Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хыҫҫӑнах (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хыҫҫӑнах ҫапла хушса хучӗ: «Ҫапла калаҫҫӗ-и-ха сирӗн патра?»

а потом прибавил: «Так ведь у вас говорят?»

Саккӑрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Хыҫҫӑнах эс шӑнкӑравларӑн.

и тут ты позвонил.

Улттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Ылтӑн-бриллиант? — терӗ ун хыҫҫӑнах Маргарита.

— Золото бриллианты, — повторила Маргарита.

Улттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Хыҫҫӑнах унпа юнашар Петр Петрович кӗрсе вырнаҫрӗ, алӑка шалтлаттарса хупса хучӗ.

Тут же рядом с ней оказался и Петр Петрович и захлопнул за собой дверцу.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Малтанлӑха шӑл йӗрсе илеҫҫӗ те хыҫҫӑнах манаҫҫӗ.

Посмеются, позубоскалят и забудут.

Пӗрремӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Килйышсем калаҫнӑ тӑрӑх, ку мундира ашшӗ университетран вӗренсе тухнӑ хыҫҫӑнах ҫӗлетнӗ.

Семейное предание гласило, что вицмундир этот был сшит папой тотчас при выходе из университет.

XXXV. Таса парӑм // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Апат ҫинӗ хыҫҫӑнах ашшӗ лампа симӗс абажурпа хуплать те, ҫӗрлечченех ачасен тетрачӗсене тӳрлетет.

Сразу после обеда отец молча накрывал лампу зеленым абажуром и до поздней ночи исправлял тетрадки.

XXXI. Лафет ҫинчи ещӗк // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пристав хыҫҫӑнах пӳрте мӑйӑхлӑ ҫын та пырса кӗчӗ.

Тотчас за приставом в дверь пролез усатый.

XXVII. Асатте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫавӑнпа та револьвертан пӗрре пенӗ хыҫҫӑнах, городовойсене урӑх пеме чарнӑ.

Поэтому после первого же выстрела городовым было приказано больше не стрелять.

XXVII. Асатте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Акӑ Саня хамӑр умран иртнӗ вагон пусми ҫинчен, аллине пӗр пысӑк чаплӑ карап тытса сиксе анать те пире ал сулать, анчах хӑй темшӗн вагон хыҫҫӑнах утать-ха.

с большим, великолепным кораблём Саня прыгает со ступенек прошедшего мимо нас вагона, машет нам, но почему-то идёт рядом с вагоном.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл пирӗн пата килчӗ те, килкартинче ӗҫлекенсем ун хыҫҫӑнах унӑн тахҫанхи тем пысӑкӑш арчине ҫӗклесе кӗчӗҫ, няня ҫавӑнтах арчинчен шурӑ сапунне кӑларчӗ, чепчикне тата пӗр авалхи фотографи.

Она явилась, и следом за ней дворник втащил большой старинный сундук, из которого няня немедленно вынула белый передник, чепчик и старинную фотографию.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫапах та сасси унӑн кашни сӑмахӗ хыҫҫӑнах вӑй илсе пычӗ.

Но с каждым словом голос его становился тверже.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫавӑн хыҫҫӑнах Петр Андреевич Марья Ивановнӑна качча илнӗ.

Вскоре потом Петр Андреевич женился на Марье Ивановне.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк. Суд // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

— Эсир идеализм мӗн иккенне пӗлместӗр, — малалла каларӑм эпӗ, кашни сӑмах каланӑ хыҫҫӑнах унӑн питҫӑмартийӗсем улшӑннипе хӗпӗртесе.

— Вы не имеете понятия об идеализме, — продолжал я, замечая с радостью, что с каждым моим словом у него вытягивается морда.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӑш чухне, ҫакӑн пек шӑршласа пӑхнӑ хыҫҫӑнах «наркӑмӑш» та темест, «ҫӑва» тет, шӳрпене тӳрех тӑкса ярать вара.

Случается, что, понюхав пар, он говорит не «отрава», а «могила» и выплескивает суп в кусты.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Палаша та ман хыҫҫӑнах унта чупса пычӗ.

Палаша прибежала туда же за мною.

Саккӑрмӗш сыпӑк. Чӗнмен хӑна // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Ҫакӑн хыҫҫӑнах вӑл ман тетраде илчӗ те, сӑввӑн кашни йӗркине, кашни сӑмахне ним вырӑнне хумасӑр тиркесе тухса, манран хыттӑн мӑшкӑлласа кулма тытӑнчӗ.

Тут он взял от меня тетрадку и начал немилосердно разбирать каждый стих и каждое слово, издеваясь надо мной самым колким образом.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк. Пӗрне-пӗри // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Вӑл вӗрентнине пӑх-ма чарӑнса тӑрсаттӑмӑр эпир, анчах вӑл пире Василиса Егоровна патне кайма хушрӗ, хай те пирӗн хыҫҫӑнах пыма пулчӗ.

Мы остановились было смотреть на учение; но он просил нас идти к Василисе Егоровне, обещаясь быть вслед за нами.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк. Крепость // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Ун хыҫҫӑнах Вернер доктор кӗчӗ.

Доктор Вернер вошел вслед за ним.

Июнӗн 3-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Неушлӗ Оля унпа мӗн пулнине пӗлеймесӗрех юлӗ, — ҫак вунсакӑр уйӑх хушшинче унӑн мӗн тери пысӑк йывӑрлӑхсем тӳссе ирттермелле пулнине, вӑл ҫапах та хӑйӗн ӗмӗтне пурнӑҫланине, чӑн-чӑн этем — ҫапла ҫав, чӑн-чӑн этем! — пулса тӑнине, анчах пур ӗмӗтсем те тулнӑ хыҫҫӑнах ҫакӑн пек киревсӗр, ухмахла вилмелле пулнине пӗлеймӗ-ши?

Неужели Оля так и не узнает, что с ним случилось, какой нечеловечески трудный путь прошел он за эти восемнадцать месяцев, что он все-таки добился своего, стал настоящим… ну да, настоящим человеком, чтобы так нелепо разбиться тотчас же, как только это совершилось?

7 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех