳп-тӳррӗн те хӑвӑрттӑн сиксе тӑчӗ.
Бондаренко, ударившись обеими ногами об пол, вскочил прямо и быстро, как деревянная кукла с заводом.

Вӑл офицерсем енчен хӑвӑрттӑн ҫаврӑнса тӑчӗ.
Он резко повернулся к офицерам спиной.

X // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Кӑкӑрӗпе ӑшӗ-чикки унӑн сивӗнсе ларчӗ, чӗри вара, харӑсах пӗтӗм ӳт-пӗвӗнче тапать тейӗн, хӑвӑрттӑн тӑлтлатса тӗпӗртетме пуҫларӗ.
У него похолодело в груди и в животе, а сердце забилось, точно во всем теле сразу.

— Сулахайпа сылтӑм урана малалла хӑвӑрттӑн иле-иле хумалла, ҫавна майлӑн тивӗҫлӗ алла та ывӑтӑнтара-ывӑтӑнтара ямалла.
— Выпад с левой и правой ноги, с выбрасываньем соответствующей руки.

Унашкал самант килсе тухсан, вӑл ал тупанӗсене хӑвӑрттӑн ҫатӑл-ҫатӑл ҫапать, ку вара дамӑна туртса илнине пӗлтерет.
Тогда он быстро хлопал в ладоши, что означало, что он отбил даму.

IX // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика