Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӳт сăмах пирĕн базăра пур.
шӳт (тĕпĕ: шӳт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах ҫак калаҫу вӑл паҫӑртарах шӳтленипе танлаштарсан, ытла пӗчӗк шӳт.

Но это сущие пустяки по сравнению с теми шуточками, какие он отпускал в свое время.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

— Сирӗн яланах шӳт тӑвас шухӑш, — терӗ Николай Артемьевич ӑна хирӗҫ.

— Вам бы всё только балагурить, — ответил Николай Артемьевич.

XXIX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Эпӗ пакӑлтататӑп, мӗншӗн тесен эпӗ телейсӗр, эпӗ никам юратман ҫын, мыскараҫӑ, артист, шӳт тӑвакан; анчах мӗнле хавхаланнӑ пулӑттӑм-ха эпӗ ҫак ҫӗрлехи сывлӑшпа ҫак ҫӑлтӑрсен, ҫак алмазсен айӗнче — хама юратнине пӗлнӗ пулсан!..

Я болтаю, потому что я горемыка, я нелюбимый, я фокусник, артист, фигляр; но какие безмолвные восторги пил бы я в этих ночных струях, под этими звездами, под этими алмазами, если б я знал, что меня любят!..

V // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Каллех шӳт тӑватӑп! — терӗ Шубин.

— Старые шутки, — повторил Шубин.

IV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Каллех шӳт тӑватӑн, — терӗ Елена, вӑл мӗн тунине пӑхса, унтан Берсенев енне ҫаврӑнчӗ те апат хушшинче пулнӑ калаҫӑва малалла тӑсрӗ.

— Опять старые шутки, — произнесла Елена, взглянув на его работу, и обратилась к Берсеневу, с которым продолжала разговор, начатый за обедом.

IV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Кулмасӑр, шӳт тумасӑр калаҫма пӗлместӗп эпӗ, мӗншӗн тесен эпӗ ҫӑмӑлттай ҫын.

А серьезно я говорить не умею, потому что я не серьезный человек.

II // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Паганель шӳт туса пырсан та Гленарван пурпӗрех ҫавӑн пек пуласран хӑрать, ҫавӑнпа та сӑртсене пӗрлештерекен ту хырҫи урлӑ каҫса кайиччен унӑн ӑшчикӗ пӗрре те лӑпланмарӗ.

Несмотря на шутки и насмешки Паганеля, Гленарван всё-таки допускал такую возможность и внутренне дрожал во всё время перехода по гребню соединительного хребта.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Тая хӑйӗн пӳлӗмне арҫын йӑхӗн представителӗсене кӗртме юратмасть, анчах сирӗншӗн акӑ, хӑвӑрах куратӑр, вӑл ку йӑлана уясах тӑмасть, — терӗ Лёля, йӑмӑкӗнчен шӳт туса.

— Тая не любит пускать в свою комнату представителей мужского пола, а для вас, видите, делается исключение, — шутила над сестрой Леля.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Рита, шӳт тунӑ май, кулса илчӗ те Павела ӑнлантарса пачӗ:

 — Рита улыбнулась своей шутке и объяснила ее:

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Ҫитет шӳт туса!

— Хватит шуточек!

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Сире комсомолецсем килӗшмеҫҫӗ-и вара? — шӳт туса ыйтрӗ Лида лавҫӑран.

— А разве вам комсомольцы не нравятся? — шутливо спросила Лида у возницы.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Кайӑк кӗтӗвӗ вӗҫсе хӑпарнӑ пек алӑсем шапӑлтатса илчӗҫ, салху сӑн-питсем ҫуталса кайрӗҫ, сӑмах вылятма юратман ҫын юлашкинчен юлташла шӳт туса илни нумайччен тимлӗн итлесе ларнӑ ҫынсене ахӑрттарса ячӗ.

Словно стая птиц взлетела, заплескались руки, заулыбались суровые лица, и дружески-шутливая последняя фраза серьезного человека разрядила длительное внимание взрывов смеха.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Пухӑннӑ большевиксем, сӑнамалла тунӑ тревога пирки лӑпкӑн шӳт тукаласа, чӗркесе хуҫлатнӑ «качака ури» текен чӗлӗмсене мӑкӑрлантараҫҫӗ.

Собранные здесь большевики, подшучивая над этими условностями тревоги, спокойно раскуривали «козьи ножки».

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Шӳт мар вӗт, — Альпӑсем!

— Шутка сказать — Альпы!

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫулҫӳревҫӗсем ылтӑн ҫӗрӗ тӑрӑх шӳт туса тата кула-кула ҫӳреҫҫӗ.

Со смехом и шутками путешественники продолжали прогулку по золотому прииску.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Эпӗ ахаль ҫеҫ шӳт тӑватӑп, хаклӑ Мэри, Роберт хӑй те ӑна питӗ аван пӗлет.

— Но ведь я шучу, дорогая мисс, и Роберт это отлично понимает.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Чӑнах та вырӑнсӑр шӳт туни пулать ку! — тесе килӗшрӗ майор, — анчах апла пулин те акӑлчансем ӑна пурне те пӗлмеҫҫӗ.

— Действительно, это злая шутка, — согласился майор, — но тем не менее всякий англичанин знает её.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Паганель чӑрсӑр француз пек шӳт тума хӑтланса пӑхрӗ, анчах кулаканни никам та пулмарӗ.

Паганель, как истый француз, пытался шутить, но никого не рассмешил.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Чӑнах та Роберт шӳт туман.

Роберт действительно не шутил.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Ача шӳт тумасть пек туйӑнать, — терӗ майор.

— Мальчик, кажется, не шутит, — сказал майор.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех