Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

туйӑм сăмах пирĕн базăра пур.
туйӑм (тĕпĕ: туйӑм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— «Фу, мӗнле ирсӗр туйӑм манӑн чӗрере» шухӑшласа илчӗ вӑл.

«Фи! — подумал он, — какое у меня гадкое чувство на сердце!»

XXVII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Темле вӑрттӑн йӑпанчӑк кӳрекен йывӑр хуйхӑллӑ туйӑм унӑн чӗрине хӗстерсе лартрӗ.

Чувство горестное и горькое, не лишенное какой-то странной отрады, сдавило ему сердце.

XXV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Инсаров чӗринче ҫак ҫынтан йӗрӗннӗ туйӑм хускалчӗ пулсан та, вӑл прокурора тав турӗ, ҫитес кунсенчех тепре килсе кайма пулса сывпуллашрӗ.

Чувство гадливости шевельнулось в Инсарове, но он поблагодарил прокурора и обещался завернуть на днях.

XXIV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Унӑн нихҫан та ҫакӑн пек туйӑм пулманччӗ-ха.

С ним еще никогда ничего подобного не случалось.

XXIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Унтан сасартӑк тӑрса ларчӗ; темле тӗлӗнмелле туйӑм хускалчӗ унра!

Она вдруг приподнялась и села; что-то странное совершалось в ней.

XVII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Елена пуринчен те ҫирӗп пек туйӑнчӗ, анчах унӑн чӗри тӗлӗнмелле лӑпкӑ пулчӗ, халиччен нихҫан та унӑн ҫакӑн евӗр туйӑм пулман.

Елена казалась серьезнее всех, но на сердце у ней было чудное спокойствие, какого она давно не испытала.

XV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Тавралӑх ҫеҫкеленет, сӗрлет, юрлать; инҫетри кӳлӗсем йӑлтӑртатаҫҫӗ, чуна праҫникри ҫутӑ туйӑм ҫавӑрса илет.

Всё кругом цвело, жужжало и пело; вдали сияли воды прудов; праздничное, светлое чувство охватывало душу.

XV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ҫак хӑй тӗллӗн килсе тухакан туйӑм хӗлле хускалсан, вӑл театрта юнашарах 2 — 3 ложа илме хушнӑ, унтан, хӑйӗн пӗлӗшӗсене пуҫтарса, театра е тата маскарада кайнӑ; ҫулла — вӑл хула тулашне, ӑҫта та пулин инҫерех кайнӑ.

Находил ли на нее этот стих зимой — она приказывала нанять две-три ложи рядом, забирала всех своих знакомых и отправлялась в театр или даже в маскарад; летом — она ехала за город, куда-нибудь подальше.

XV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Анчах унӑн чӗринче вӑрттӑн та тӗксӗм туйӑм палӑрать; вӑл лайӑх мар кулянупа салхуланчӗ.

Но тайное и темное чувство скрытно гнездилось в его сердце; он грустил нехорошею грустию.

X // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ҫав каҫ киле таврӑннӑ чухне Берсенева темле тӗлӗнмелле туйӑм пӑшӑрхантарчӗ: Еленӑна Инсаровпа паллаштарма пулнӑшӑн ӳкӗнмерӗ вӑл, хӑй ҫамрӑк болгар ҫинчен каласа панӑ сӑмахсем хӗре тарӑн шухӑша яни пӗтӗмпех вырӑнлӑ тесе шутларӗ… ара, хӑех вӑйлатмарӗ-и-ха вӑл Еленӑн шухӑш-кӑмӑлне!

Странные ощущения волновали Берсенева, когда он возвращался домой в тот вечер; он не раскаивался в своем намерении познакомить Елену с Инсаровым, он находил весьма естественным то глубокое впечатление, которое произвели на нее его рассказы о молодом болгаре… не сам ли он старался усилить это впечатление!

X // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ман чӗрере пурте — ҫурри ячӗшӗн кӑна туни, тетӗр, мӗншӗн тесен эпӗ художник; нимле ӗҫе те пултараймасть, тесе шутлатӑр, — кун пирки эсир, тен, тӗрӗс те тӑватӑр пуль, — анчах чӑн-чӑн тӗрӗслӗх те, тарӑн туйӑм та манра ҫук: эпӗ чӗререн татӑлса макӑрма пултараймастӑп, пакӑлти те, элекҫӗ те, ку пӗтӗмпех эпӗ художник пулнӑран килет, тесе шутлатӑр.

Вы воображаете, что во мне всё наполовину притворно, потому что я художник; что я не способен не только ни на какое дело, — в этом вы, вероятно, правы, — но даже ни к какому истинному, глубокому чувству: что я и плакать-то искренно не могу, что я болтун и сплетник, — и всё потому, что я художник.

IX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Елена хӗп-хӗрлӗ хӗремесленсе кайнӑ — унӑн чӗрине хӑрушӑ та тӗлӗнмелле ырӑ туйӑм пусса илнӗ.

Она вспыхнула вся — и страшно и чудно стало ей на сердце.

VI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Еленӑн кӑмӑлӗ уҫӑлчӗ, вара темле ачаш та лайӑх туйӑм те унӑн чӗрине юхса кӗчӗ, те чӗринче ӳссе пычӗ.

Душа ее раскрывалась, и что-то нежное, справедливое, хорошее не то вливалось в ее сердце, не то вырастало в нем.

IV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ман чӗрере халь ҫав тери ачаш туйӑм, вӑл халь ҫемҫе…

У меня на сердце теперь такая нежность, так оно смягчено…

I // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ҫапла, эсӗ тӗрӗс каларӑн: юрату пысӑк сӑмах, аслӑ туйӑм

Да, ты прав: любовь — великое слово, великое чувство…

I // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Асӑрханӑ-и эсӗ, — кӗтмен ҫӗртен калаҫма пуҫларӗ Берсенев, аллисене сулкаласа: — мӗнле асамлӑ туйӑм хускатать ҫутҫанталӑк пирӗн чӗресенче?

— Заметил ли ты, — начал, вдруг Берсенев, помогая своей речи движениями рук, — какое странное чувство возбуждает в нас природа?

I // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ӗҫсӗр выртни, тулли кӑмӑл, уҫӑ сывлӑш, ӗмӗт ҫитнине пӗлсе тӑни, юлташӗпе пули-пулми ҫинчен калаҫни, юратнӑ хӗрен ӑнсӑртран килсе тухнӑ сӑнарӗ, ҫак тӗрлӗ йышши тата ҫав хушӑрах темшӗн пӗр евӗрлӗрех туйӑнакан шухӑш-кӑмӑл унӑн ӑшчиккинче пӗтӗмӗшле пӗр туйӑм пулса пӗрлешрӗҫ, халь акӑ вӗсем лӑплантараҫҫӗ те, пӑшӑрхантараҫҫӗ те, вӑя та шалтӑрах пӗтереҫҫӗ…

Бездействие, нега и чистота воздуха, сознание достигнутой цели, прихотливый и небрежный разговор с приятелем, внезапно вызванный образ милого существа — все эти разнородные и в то же время почему-то сходные впечатления слились в нем в одно общее чувство, которое и успокоивало его, и волновало, и обессиливало…

I // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ку вӑл — чун-чӗрери туйӑм, тӑван ҫӗршыва туйни.

Это — чувство родины…

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ҫак хаҫатсем ротаци машинисем ҫинче пичетленнӗ чух пирӗн чунсенче пачах урӑхла туйӑм ҫуралать.

Удивительное чувство испытывали мы, когда на ротационных машинах печатались эти газеты!

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Хӑй ӑшӗнче вӑл, ахӑрнех, ытларах мулсен туйӑм сисӗмӗсем ҫине шанать, мӗншӗн тесен кун пек вырӑнсенче ертсе пыракан тӑн-пуҫӗпе пӗлни кӑна ҫителӗксӗр.

В глубине души, пожалуй, он больше рассчитывал на инстинкт мулов, чем на память и знания проводника.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех