Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫухалнӑ (тĕпĕ: ҫухал) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кӗтӳҫ каласа панӑ тӑрӑх, пӗр снарячӗ курӑк ҫисе ҫӳрекен кӗтӳ умӗнче ӳксе ҫурӑлнӑ та, сурӑхсем, хӳрисене пӗтӗлтеттерсе, хӑранипе ҫеҫенхире тапса сикнӗ, ун хыҫҫӑн пачах ҫухалнӑ.

По словам пастуха, один из снарядов разорвался впереди пасшегося гурта, и овцы, замигав курдюками, в ужасе устремились в степь и исчезли.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Корней хулпуҫҫинчен ярса тытса, пӳрте ҫӗклесе кӗртмен пулсан, Васяткӑ ҫавӑнтах куҫран ҫухалнӑ пулӗччӗ.

Васятка тут же бы исчез, если бы Корней не ухватил его за плечи и не втащил в дом.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ӗне ҫухалнӑ кун эпӗ ахалех почтӑна кӗтӗм.

— В тот же день, как она заблудилась, я и забрел без особой нужды на почту.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Шӑпах сирӗн аҫун ӗни ҫухалнӑ ҫул.

Как раз том годе, когда у твоего отца корова пропала.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Упӑшкине суд туса айӑпланӑ тата вӑл пӗр хыпарсӑр ҫухалнӑ хыҫҫӑн Авдотья хуралса кайнӑ, пӗр ҫула яхӑн шӑпӑрт ҫӳренӗ.

После того как муж ее был осужден и пропал без вести, она чуть не с год ходила почерневшая и тихая.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл амӑшӗн ҫухалнӑ йӗрне шыраса тупманнишӗн, ӑна хӑйӗн ҫути еннелле ҫавӑрманнишӗн — ашшӗ ӗмӗтленнӗ-ҫке ун ҫинчен! — хӑй тахҫанах ӳкӗннӗ.

Он давно раскаивался в том, что не отыскал затерявшийся материнский след, не повернул ее к своему свету — ведь еще отец об этом мечтал!

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кӗтӳ пуҫӗ шартах сикнӗ, пӗрре сиксех кӗтӳ патне ҫитнӗ, тепӗр самантран пӑлансем ҫӑра курӑк хумӗсем ҫийӗн тӗпӗртеттерсе катана кӗрсе ҫухалнӑ.

Вожак вздрогнул, одним прыжком метнулся к стаду, и через мгновение олени взлетели над волнами густой травы и пропали в чаще.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл Ксюшӑпа салхуллӑн сывпуллашнӑ та, ӑна ырӑ каҫ сунса, сӗмлӗхре ҫухалнӑ.

Он сухо попрощался с Ксюшей и, пожелав ей спокойной ночи, пропал в темноте.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Алӑкран тухсанах вӗсем ҫурхи тӗттӗмре ҫухалнӑ.

Сырая весенняя тьма обступила их, как только они оказались за порогом.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Григорий сиссе илмелле мар хӑвӑрт (кайран ҫав самант ун асӗнче питӗ вӑрӑма тӑсӑлнӑ пек тӗвӗленсе юлчӗ) тӑватӑ матроса тураса тӑкрӗ те, Прохор Зыков кӑшкӑрнӑ сасса илтмесӗр, тӑкӑрлӑк кукринче пӑрӑнса ҫухалнӑ пиллӗкмӗш матрос хыҫҫӑн хӑваласа кайрӗ.

В непостижимо короткий миг (после в сознании Григория он воплотился в длиннейший промежуток времени) он зарубил четырех матросов и, не слыша криков Прохора Зыкова, поскакал было вдогон за пятым, скрывшимся за поворотом проулка.

XLIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий арпашӑнса пӗтнӗ тетел хӳри пек чӑлханчӑк шухӑшӗнче тахҫан пурӑнса ирттернӗ кунсене пӑлхатса ухтарчӗ, нихҫан каялла таврӑнми ҫӗтсе ҫухалнӑ пурнӑҫ лӑстӑкӗсем хушшинче Аксинья патне ҫитсе тухрӗ.

Григорий в мыслях, спутанных, как сетная дель, ворошил пережитое, натыкался в этой ушедшей куда-то в невозвратное жизни на Аксинью, думал.

XLII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий ал тупанӗпе куҫне хупларӗ те, ун умӗнчен палланӑ сӑн-питсем, тепӗр чух тата пурнӑҫра пачах кирлӗ пулман, анчах асра ҫав тери ҫирӗп тытӑнса юлнӑ япаласем шӑвӑнса иртрӗҫ; хӑлхара таҫти ҫӗрте ҫухалнӑ ҫынсен манӑҫнӑ сассисем, тӗрлӗ сасӑллӑ кулӑпа калаҫу сыпӑкӗсем янӑрарӗҫ.

Григорий закрывал глаза ладонью, и перед мысленным взором его проходили знакомые лица, события, иногда очень мелкие, но почему-то цепко всосавшиеся в память, звучали в памяти забытые голоса утерянных людей, обрывки разговоров, разноликий смех.

XLII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кайнӑ та старик — шыва путнӑ пек ҫухалнӑ.

Пошел дед и гинул.

XXXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий ӑна тимлӗ тӑнласа ларчӗ, ыйхӑ анкӑ-минкӗлентерсе яни сисӗнмесӗр иртсе кайрӗ, таҫта ирӗлсе ҫухалнӑ пек пулчӗ.

Напрягаясь, Григорий вслушивался, и незаметно исчезла, будто растаяла, сонная одурь.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий сотньӑна утсем ҫине утлантарчӗ те сӑрт леш енчи тип варалла анса ҫухалнӑ хӗрлисем хыҫӗнчен ертсе кайрӗ.

Григорий, посадив на коней, повел свою сотню вслед ушедшим за бугор красным.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӗррехинче Груша таҫта ҫухалнӑ, привалта ӑна никам та курман.

И вот Груша куда-то исчез, недосчитались его на привале.

Ҫӗнӗ пушмаксем // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Ял тӑрӑх ыйткаласа ҫӳренӗ е пачах Шушкинчен тухса кайса ҫухалнӑ.

Побирался он по селу — чем кто накормит, а то и вообще пропадал из Шушек.

Хусах // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Таҫта ҫухалнӑ Забелин.

Исчез куда-то Забелин.

Умра тата хыҫра // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Япӑнчӑк ҫӳҫ-пуҫлӑ, ытла та хытӑ хумханнипе палласа илмелле мар шурса кӑйнӑ Анна, ансӑр явлӑкӗ ӗнси ҫине анса ларнӑскер, винтовкине хатӗр тытса, ура ҫине сиксе тӑчӗ те, унӑн-кунӑн пӑхса илсе, юлан утлӑ казак тарса ҫухалнӑ ҫурт хыҫнелле кӑтартрӗ; улшӑнса кайнӑ, патрак сасӑпа хыттӑн: «Мӑн хыҫран!» — терӗ те, тайкаланса та такӑнса, малалла чупса кайрӗ.

Анна в сбитой на затылок повязке, растрепанная и неузнаваемая от волнения, обескровившего ее лицо, вскочила и — винтовку наперевес, — оглядываясь, указывая рукой на дом, за которым скрылся казак, таким же неузнаваемым ломким голосом крикнула: «За мной!» — и побежала неверной, спотыкающейся рысью.

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Офицерсен ав — йӗрӗ те ҫухалнӑ

Офицеров — и след простыл…

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех