Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

калаҫҫӗ (тĕпĕ: кала) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӗсем ун ҫинчен пӗр сӑнчӑрне те пулин хывмалла, — сӑнчӑрӗсем питӗ йывӑр, — е ӑна шывпа ҫӑкӑр кӑна мар, какайпа пахча-ҫимӗҫ те памалла тесе калаҫҫӗ пулӗ тенӗччӗ эпӗ, анчах ҫак шухӑш нихӑшӗн те пуҫне те кӗмерӗ, хам эпӗ ку ӗҫе сӑмсана чикмесен лайӑхрах пулӗ тесе шутларӑм, каярахпа, шӑв-шав иртсе кайсан, тухтӑр сӑмахӗсене Салли аппана каласа парӑп терӗм, таркӑн негр хыҫҫӑн кимӗпе хӑваланӑ чух Сид аманни ҫинчен мӗншӗн калама маннине ӑнлантарӑп терӗм.

Я думал, они скажут, что надо бы снять с него хоть одну цепь, потому что эти цепи были уж очень тяжелые, или что надо бы ему давать не один хлеб и воду, а еще мясо и овощи, но никому это и в голову не пришло, а я решил, что мне лучше в это дело не соваться, а рассказать тете Салли то, что говорил доктор, как только я миную пороги и мели, то есть объясню ей, почему я забыл сказать, что Сид был ранен, когда мы с ним в челноке гнались за беглым негром.

Хӗрӗх иккӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Теприсем урӑхла калаҫҫӗ: «Ҫакма кирлӗ мар ӑна, кун пек тунинчен ним усси те ҫук — пирӗн негр мар-ҫке вӑл; пӗлме ҫук, тен, унӑн хуҫи килсе тухӗ те, уншӑн укҫа та тӳлеттерӗ».

А другие говорили: не надо его вешать, совсем это ни к чему — негр не наш, того и гляди явится его хозяин и заставит, пожалуй, за него заплатить.

Хӗрӗх иккӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Яланах ҫапла калаҫҫӗ, сӑмахран, акӑ, король тарсан.

Всегда так говорится, когда, например, король убежит.

Вӑтӑр тӑххӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Ҫук, авторитетлӑ ҫынсем пурте пӗр саслӑн ҫапла калаҫҫӗ: кравать урине ҫурмалла татас пулать, пӑчкӑ кӗрпине ҫӑтса ямалла, краватӗн пӑчкӑпа татнӑ ури ҫине пылчӑкпа сало сӗрмелле, хӑш тӗлтен татнине чи ҫивӗч куҫлӑ тӗрме хуралҫи те ан курайтӑр, тӗрӗс-тӗкелех-ҫке тетӗр.

Нет, все авторитеты говорят в один голос, что надо ножку перепилить надвое и так оставить, а опилки проглотить, чтоб никто не заметил, а ножку замазать грязью и салом, чтобы даже самый зоркий тюремщик не мог разглядеть, где пилили, и думал, что ножка совсем целая.

Вӑтӑр пиллӗкмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Ҫӗрле тухса кайнӑ вӑл, хӑш вӑхӑтрине никам та пӗлмест, венчете тӑма тарнӑ, пӗлетӗн-и, кампа венчете тӑрать, ҫамрӑк Гарни Шепердсонпа пулас — пурте ҫапла калаҫҫӗ.

Сбежала среди ночи, и никто хорошенько не знает когда; сбежала, чтобы обвенчаться, знаете, с молодым Гарни Шепердсоном, — по крайней мере все так думают.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Апла та калаҫҫӗ, капла та.

И вкривь и вкось.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Кун пирки тухтӑрсем хӑйсем калаҫҫӗ.

Сами врачи говорят.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Сана калаҫҫӗ!

Тебе говорят!

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Кама калаҫҫӗ! — кӑшкӑрчӗ кӳршӗ каллех, аллинчи гранатисене ҫул еннелле вирхӗнтерсе.

Кому говорят! — кричал сосед, бросая гранаты прямо в сторону дороги.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Калаҫҫӗ ӗнтӗ тем те, чӗлхен шӑмми ҫук вӗт, — лӑплантарма тӑрӑшрӑм эп аннене.

— Подумаешь, мало ли что говорят, — попытался я успокоить ее.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Кама калаҫҫӗ — сӳнтерӗр!

Кому сказано — гасите!..

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Мобилизаци пирки, чикӗ хӗрринчи районсенче вӑрҫӑ лару-тӑрӑвӗ туса хурасси пирки калаҫҫӗ, кашни пӗлтермессерен маршсемпе юрӑсем янӑратаҫҫӗ.

После каждого сообщения о мобилизации, о введении военного положения в приграничных районах звучали марши и песни.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Вӗсем сахал тухса калаҫҫӗ пулсан, эпир айӑплӑ мар.

Не наша вина, если они мало выступают.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Хӑйсем майлаштарса тунӑ, йывӑҫ-курӑкпа илемлетнӗ трибуна ҫине улӑха-улӑха, ешӗл ҫамрӑксем те, кӑвак стариксем те хумхантаракан сӑмахсем калаҫҫӗ.

На самодельной, убранной зеленью трибуне говорили волнующие речи и зеленая молодежь, и седые старики.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Пурте пӗр-пӗринчен ӑмӑртмалла калаҫҫӗ.

Все говорят наперебой.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ватӑ рабочисем тӳрех калаҫҫӗ: хуҫа патӗнче, капиталист валли лайӑхрах ӗҫлеттӗмӗр, халӗ, хамӑр хуҫа пулнӑ хыҫҫӑн, кун пек япалана каҫарма ҫук, теҫҫӗ.

Старые рабочие прямо говорят: на хозяина работали лучше, на капиталиста работали исправнее, а теперь, когда мы сами стали хозяевами, этому нет оправдания.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Хӑйсем хушшинче: «Пурне те ӑсатса пӗтерчӗ те, халь ӗнтӗ хӑй кӑна тӑрса юлчӗ», теҫҫӗ пулӗ е тата та кӳрентермелле калаҫҫӗ пулӗ.

Наверно, меж собой говорят, сороки: «Всех разослал, а сам остался, гусь лапчатый», или еще пообиднее что-нибудь.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Мӗнле калаҫҫӗ, ҫавӑн пекех, — терӗ тӗлӗнсе Гленарван.

— Так, как оно произносится, — ответил удивлённо Гленарван.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

«Кӗсье» тесе ҫав хаклӑ металран пуян та пысӑк мар лапамсене калаҫҫӗ.

Небольших участков, содержащих значительное количество этого драгоценного металла.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӑл туземец пулни таҫтанах курӑнса тӑрать: ҫӳҫӗсем кӑтра, ӳтне тӗм-хура темелле, лаптак сӑмса, хулӑм тутисем, майсӑр вӑрӑм аллисем — ҫаксем пурте ҫак ача Австралин шалти ҫӗрӗсенче ҫурални ҫинчен калаҫҫӗ.

Трудно было бы не признать в нём туземца: курчавые волосы, почти чёрная кожа, плоский нос, толстые губы и необычайно длинные руки — всё это вместе взятое сразу обличало в нём уроженца внутренних областей Австралии.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех