Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шухӑшларӑм (тĕпĕ: шухӑшла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эп айӑплӑ сан умӑнта, хам ҫинчен кӑна шухӑшларӑм пуль; тархасшӑн каҫар мана, чӗппӗм.

Я — черствый эгоист, я виноват перед тобой; прости меня, пташка моя!

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫыруне ҫурса пӑхам мар-ши тесе те шухӑшларӑм.

Я подумал, уж не разорвать ли мне это письмо?

IX. Ӑнлантарса пани // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унтан, хай шухӑшларӑм та, ҫук, терӗм, ку хӗрарӑм ӗҫӗ мар, терӗм.

Потом подумал: «Нет, не женское это дело».

IV. Каллех Марко патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пикеҫӗм, эпӗ ыр ҫын мар; Пурнап чӑтлӑхсенче; — питӗ тӗрӗс, чӑтлӑхсенче, ҫавӑнпа та манпа ан пыр, тет, Пурнӑҫӑм та хӑруш, хаяр, — мӗншӗн тесен, чӑтлӑх вӑрмансенче тискер кайӑксӗм вӗт, — Ӗмӗр иртет кичем, — ку тӗрӗс мар, ачасем, кичем пулмасть, анчах эпӗ вӑл вӑхӑтра шухӑшларӑм, вӑл та шухӑшларӗ; анчах эпӗ пур-пӗрех хамӑнне калатӑп:

О дева, друг недобрый я; Глухих лесов жилец, — совершенная правда, глухих лесов, потому, говорит, не ходи со мною, Опасна будет жизнь моя, — потому что ведь в глухих лесах звери, — Печален мой конец, — это неправда, дети, не будет печален, но тогда я думала и он думал; но все-таки я отвечаю свое:

XXII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Бьюмонт минутлӑха шӑпланчӗ, — Эпӗ сиртен ыйтни лайӑх пулассипе пулмасси ҫинчен шухӑшларӑм, теп, ыйтсан лайӑхрах пулать ӗнтӗ: вӗсемпе калаҫнӑ чухне ман хушамата асӑнсан, эсир эпӗ ун ҫинчен ыйтни тата вӗсемпе паллашма шутлани ҫинчен ан калӑр.

— Я думал, лучше ли просить вас или не просить; кажется, лучше попросить: когда вам случится упоминать мою фамилию в разговорах с ними, не говорите, что я расспрашивал вас о ней или хочу когда-нибудь познакомиться с ними.

XII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ӗнер эпир сывпуллашса уйрӑлнӑ хыҫҫӑн эпӗ кун ҫинчен вӑрахчен шухӑшларӑм, эпӗ ҫакна ӗнер ирпелен, эсӗ ҫук чухне шухӑшласа тупрӑм, ӗнер эпӗ санпа ырӑ ҫынпа канашланӑ пек канашласа пӑхасшӑнччӗ, анчах эсӗ ман шанчӑка хӑвӑн йӗркелӗхӳпе улӑштартӑн.

Когда мы с тобою простились вчера, я долго думала об этом, я вздумала это вчера поутру, без тебя, вчера я хотела посоветоваться с тобою, как с добрым человеком, а ты изменил моей надежде на твою солидность.

IX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

 — «Эпӗ ӑна сансӑр пурӑнма пултарайманни ҫинчен каларӑм: тепӗр кунне вара, ӗнер, вӑл кайрӗ, ун хыҫҫӑн эпӗ те каяс терӗм, ӗнер те кунӗпех ун хыҫҫӑн каясси ҫинчен шухӑшларӑм, халӗ вара, хӑвах куратӑн акӑ, чылайранпа ӗнтӗ сан патӑнта ларатӑп».

— «Я сказала ему, что не могу жить без тебя; на другой день, вчера, он уж уехал, я хотела ехать за ним, весь день вчера думала, что поеду за ним, а теперь, видишь, я уж давно сидела здесь».

V // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Картла вылямалли сӗтел хушшинчен ҫакӑнта тухнӑранпа, юлашки виҫӗ сехет хушши эпӗ хам та ҫапла пуль тесе шухӑшларӑм.

— Я так и думал, — в последние три часа, с той поры как вышел сюда из-за карточного стола.

IV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Пит тухсах ҫӳремен ҫав, нумай шухӑшларӑм, кӑштах тавҫӑртӑм та: пулӑсем хӑмпӑ кӑлараҫҫӗ вӗт, ула кураксемпе чанасем чуптӑвӑшаҫҫӗ, сӑпсасем ытти хурт-кӑпшанкӑсенчен пулаҫҫӗ.

 — Просто никуда не выходил и кое-что постиг: рыбы зачинают, смазываясь слюной, вороны и сороки целуются клювом; оса появляется на свет из другого насекомого, уподобив его себе.

Застава хыҫне // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 75–89 стр.

Ҫав йытӑ тирӗсенчен сӑран тӑвасси ҫинчен ман пуҫа пысӑк шухӑш пырса кӗрсен — эпӗ икӗ талӑк харӑсах ҫывӑраймарӑм, пуҫа ватсах шухӑшларӑм: манӑн ҫак шухӑш государствӑна укҫа енчен мӗнле усӑ парать, пуринчен ытла, мана мӗнле усӑ пулать?

И вот как пришла ко мне эта великая мысля насчет выделки собачьих шкур — я двое суток подряд не спал, все обмозговывал: какая денежная польза от этой моей мысли государству и, главное дело, мне получится?

XVI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

«Ну, — шухӑшларӑм эп ун чухне, — нумаях пурӑнаймӑн-ха эс, Аверьян, ҫамрӑк арӑмупа…

«Ну, — подумал я тогда, — недолго ты, Аверьян, поживешь с молодой женой…»

V сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

«Шуйттанах ку!» — тесе шухӑшларӑм.

«Черт!» — думаю.

33-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Эпӗ те ӗнтӗ: «Халех пуринчен те ҫӳлерех ҫӗкленсе кӑтартатӑп!» — тесе шухӑшларӑм, хур чӗпписем ҫинчен мансах кайнӑ хам.

И я думаю: «Зараз выше всех подымусь!», а про гусят-то и позабыл.

31-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Манӑн сире ахальтен ҫеҫ шеллессӗм килчӗ: «Пурӑнать ҫав авланман ҫамрӑк арҫын, хусахскер, хӗрарӑмсемпе те интересленмест…» тесе шухӑшларӑм та…

Мне вас просто жалко стало, думаю: «Живет молодой мужчина, неженатый, холостой, бабами не интересуется…»

26-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Эпӗ ӑна кӑвайт умне ҫавӑтса пынӑ май, тӗлӗнсе шухӑшларӑм:

Помог ей дойти до костра, удивленно думая:

Этем ҫурални // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 156–165 стр.

Коновалов босяксен пурнӑҫне пӑрахнӑ пулӗ тесе, ҫак ҫулсенче ирӗкри сывлӑшпа сывласа, эпир унпала малтан паллашнӑ чухне чӗрине шыҫӑ пек ыраттарнӑ тунсӑхӗ хывӑх пек вӗҫсе сапаланнӑ пулӗ тесе шухӑшларӑм эпӗ; анчах унӑн хальхи сӑмахӗсене мӗнле саспа каланине илтрӗм те, ман умма каллех, ӗлӗкрех эпӗ ӑна пӗлнӗ чухнехи пекех, хӑйӗн «пурнӑҫ пӑнчине» шыракан ҫын тухса тӑчӗ.

Я думал, что Коновалов изменился от бродячей жизни, что наросты тоски, которые были на его сердце в первое время нашего знакомства, слетели с него, как шелуха, от вольного воздуха, которым он дышал в эти годы; но тон его последней фразы восстановил предо мной приятеля всё тем же ищущим своей «точки» человеком, каким я его знал.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Эпӗ, ун сарлака кӑкӑрӗ пӗр анса, пӗр хӑпартланса сывланине пӑхса, мӗнле-ха ӑна хӑвӑртрах хама май ҫавӑрмалли меслетсем ҫинчен шухӑшларӑм, анчах ним те шутласа кӑлараймарӑм та ҫывӑрса кайрӑм.

Я смотрел, как вздымалась его широкая грудь, и обдумывал разные способы наискорейшего обращения его в мою веру, но ничего не выдумал и заснул.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Эпӗ хамах ун пурнӑҫне ӑнлантарса пама пултармалла, тесе шухӑшларӑм та, ҫак ҫӑмӑл та паллӑ ӗҫе тытӑнтӑм та.

Я думал, что и сам в состоянии объяснить ему его жизнь, и сразу же принялся за это, на мой взгляд, легкое и ясное дело.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Эпӗ ҫак кӗске заметкӑна вуласа тухрӑм та, ҫав шухӑшлӑ ҫын пурнӑҫран мӗн сӑлтавпа пӑрахса кайма шут тытнине, тен, кӑшт уҫҫӑнрах ӑнлантарса пама пултарӑп, тесе шухӑшларӑм: эпӗ ӑна пӗлеттӗм.

Я прочитал эту краткую заметку и подумал, что мне, может быть, удастся несколько яснее осветить причину, побудившую этого задумчивого человека уйти из жизни, — я знал его.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Эпӗ Данкон ялкӑшса ҫунакан пысӑк чӗри ҫинчен тата ҫавӑн пекех мӗн чухлӗ илемлӗ, асамлӑ вӑйлӑ юмахсем хайланӑ этем ӑс-хакӑлӗ ҫинчен шухӑшларӑм.

И думал о великом горящем сердце Данко и о человеческой фантазии, создавшей столько красивых и сильных легенд.

III сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех