Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Хӗллехи кунсенче Хӑть ӑҫта эп пӑхам, Ывӑлӑмҫӑм ман.

Зимней порой Куда ни взгляну, Сыночек мой.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Эп калап, бензин, теп!

— А я говорю — бензин!

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ҫук, эп мар, — суйрӑм эпӗ.

— Нет, не я, — соврал я.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл эп каланине илтмӗш пулса, хурана тӑвар ывӑҫласа ячӗ, хытса тӑчӗ, пӑса шӑршланҫи пулчӗ.

Как будто не слыша меня, дядя Петя всыпал в котел пригоршню соли и замер. Он нюхал пар.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Халӗ калама пултаратӑп: эп сана ун пек мар пулӗ тесеччӗ!

Вот уж могу сказать: не думала я!

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Валька тахҫантанпах мана хӑйӗн чӗрчунесене пырса курма чӗнет, эп пур, ухмах, халь те кайман унта!

Валька давно звал меня в Зоопарк посмотреть его грызунов, и это было просто свинство, что я до сих пор не собрался!

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эп ун пек хӑтланма юратмастӑм.

А а так не любил.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Амед! — кӑшкӑрса ятӑм эп, ӑна ҫанӑран тытса.

— Амед! — закричала я, схватив его за рукав.

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Ҫук, — терӗм эп ҫирӗппӗн.

— Нет, — сказала я очень твердо.

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эсӗ те ута юрататӑн иккен, эп кинора пӑхрӑм: эс лайӑх ҫӳрен, сана ут итлет…

А ты тоже коня любишь, я видел в кино: ты хорошо ездишь, тебя конь знает…

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Ахалтекинецсене эп пӑртак вӗрентетӗп, эпир ҫӳрететпӗр вӗсене.

— Ахалтекинцев я немножко учу, объезд им делаю.

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫапла каларӑм эп ӑна ун чух: «Эсир партийнӑй ҫын, мӗн тесен те, — терӗм, — хай, мӗн калас, сирӗн ҫакна пӑхса тухмаллах — мӗн ҫырса тултарнӑ вӑл унта», — терӗм.

Я ему тогда так сказал: «Как вы, говорю, будучи опять-таки человек партийный, то я считаю, нужно вам посмотреть, чего она тут накорябала».

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ӑна эп законсӑр тытса тӑтӑм.

Я незаконно задержал его.

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Каллех эп хамӑрӑн симӗсрех пӳлӗмре вырӑн ҫинчех выртатӑп, тӑртаннӑ куҫӑмсем ҫине атте каллех бор йӗпенчӗкне хурах тӑрать.

И опять я лежу в нашей зеленоватой комнатке на кровати, и отец прикладывает мне к запухшим глазам примочки из борной, и я держу на груди конверт с размытыми чернилами.

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Акӑ эп хытӑран хытӑ сулӑна пуҫларӑм, такам мана хултан ярса тытрӗ, тепӗр пӳлӗме ҫавӑтса тухрӗ…

Я качаюсь все сильнее и сильнее, и кто-то подхватывает меня под руку, выводит в другую комнату…

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Йӗме те пӗлместӗп эп, куҫӑмсем те, пырӑм та типнӗ; тӗк тӑнӑ ҫӗртех сулӑна-сулӑна каятӑн — мӗн пурӗ те ҫавна ҫеҫ туятӑп.

И я не плачу сейчас, но все во мне пересохло — горло, глаза; я только чувствую, что меня начинает раскачивать.

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Мӗнле юрататтӑм эп ӑна!

Господи, как я его любила!

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Темӗнле Александр Дмитриевича чӗнет, — илтрӗм эп железнодорожник сассине.

— Какого-то Александра Дмитриевича зовет, — слышится голос железнодорожника.

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Итлеме юрать-и? - ыйтрӑм эп хирӗҫ пассажиртан.

Я попросила: — Можно мне послушать немножко?

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эп ларакан сакка, мана чӳрече патнех хӗстерсе, пӗр пӗчӗкҫӗ карчӑк йышӑннӑ, унӑн темӗн чухлӗ ӑпӑр-тапӑр: михсем, кутамккасем, кунтӑксем, вӑл вӗсене.

А всю мою скамейку, сдвинув меня в угол, к окну, заняла маленькая старушка с бесчисленными мешками, котомками, баульчиками, она их.

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950