Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑшкӑрашрӗ (тĕпĕ: кӑшкӑраш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Туртӑн, анчӑк чӗппи, туртӑнса ҫӗкле-ен! — кӑшкӑрашрӗ унтер-офицер.

— Подтягивайся, собачья морда, подтягивайся-а! — кричал унтер-офицер.

X // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Ҫук, ҫук, господасем… ирӗк парсамӑр, ак эпӗ каласа паратӑп сире! — кӑшкӑрашрӗ Арчаковский.

— Нет, нет, господа… позвольте, вот я вам расскажу! — кричал Арчаковский.

IX // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Плю де ля ви, месьё! — кӑшкӑрашрӗ Бобетинский, ташлакансене ункӑпа хӑвӑрттӑн ҫаврӑнма илӗртсе те урисемпе виҫерен тухаслах таплаттара-таплаттара.

Плю де ля ви, месье! — кричал Бобетинский, увлекая танцоров в быстрый круговорот и отчаянно топая ногами.

IX // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Чалӑш алӑллӑ эсремет! — кӑшкӑрашрӗ пӗчӗк, чӑп-чӑмӑр та вӗтӗркке Шаповаленко ефрейтор, сассинче унӑн начальникле тарӑху янӑрарӗ.

Дьявол косорукой! — кричал маленький, круглый и шустрый ефрейтор Шаповаленко, и в голосе его слышалось начальственное страдание.

I // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Такам пӗри пӑлхарла кӑшкӑрашрӗ:

Чей-то голос кричал в кофейне по-болгарски:

VII. Марийка ӗҫӗ ӑнӑҫмарӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пенчо! — кӑшкӑрашрӗ старик.

Пенчо! — закричал старик.

III. Икӗ тӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӗсем те пулин пӑлхава хатӗрленеҫҫӗ, — чарӑнайми кӑшкӑрашрӗ Юрдан, пусма тӑрӑх васкавлӑн хӑпарса, — ӑшӗнчи ҫилли ун урине вӑй кӗртрӗ пулинех.

И они к бунту готовятся! — орал Юрдан, быстро поднимаясь по лестнице — ярость придала силы его ногам.

III. Икӗ тӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Стойко пичче малтанласа кӑшкӑрашрӗ, йынӑшрӗ, унтан мӑштах пулса тӑчӗ.

Вначале дед Стойко кричал, стонал, потом умолк.

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Анчах ку вӑйпа пусмӑрлани пулать-ҫке, пуҫсӑрланни, саккунсӑр хӑтланни пулать! — тесе кӑшкӑрашрӗ студент.

— Но ведь это насилие, произвол, беззаконие! — кричал студент.

XXVI. Чӗнмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кандов вара, чӳречерен карӑна-карӑна тухса, хӑй ирӗклӗхне никам та чарма пултараймасть тесе, урнӑ пек кӑшкӑрашрӗ те, юлташӗсем ӑна, хай тӗрӗк влаҫӗсен йӗркине пӗлекенскерсем, хӑйсене унран лӑпкӑрах тыткаларӗҫ.

Высунувшись в окно, Кандов громко протестовал против этого наглого посягательства на его свободу и прямо-таки бесился, его сотоварищи вели себя спокойнее, хорошо зная, что собой представляют турецкие власти.

XXVI. Чӗнмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Татах алӑк шаккани илтӗнчӗ, тулта такам кӑшкӑрашрӗ, йытӑ вӗрсе ячӗ.

Снова раздался стук в дверь, кто-то крикнул, залаяла собака.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Маша кӑшкӑрашрӗ, параппан ҫапнӑ аллипе лейкӑна шаккарӗ.

Маша кричала, как в барабан била кулаком в жестяную лейку.

28-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Эпӗ сире, ҫунатсӑр саранчасем, вӗрентӗп — кӑҫаттине сула-сула кӑшкӑрашрӗ вӑл.

— Я вас, саранча бескрылая, приведу в чувствие! — закричал он, размахивая валенками.

26-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Санька амӑшӗ халь тесен халь ашшӗ ҫырӑвӗ ҫинчен калаҫасран хӑраса, суранӗ ҫав тери хытӑ ыратнӑ пек кӑтартма тӑрӑшрӗ: ахлатрӗ, йынӑшрӗ, кӑшкӑрашрӗ.

Боясь, что мать вот-вот заговорит о письме от отца, Санька делал вид, что боль совершенно невыносима: охал, стонал, вскрикивал.

10-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӗрелсе кайнӑ илемлӗ Варя йӑтӑнса аннӑ чул хушшинчен матрацсем турта-турта кӑларчӗ, одеялсемпе минтерсем тупрӗ те аманнисене вырттарчӗ, такама ирӗксӗр сывлаттарса тӑчӗ, санитарсем ҫине кӑшкӑрашрӗ, санитарнӑй машинӑпа килнӗ врачсем, иккӗн, ачасем пек чупса кӑна ҫӳреҫҫӗ, Варя мӗн тума хушнине пӗтӗмпех итлерӗҫ.

Раскрасневшаяся, красивая Варя выдирала из груды сломанной мебели матрацы, одеяла, подушки, укладывала раненых, делала кому-то искусственное дыхание, кричала на санитаров, и два врача, приехавшие с санитарной машиной, бегали, как мальчики, и слушались каждого её слова.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Нина Капитоновна та, мана кӑларса ярас тесе, кӑшкӑрашрӗ.

Нина Капитоновна тоже кричала на меня, чтобы я уходил.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах та, качака ӑна ӗненесшӗнех пулмарӗ курӑнать, мӗншӗн тесен вӑл хытӑран хытӑ кӑшкӑрашрӗ.

Но, должно быть, коза не верила ей, потому что кричала все громче.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗр самантрах вӑл картишнелле чупса тухрӗ те индеец пек, урнӑ манерлӗ хӑтланма тапратрӗ: кӑшкӑрашрӗ, ахӑлтатса кулчӗ, арҫын ачасем хыҫҫӑн хӑваласа ҫӳрерӗ, шикленмелле хӑрушшӑн хӳме урлӑ тапа-тапа сикрӗ, пуҫхӗрлӗ утса ҫӳрерӗ, — пӗр сӑмахпа каласан, тӗрлӗрен паттӑрла ӗҫсем туса хӑтланчӗ, хӑй пӗрмаях Бекки еннелле пӑхкаларӗ — вӑл пӑхать-ши, пӑхмасть-ши тесе шухӑшларӗ.

В следующее мгновение он был уже во дворе и бесновался, как индеец: вопил, хохотал, гонялся за мальчиками, прыгал через забор, рискуя сломать себе ногу или голову, ходил вверх ногами, кувыркался — словом, выделывал все, что только мог придумать, а сам все время косился исподтишка на Бекки Тэтчер: видит она это или нет.

12-мӗш сыпӑк. Кушак аҫи тата «ыратнине лӑплантаракан эмел» // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Кӗтсе ывӑнтӑмӑр сире, — кӑшкӑрашрӗ хӑйне хуҫа пек тытакан Сергей.

Устали ждать вас, — крикнул Сергей, державший себя как настоящий хозяин.

Хурлӑхлӑ юрӑ // Николай Сунай. «Тӑван Атӑл», 2016, 9№

Пальти вараланнӑшӑн пӗр пасар кӑшкӑрашрӗ ҫавскер.

Из-за испачкавшейся пальто кричала на весь рынок.

Ӗҫсе-ҫиме банкран кивҫен илеҫҫӗ // ЧАН Тарукӗ. «Ҫамрӑксен хаҫачӗ», 2016.05.26, 20 (6113) №

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех