Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тарма (тĕпĕ: тар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тепӗр тесен, кун пек паттӑр ӗҫ тума вӑй нумаях кирлӗ те мар: мӗскӗн тискер этемсен пӑшал кӗрӗслетнипе сехрисем хӑпнӑ, вӗсем тем пекех хытӑ хӑрарӗҫ, тарма та, хӑйсене хӑйсем хӳтӗлеме те пултараймарӗҫ Етресем вӗҫсе ҫеҫ иртеҫҫӗ пулин те, нумайӑшӗ хӑранипе ҫӗре йӑванаҫҫӗ, сӑмахран, Эрне пӑшал персе ярсан, икӗ ҫынҫиен кимӗ тӗпне тӑсӑлса ӳкрӗ.

Впрочем, для такого подвига не требовалось особенной силы: несчастные дикари, ошеломленные грохотом нашей стрельбы, были до того перепуганы, что не могли ни бежать, ни защищаться, многие падали просто со страху, как те двое, что свалились на дно лодки от выстрела Пятницы, хотя пули пролетели мимо них.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Вӗсем тинӗс еннелле чупса кайса, кимӗ ҫине сиксе хӑпарчӗҫ те тарма тытӑнчӗҫ.

В страшном испуге они кинулись к морю, вскочили в лодку и стали отчаливать.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Анчах, тӳрех калатӑп, ман ҫак ҫӗр хӑвӑлӗнчен питӗ хӑвӑрт тухса тарма лекрӗ.

Но сознаюсь, что вылез я оттуда гораздо скорее, чем влез.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Анчах эпӗ унта мӗн тери хӑюсӑр кайнине, ҫул синче аяккалла шиклӗн пӑхкаланине тата кашни самантрах алӑри карҫинккана пӑрахса тарма хатӗр пулнине курнӑ пулсан, эсир ман ҫинчен ку мӗнле те пулин пысӑк айӑплӑ ҫын, ырӑ мар ӗҫ тунӑ пирки унӑн ӑшӗ вӑркать пулмалла тенӗ пулӑттӑр.

Но если бы вы видели, как несмело я шел туда, как часто я озирался по сторонам, готовый в любое мгновение бросить свою корзину и пуститься наутек, вы непременно подумали бы, что я какой-нибудь ужасный преступник, преследуемый угрызениями совести.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Икӗ ҫул хушши тыткӑнра асапланса пурӑнтӑм, анчах тарма нимӗнле май та тупаймарӑм.

Два года я протомился в плену, не имея ни малейшей надежды спастись.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Анчах тарма май пулмарӗ: эпӗ пӗчченехчӗ, вӑйсӑрланнӑччӗ, ман пек тыткӑнра пурӑнакансем хушшинче пӗр акӑлчан та ҫукчӗ, ҫавӑнпа эпӗ тарас пирки никампа та шанчӑклӑ калаҫса пӑхма пултараймарӑм.

Но бежать было невозможно: я был одинок и бессилен, среди пленников не было ни одного англичанина, которому я мог бы довериться.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Аттепе калаҫнӑ хыҫҫӑн тепӗр ик-виҫ эрне иртсен, эпӗ килтен тарма шут тытрӑм.

Через две-три недели после моего разговора с отцом я все же решил убежать.

Пӗрремӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Тата кӑшт леререх ҫул хӗрринче пӗр кӑкӑр ачи выртать, йӗре-йӗре кӑвакарса та кайнӑ вӑл — амӑшӗ тарма ҫӑмӑлтарах пултӑр тесе пӑрахнӑ пулмалла.

Чуть подальше при дороге валялся грудной младенец, посиневший от крика, — быть может, мать бросила его, чтобы легче было бежать.

XXXVII. Икӗ юханшыв // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫав ҫамрӑк хӗрӗн пурӑнас тенӗ кӑмӑлӗ хӗрсе вӗркесе илчӗ те ытти пур туйӑмне те хупӑрласа илчӗ, текех ӑна вилӗм те кирлӗ мар пулса тӑчӗ, вӑл ҫӑлӑнасшӑн пулчӗ, иртӗхнӗ юн ӗҫенсем хӑйне мӑшкӑл кӑтартасран сыхланса вӑл тарма шут тытрӗ.

Любовь к жизни с непреодолимой силой проснулась в этой молодой девушке, заглушила в ней все другие чувства, сломила всю ее решимость умереть, порожденную отчаянием, Рада бросилась бежать, чтобы спастись от смерти или от той позорной жизни, которую могли бы подарить ей кровожадные сластолюбцы…

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унӑн ачаш та ӑслӑ чунӗ ытла аптраса ҫитнипе вӑл темле шухӑшласа та пуҫне ҫавӑрчӗ, ҫав шухӑшсем ун пуҫӗнче тӑвӑл хуса янӑ пӗлӗт пек каплана-каплана тӑчӗҫ те, хӑйне Муратлийский арӑмӗ тарма йӑлӑнса чӗннине те хӑлхине чикмерӗ.

Эти и подобные им размышления — плод отчаяния, охватившего эту нежную и впечатлительную душу, сломленную горем, — носились у нее в голове, как тучи, гонимые ветром, когда госпожа Муратлийская с рыданиями умоляла ее бежать вместе.

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ырӑ кӑмӑллӑ Муратлийский хуҫа арӑмӗ Радӑна халех хӑйпе пӗрле тарма куҫҫуль тӑкса тархасларӗ, чӗркуҫленсе йӑлӑнчӗ.

Добрая госпожа Муратлийская, обливаясь слезами, на коленях просила Раду бежать с нею.

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Радӑна хваттерте усракан Муратлийский хуҫа арӑмӗ хаклӑрах япалисене пухрӗ те ачасемпе пӗрле хӑйӗн ҫуртне пӑрахсах хула халӑхӗ хыҫҫӑн тарма шухӑш тытрӗ.

Приютившая Раду госпожа Муратлийская наскоро собрала наиболее ценные вещи, решив бросить свой дом и вместе с детьми бежать по примеру других.

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тусем ҫинче пеме тытӑнсан, хаяр ҫапӑҫу хускалнине пӗлсенех сехӗрленсе ӳкнӗ хулари халӑх Копривштицӑна тарма тытӑнчӗ.

Как только первые залпы с высот возвестили городу, что роковой бой начался, народ, охваченный безумной паникой, пустился бежать в Копривштицу.

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ҫӑлӑнасси кӑна юлать ҫав, ура тупанне сурас та, тарма вӑй пултӑрах! — палланӑ сасӑ илтӗнчӗ Огнянова.

— Спасение одно: давай бог ноги! — услышал Огнянов знакомый голос.

ХХХIII. Каҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ирччен кӗтсе тӑрса кун ҫутипе тарма та май ҫук, майӗ пулнӑ пулсан та Огняновӑн тинех Бяла Черквана кайма тивӗҫӗ ҫук.

Отложить дело до утра и бежать среди бела дня было совсем уж невозможно, да если бы это и было возможно, Огнянов теперь не пошел бы в Бяла-Черкву.

XXXI. Тата тепӗр ӗмӗт // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Клисурӑ ҫыннине Мехмед тикана Болгарин киревсӗр тӑшманӗсене пулӑшма вӑл темиҫе хут тӗрмерен тарма хӑтланнӑшӑн ҫар канашӗ ӑна персе пӑрахмалла турӗ, ытти сутӑнчӑксем те ҫапла пуласран хӑраса тӑччӑр.

— Цыган Мехмед из Клисуры за неоднократные попытки бежать из тюрьмы с гнусной целью служить врагам Болгарии приговорен верховным советом к смертной казни на страх другим таким же предателям! —

XXIX. Юнпа тӗне кӗртни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тарма тытӑннӑ жандармсене пӑшалсемпе печӗҫ, усси ҫапах та пулмарӗ, лешсем ту ҫинелле тарма ӗлкӗрчӗҫ.

Стреляли по убегающим полицейским, но безуспешно, — им удалось спастись бегством в горы.

XXV. Пӑлхав // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл хӑйне халӑх мухтасса кӗтмесӗрех тухса тарма ӑс ҫитернӗ, саккуна хирӗҫ юрланине те вӑл пуҫламӑшне кӑна илтсе юлнӑ.

Решив не дожидаться лавров от публики, он благоразумно улизнул, как только началось крамольное пение.

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Телее пула, килтисем пурте унӑн-кунӑн хӗвӗшетчӗҫ те, эпӗ пушар патне тухса тарма ӗлкӗртӗм.

По счастью, я успел убежать на пожар, пользуясь тем, что все домашние были в суматохе.

XI // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Вӑл васкать, вӗсенчен тарма пикенет, хӑй машинки ҫинче хутланса-пӗкӗрӗлсе ларать те, урипе калама ҫук хытӑ явкалантарать, куҫпа та курса юлаймастӑн.

А он знай спешит, норовит ускакать от них, согнется в три погибели на своей машине и так шибко сучит ногами, что и глазом не разглядишь.

XXV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех