Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

таҫтан сăмах пирĕн базăра пур.
таҫтан (тĕпĕ: таҫтан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Яраҫҫӗ те-ҫке, шыраса тупаҫҫӗ таҫтан…»

— И пришлют же, откопают где-то…»

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӗр эрне каялла таҫтан Коробин пухӑва хӑй вырӑнне райком инструкторне Ксения Яранцевӑна, Егор тӑванне, ярать текен сас-хура сарӑлнӑччӗ.

Неделю тому назад откуда-то пошел слух, что Коробин вместо себя посылает на собрание инструктора райкома Ксению Яранцеву, Егорову сродственницу.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Таҫтан, шыв кукринчен, кӗпе тукмакки пӗр тикӗс ҫатлаттарни илтӗнсе тӑчӗ, унтан вӑл чарӑнчӗ, вара тӗлӗрекен шӑплӑхра лапсӑркка курӑклӑ ҫырана вӗтӗ хумсем ҫывӑрттарса ярас пек чӑмпӑлтатни ҫеҫ илтӗнчӗ.

Откуда-то из-за изгиба реки доносился равномерный стук валька, потом он заглох, и дремотную тишину нарушал лишь убаюкивающий шелест и плеск мелких волн.

26 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл «коммуние» хирӗҫ хаяррӑн кӑшкӑрнисенчен хӑрамасӑр калаҫнӑ — ӑна нихӑшӗ те нимӗнле сӑмахпа та пӑтраштарса яма пултарайман! — анчах ҫав каҫхине вӑл хӑй темӗнле пӑшӑрханнине туйнӑ — таҫтан ҫил вӗрнӗ пек, хул-ҫурӑм йывӑрланнӑ пек туйӑннӑ.

Он не боялся злобных выкриков против «коммунии», — никто не мог сбить его никакими словами! — но в тот вечер он чувствовал странную тревогу: будто дул откуда-то сквознячок и сковывал спину.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Атте, чар ҫавна часрах! — ашшӗ патнелле утса, сехри хӑпнӑ пек пӑшӑлтатрӗ Ксени, кӗпер ҫине таҫтан муртан сиксе тухнӑ Дымшакова курсан.

— Отец, останови его! — отчаянно зашептала Ксения, увидев на мосту неизвестно откуда вынырнувшего Дымшакова.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Таҫтан, ҫӗр айӗнчен тенӗ пекех, тата ҫынсем пухӑнчӗҫ, вӗсем лава сырса илчӗҫ те, виҫӗ-тӑватӑ минут та иртмерӗ, ӑна кӗпер варрине туртса кӑларчӗҫ.

Откуда-то, словно из-под земли, появились еще люди, дружно облепили воз, и не прошло и нескольких минут, как его вытащили ни середину моста.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫанталӑк — ун пекки вӑл хура кӗркунне час-часах пулать — куҫ умӗнчех улшӑнса пычӗ: пӗрре лутра, тӑлпаланнӑ пӗлӗтсем хушшинчен хӗвел сиксе тухать те тепре таҫтан ҫумӑр пӗлӗчӗсем вӗҫсе ҫитеҫҫӗ, хӗвел хура пӗлӗтсем хыҫне кӗрсе пытанать, пӗтӗм ял ӗнтрӗк ӑшне путнӑ пек пулать.

Погода, как это часто бывает поздней осенью, менялась прямо на глазах: то в лохматые разрывы низких туч пробивалось солнце и все вокруг начинало играть жаркими красками лета; то вдруг невесть откуда налетала ненастная хмарь, солнце скрывалось за темными облаками, вся деревня словно погружалась в сумерки.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Сӑмавар лартсанах, таҫтан сиксе тухать те, крана сӑмсипе тӗксе, шыва йӑлт юхтарса кӑларать!

Наладишь самовар, а он откуда ни возьмись вырвется, пырнет своей сопаткой в кран и выпустит всю воду!

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ялта тӑрук хӑтсӑр та кичем пулса тӑчӗ, таҫтан нӳрлӗ ҫил вӗрсе илчӗ, вӑл хускатнипе Корней урисем патӗнче типӗ ҫулҫӑсем чӑштӑртатса илчӗҫ.

В деревне сразу стало неприютно и тоскливо, потянуло откуда-то сырым, промозглым ветерком, и, потревоженные им, зашуршали у ног Корнея сухие листья.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Дон леш енче пулемет сасси ҫилӗллӗн шатӑртатса тӑман, таҫтан туран — те Мигулински, те Казански станицӑсен ҫӗрӗсенчен — шыв тӑрӑх тупӑ сассисем вӑрӑммӑн кӗмсӗртетсе илтӗнмен пулсан, Дон хӗррине утӑ ҫулакансем килсе чарӑннӑ темелле: ытла та тӑнӑҫ курӑнать вӑрҫӑ вут-хӗмӗн линийӗ ҫинче Мӑн Кӑмрӑк повстанецӗсен сотни.

Если бы не злобное тарахтенье пулемета за Доном, не гулкое буханье орудий, доносившееся по воде откуда-то сверху, не то с Мигулинского, не то с Казанского юртов, можно было бы подумать, что у Дона станом стали косари — так мирен был вид пребывавшей на линии огня Громковской повстанческой сотни.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Таҫтан Мӑн Кӑмрӑка питӗ нумай лавсемпе хӑмасем пырса тӑкнӑ та, ҫавӑнтах пӑчкӑсем чӑвӑшлатма тытӑннӑ, пуртӑсемпе ӗҫленине тата мӑлатуксемпе шакканине илтме пулнӑ.

Откуда-то на многочисленных подводах на Громок привозили доски, их сбрасывали, и тотчас же начинали повизгивать пилы, слышно было, как стучали топорами и молотками.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӗсем таҫтан та тупӑсемпе ҫунтараҫҫӗ.

Они сквозь бьют из орудий.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дашка хӑй ӳсӗр таврӑнчӗ таҫтан

А Дашка откель-то явилась пьяная…

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дарья, кам пирки тата мӗн сӑмахланине ӑнланмасӑр, каялла ҫаврӑнса пӑхрӗ те пыртан мар, таҫтан ӑш тӗпӗнчен, вилес умӗнхи иклетӳпе пӳлӗнсе, пӗр майлӑн та йывӑррӑн йынӑшнӑ сасса илтрӗ.

Дарья оглянулась, не понимая, о ком и что это такое говорят, услышала глубокий, исходивший не из горла, а откуда-то, словно бы из самого нутра, протяжный на одной ноте стон, прерываемый предсмертной икотой.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӗсен ӑна таҫтан турту тивет пулмалла.

Они ему какой-то дальней родней доводются, никак.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Таҫтан инҫетрен хуҫӑк хытхура туни чӑштӑртатни, майӗпе хӑшӑл-хӑшӑл туни илтӗнсе килет…

Как будто издали доносится треск сломанной бурьянины, сдержанное пыхтенье…

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Туран, Дон тӑрӑх, таҫтан Казански станица ҫӗрӗ енчен, тулӑ сасси ухлатса ҫитнӗ тӗле шӑпах Григорий картишне кӗрсе кайрӗ.

Он уже входил во двор, когда сверху, вниз по Дону, откуда-то с Казанского юрта по воде доплыла октава орудийного залпа.

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Питӗ ҫывӑхран икӗ хутчен персе ячӗҫ, унтан — таҫтан инҫетрен килсе илтӗннӗ пек кӑшкӑрнӑ сасӑ: «Чӗрӗлле тытатпӑр!»

Уже в упор два выстрела, словно издалека — крик: «Живьем возьмем!

XLIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Таҫтан Гришака асаттепе тепӗр виҫӗ старик ҫитсе тухрӗҫ.

Невесть откуда появились дед Гришака и еще трое стариков.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хыпарҫӑсем таҫтан, — терӗ те паҫӑрхи казак, лайӑхрах тинкерсе пӑхса, Вешенскине илни ҫинчен пуҫланӑ сӑмаха татрӗ.

Гонцы откель-то, — всматриваясь, сказал казак и оборвал рассказ о взятии Вешенской.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех