Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӗрӗм (тĕпĕ: хӗр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Тавтапуҫ, хӗрӗм, кӑмӑл ҫук.

— Спасибо, девка, не хочу.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вырттӑр вӑл — ҫак тупра, — вӑл килте ытлашши япала пулмасть, хӗрӗм.

Нехай оно это имение — лежит, оно, девка, в доме не лишнее.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫук, хӗрӗм, ҫитнӗ!

Нет, девка, шабаш!

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ну, хӗрӗм, пулчӗ те туй!

— Ну, девка, и свадьба была!

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Мӗн-ха ӗнтӗ, хӗрӗм… — пӑшӑлтатрӗ вӑл, турӑша кармашса илсе, — эсӗ ҫапла шухӑш тытрӑн пулсан, чармастӑп, кай…

— Ну что же, дочушка… — прошептала она, снимая икону, — раз уж ты так надумала, господь с тобой, иди…

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ну, хӗрӗм, кӳпкерӗмӗр те унта ҫав эсрел шурӑ полякӗсене!

Ну, девка, и дали мы чертей этим белым-полякам!

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Инкекӗ, хӗрӗм, хӑрах алӑпа ӗҫ тума вӗренеймерӗм-ха, ҫавӑ ҫеҫ.

Беда, что не научился, девка, одной рукой с делами управляться.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ну, ним тума та ҫук, пӗчченех кай, хӗрӗм, сана ҫул кӑтартса килнӗ мучу пӗр харӑсах пур урипе те уксахлакан пулчӗ, эппин, таҫта ӑна урпа ҫӑкӑрӗпе тӑрантарнӑ пулмалла.

Ну, да нечего делать, ступай одна, дочушка, поводырь-то твой охромел сразу на все ноги, должно быть, накормили его где-нибудь ячменным хлебом…

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Шӑппӑнрах эс, хӗрӗм.

— Тише, дочка.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Хам та шутлатӑп, хӗрӗм, — старик шӑртлӑ куҫ харшийӗсене шухӑшлӑн пӗрсе хучӗ.

— Сам думаю, дочка, — старик задумчиво свел колючки бровей.

6 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Таня, хӗрӗм, хуйхӑмӑр мӗнешкел те, хуйхӑмӑр мӗнешкел…

— Таня, дочка, горе-то какое, горе…

9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

 — Кайрӑмӑр, хӗрӗм, тумлан…

 — Поехали, дочка, одевайся…

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Ан йӗр, хӗрӗм, турӑ парӗ, йӗркеллех пулӗ.

— Не плачь, дочка, бог даст, все обойдется.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Мӗн эсӗ, хӗрӗм, куна эпӗ ахаль ҫеҫ, хам ухмахӑма пула куҫҫуль кӑлартӑм.

— Что ты, дочушка, это я так, сдуру слезу сронила.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Аван-и, хӗрӗм!..

— Здравствуй, доченька!..

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ҫӑвӑн хӑвӑртрах, хӗрӗм, пирӗннисем килеҫҫӗ?..

— Умойся живо, девонька, наши идут!..

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ухмаха тухмарӑн пуль-ҫке эсӗ, хӗрӗм! — хӗрхенӳллӗн те ӳпкевлӗн кӑшкӑрчӗ Аниҫҫе, Ксение хулпуҫҫинчен ытамласа.

— Да ты с ума сошла, девка! — с жалостной укоризной воскликнула Анисья и обняла племянницу за плечи.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Мӗн шарламастӑн эсӗ, хӗрӗм, э? — кӑмӑлсӑррӑн ыйтрӗ Корней, Ксени патне пырса.

— Ты что же молчала, дочка, а? — подходя к Ксении, недовольно спросил Корней.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эсӗ, хӗрӗм, ан шиклен, — терӗ вӑл, Ксени ҫине ҫилпе шывланнӑ куҫӗсемпе пӑхса, кулнӑ май шурӑ шӑл тунисене кӑтартса.

— Ты, девка, не пужайся, — сказал он, глядя на Ксению слезящимися от ветра глазами, обнажая в улыбке бескровные десны.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Сана тӳскелесе пурӑнать-и-ха вӑл, мӗскӗн хӗрӗм?

— Тебя-то он еще терпит, убогая ты моя?

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех